I Saved Romeo

Chapter 14

"Hoy! Anong mayro'n? Ba't kayo natulala d'yan? Kung gagawa kayo ng teleserye, huwag dito ha. Nakakaloka. Baka pagtinginan tayo ng mga kapit-bahay niyo!" ani Klare at mahina akong hinampas sa braso. Pare-pareho kaming nabalik sa realidad dahil do'n.

"At ano 'yan, naka-holding hands? Kayo ha, akala ko ba mag-bestfriend lang?" dagdag pa niya at napatingin sa magkahawak na kamay namin ni Clyde.

Nakakainis naman 'tong kaibigan ko. Lahat na lang napapansin niya pati ang paghahawak namin ng kamay! Palagi siyang naghahanap ng issue tungkol sa'min kahit alam niya naman na kaibigan lang ang turing namin sa isa't isa ni Clyde kaya imposible ang iniisip niya. Normal lang sa amin ang paghawak ng kamay dahil parang kapatid na ang turing namin sa isa't isa. At isa pa, alam niya rin naman na may gusto na akong lalaki at si Romeo 'yon.

"Sino 'yan?"

Napatingin ako kay Romeo nang marinig ko syang magsalita. Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa magkahawak na kamay namin ni Clyde.

I finally got his attention.

Naisip ko na bumitaw sa hawak ni Clyde dahil ayaw kong mag-isip siya ng hindi naman totoo, pero bago ko pa man magawa 'yon, mas hinigpitan niya ang pagkahawak niya sa kamay ko kaya lumipat naman ang tingin ko sa kaniya.

He's looking straight at Romeo with a blank expression. "I'm Clyde. Tinutulungan ko sila Juliet sa paggawa ng costumes. You're Romeo?"

My cheeks instantly burned. Oo nga pala, nasabi ko na sa kaniya ang lahat ng tungkol kay Romeo. I even told him everything about my past life. Nakakahiya lang dahil ngayon ay makakaharap niya na ang taong kinababaliwan ko! I could remember that he once said that I'm stupid because I died in my past life just to save a man who never loved me back. Hindi ko pa nga nasasabi sa kanya na hanggang ngayon ay nagpapaka-tanga pa rin ako sa iisang lalaki. Siguradong sesermonan niya nanaman ako at sasabihing layuan ko na lang si Romeo.

"Oo. Ako si Romeo." matalim ang tonong tugon niya.

Tumingin siya sa akin na para bang tinatanong niya kung bakit hindi ko sinabi sa kanya na may iba kaming kasama. The atmosphere was so awkward that I remembered how he stared at Jasmine earlier. Umiwas na lang ako ng tingin dahil sa inis nang maalala 'yon. I didn't even bother to speak to answer his questioning look.

Inakbayan ako ni Clyde. "Great. Pinag-uusapan ka lang namin kanina. Juliet didn't tell me that someone else will come here today pero mabuti na rin na dumating ka so you can see the costume we made. Pumasok ka na. Magmemeryenda na rin kami."

Sinama ako ni Clyde maglakad habang hawak-hawak pa rin ang kamay ko at nauna na kaming bumalik sa loob. Narinig ko ang ingay ng gate. It means that Romeo really came in.

Hindi ko alam kung bakit bumibilis ang tibok ng puso ko ngayon. I need to introduce my cousin to him later, but what's gonna happen next? Kakaiba ang tingin ni Romeo kay Jasmine kanina. He never looked at me that way, not even once. Is it because my cousin looks like his lover from his past life? Did his heart recognize that face?

Did he fall in love with her when he saw her?

Maraming tanong ang gumugulo sa isipan ko. Mukhang napansin ni Clyde 'yon kaya naman pinitik niya ako sa noo. Napakunot agad ang noo ko at sinamaan siya ng tingin.

"Ano ba?! You're so mean..."

He grinned. "Ang dami mo'ng iniisip. Tatanda ka agad n'yan."

My eyes narrowed because of what he said. "Ang sama ng ugali mo. Bumalik ka na lang kaya sa States!"

Nagulat ako nang ngumuso siya. He looks like a kid who lost his little puppy. "Oh. My Juliet is so cruel. Do you really want me to leave you?"

My eyes widened in surprise because of what he said. He is always serious and calm and now he's pouting and acting so childish. Of course I don't want him to leave me. Hindi ko lang talaga inaakalang aarte siya nang parang bata dahil sa sinabi ko.

A laugh almost escaped my lips, but it died when we heard someone clear his throat.

