უკვე სახლში ვარ და ველოდები რადის შემოვლენ გოგოები ჩემს ოთახში:
_ჰეი სო აბა გადაწყვიტე რას იცვამ?(ჯისუ)
_არა(მე)
_ნერვიულობ?(ლისა)
_კი(მე)
_კაი რა გჭირს მოდუნდი!(სარა)
_შენთვის მარტივი სათქმელია(მისო)
_ახლა არა!(ჯენი)
_აუუუ კაი რა რა განერვიულებს ამხელა გოგოს(როზე)
_მართალია, ჩემი თვალით მაქვს ნანახი რა გაუკეთე იმ საცოდავ კი არა საზიზღარ ზომბის(ლისა)
_რა გაუკეთა?(მისო)
_რადა თავი აუფეთქა(როზე)
_როგორ?(მისო)
_შეხედა რაღაც გაურკვევლად თქვა და აი ასე(ჯენი)
_დამბურძგლა(მისო)
_კაით რა მე რაზე ვნერვიულობ თქვენ რას ლაპარაკობთ?! ჯერ ეს ერთი რომ ზუსტად იმიტომ ვნერვიულობ რომ 120 წლის ჯადოქარი ვარ და პაემანზე პირველად მივდივარ და მეორეც მაგ ზომბმა ჯოს კინაღამ ფეხი მოაჭამა(მე)
_კაი კაი ადექი და ჩაიცვი(ჯისუ)
_სასწრაფოთ(ყველა)
რამდენიმე საათი გავიდა და ასე გამოვეწყვე:
ქვემოთ ჩავედი იქ კი მარტო იუნგი დამხვდა რომელიც სულელივით იღიმოდა და თვალს მადევნებდა ის ასე გამოიყურებოდა
YOU ARE READING
ფანტაზიის ნაყოფი🦊(დასრულებული)
Romanceყველაფერი სიზმრით იწყება და რეალობით სრულდება მაგრამ არის კი რეალობა სიზმრის დასასრული? ❤❤❤☘🦊☘❤❤❤