Saranghae! [One shot]

Being strong.

Its been a week.

Yes, halos isang linggo na rin ang lumipas nang umalis si .... si Sean..

Nakaupo si Eunna sa bench paharap sa malawak na lawn sa likod ng vacation house ng mga Jang's.

Pinili ng mga mga magulang ni Shin na doon muna habang nag papahinga ito mula sa halos araw araw na gamutan.

And everybody's hoping that this time makakabawi na si Shin.

Shin has Leukemia. At me mga kumplikasyon pa na tanging doctor lamang ang mas makakapag bigay ng mas malinaw na paliwanag.

Kahit kasi isa siyang RN ay hindi niya rin masyadong maabsorb ang mag medical terms na ginagamit ng doctor nito.

lalo na ngayon, sa istado ng kanyang puso.

 Hindi maganda iyon dahil isa sa mga sinumpaan niya dati ay ang pag hihiwalay ng nararamdaman pag dating sa trabaho.

Parang robot na nabubuhay sa araw araw ang pakiramdam niya.

 [Shin's POV]

He felt so damned, for hurting those people  who cared for him and he cursed his self for being so selfish.

His brother proved his love already to the girl he love, that's fro accepting Eunna's decision.

And also his love fro him, ipinaubaya niya ang babaeng mahal para sa nakababatang kapatid

Tanaw ni Shin si Eunna habang nakaupo siya sa veranda sa ikalawang palapag ng vaction house nila.

Sa halos isang linggong nag daan ay napansin niya ang pag babago nito.

Nawalan ng buhay ang dating puno ng siglang mga mata nito.

Ngumingiti man ito ay hindi naman umaabot sa mga mata niya.

Ayaw man niyang tanggapin pero si Kuya Sean niya lamang ang tanging iibigin ni Eunna.

"Mianhe, Eunna.. 

"Mianhe"...

Sambit niya sabay alpas ng ilang butil ng luha sa kanyang mga mata.

Nasasaktan siya dahil nasasakatan niya ang mga taong malapit sa kanya.

Maski ang mga magulang nilang mag kapatid ay tinitiis ang pangungulila sa kanyang kuya dahil na  isinasa-alang-alang ng mga ito ang kanyang kundisyon.

Pero nais nya lamang maging masaya sa mga huling sandali ng buhay niya.

kahit sabihin pa ng doctor na me pag-asa pa siyang gumaling, alam niya..

Ramdam niyang hindi na kaya ng katawan niya kahit pilit na lumalaban ang kanyang isip.

"pasensya na kuya, pasensya na kung naging makasarili ako. Pero alam ko na naiintindihan mo naman ako di ba?

Tuald ng paulit ulit kong sinasabi, gusto kong maranasang maging masaya kahit sa huling sandali ng buhay ko.."

Patuloy na sabi ni Shin na parang kaharap ang kanyang nakatatandang kapatid.

[End of POV]

Lumingon si Eunna nang maramdamang me nakamasid sa kanya.

AT nakita si Shin na nasa Veranda, nakaupo sa reclining chair.

Ngumiti siya at kumaway rito..

"Hindi ka pa ba nilalamig SHin?-- tanong niya at nag lakad na pabalik sa bahay.

Umiling lamang ito.

Maya-maya ay narating na ni Eunna ang veranda..

Kinumutan si Shin at naupo sa gilid nito.

"Salamat"-- Maihinang pasasalamat ni Shin.

Tumango naman si EUnna at tumingin ulit sa tanawin.

"You miss him, don't you?"

"Lahat naman tayo namimiss siya di ba.'" 

"Ang ganda, mas masarap din ang hangin dito kesa sa siyudad."---paiwas na Sabi ni Eunna pag katapos.

Sabay nilang nilanghap ang sariwang hangin.

"Eunna, pwede kang umiyak kung gusto mo."--- maya-maya ay sabit niya.

Umiwas lamang ng tingin si Eunna at napaskil ng isang ngiti.

"Im okay Shin, wag kang mag alala.. Hmmm..-- sabay gagap ng kamay nito.

"I know your not and im so sorry for causing that."-- 

"Y-yes, nasasaktan ako pero wag mong sasabihing ikaw ang me kasalanan kasi sa totoo lang i have a choice pero pinili ko ang mag stay sa tabi mo.."

Tumahimik lamang sya at nakinig.

"I know Sean understand that, we both love you and we want you to be happy----

"Even if it means hurting both of you.--- putol ni shin sa sasabihin nya.

Napabaling si Eunna sa ke SHin sa narinig..

"Again don't say that, we love you and we want you to be happy no matter what,.."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Ang bilis lang ng panahon.. 

Ilang buwan na din ang lumipas hindi na nila namalayan.

And buwan ay naging isang taon..

Pero ang kalagayan ni Shin ay hindi pa rin nag babago..

Minsan bumubuti na ito pero bigla na lang bababa na naman ang immune system kaya kailangan na nitong mamalagi sa ospital.

Tinawagan na rin Ni Mr. Jang ang panganay na anak para pauwiin.

Hindi pa rin makalimutan ang pag uusap nilang kanina habang nag aalmusal.

"I just called up Sean last night para pauwiin na sya, mas kailangan natin ngayon ang pag damay ng isa't isa. At para siya na din muna ang mamahala sa mga negosyo natin.."-- imporma ni Mr. Jang sa kanila.

"yes, i don't think i can't handle all the pressures, we need him right now."-- tila pagod na pagod na sabi naman ni Mrs. Jang.

"Hija, i know this past few months nahihirapan ka na rin. Salamat at hanggang ngayon ay andito ka para umalalay we really appreciate it."---- Mrs.Jang.

Tipid na ngumiti siya.

 "Lahat po tayo nahihirapan pero i know everythings going to be alright."

"Tama wag tayong mawalan ng pag-asa."-- positibing sabi ni Mr. Jang.

 Tumango na lamang siya..