Parehas kaming natigilan nang makita si Romeo. His arms were crossed and his eyes were dark. Napalunok ako. It's been a long time since I last saw that expression.

He only makes that expression when he's jealous. I already saw him with that expression in our past lives, but I'm not the reason behind that jealousy. Marami rin kasi ang nagkakagusto noon sa Jasmine na karelasyon niya noon kaya naman marami rin siyang pinagseselosan.

Wait, he's jealous because of Clyde? Kaya ba ang sama ng tingin niya kanina noong magkahawak kami ng kamay?

Napangiti ako nang maisip 'yon. I know that assuming is bad but he's giving me signs that he's feeling jealous so maybe I can think that? At saka nagseselos rin ako dahil kakaiba niya tingnan ang pinsan ko kanina. Patas na kami ngayon.

I don't want anyone to see me smiling, so I asked Clyde to come with me in the kitchen. Nakita ko kung paano nagkunot ang noo ni Romeo nang kumapit ako sa braso ni Clyde. I want to know if he's really feeling jealous that's why I'm doing this.

Dahil dumating si Romeo, nagtimpla ulit ako ng isa pang juice sa baso. Kumuha na rin si Clyde ng isa pang platito at tinidor para sa paglalagyan ni Romeo ng cake.

We came back to the living room. Nakita ko si Romeo na tahimik lang na nakaupo sa couch at nakayuko sa sahig. Si Jasmine naman ay tahimik na nasa kabilang couch at tila ba hindi komportable sa paligid niya.

Is Romeo's presence making her uncomfortable? She's always bright and friendly toward everyone. Bakit parang nagbago ang mood niya no'ng dumating si Romeo?

"Boo, paki slice mo 'yung cake sa pito." sabi ko kay Klare at inabutan siya ng kutsilyo.

Ginawa namin ni Klare ang sinabi ko at saka kami nagsimulang kumain. Tahimik lang kami, maliban kay Klare na hindi pa rin nauubusan ng sigla. Hindi siya napapagod magsalita. Kahit nga ang mga walang kuwentang bagay sinasabi nya sa'kin, eh.

"Juliet, unti lang ang kainin mo'ng cake. Hindi ba't ayaw mo ng matamis?" biglang nagsalita si Clyde kaya napatingin ako sa kanya.

Siya na mismo ang kumuha ng platito ko at saka siya na rin mismo ang naglagay ng cake doon. Ang cake na may pinakamaliit na slice ang ibinigay niya sa akin.

Ngumiti ako at saka nagpasalamat sa kanya. Hindi ko inakalang maalala niya pa pala ang tungkol sa bagay na 'yon. I don't dislike sweets. I actually love it. Pero nagiging makati ang lalamunan ko at palagi akong inuubo kapag kumakain kasi ako ng mga sobrang matatamis.

Nagsimula na kaming lahat kumain. Habang kumakain, patuloy pa rin sa pagkuwento si Klare at naging interesado namang makinig ang iba sa mga kasama namin. Tahimik lang ako sa pagkain hanggang sa muling nagsalita si Clyde.

"Juliet, may icing 'yung pisngi mo. Ano 'yan, pati pisngi mo kumakain?" he said while holding his laughter.

Kumunot ang noo ko. He's acting like my father again. Nakakainis nga lang siya dahil alam kong gusto niya pa akong tawanan.

Sinamaan ko na lang siya ng tingin at pinunasan ang kaliwa kong pisngi. Paano naman kasi ako nagkaroon ng icing sa pisngi? Hindi ko naman nararamdaman. "Saan? Dito ba?"

Umiling-iling si Clyde. "Nope. Dito..."

Natigilan ako dahil sa susunod nyang ginawa. He wiped my right cheek with his thumb. "Ang dugyot mo."

Hinampas ko siya sa braso. "Hindi ako dugyot!"

He laughed. "Anong hindi? Tingnan mo, may dumi ka pa sa kabila. Daig ka pa ng bata. Ako na nga ang magpupunas," He leaned closer to me. Pupunasan niya pa sana ang isa kong pisngi pero may isang boses ang nagpatigil sa kanya na gawin 'yon.

"Stop treating her like a child. Matanda na 'yan. Kaya nyang punasan ang sarili niya."

Napatingin kami lahat kay Romeo. Nakasandal siya sa couch at seryoso ang expresyon niya.

Napaawang ang labi ko. Naiinis siya dahil doon? I mean... totoo naman na hindi ko dapat hinahayaan na may lalaking gumawa no'n sa akin dahil dalaga na ako at kaya ko 'yon gawin mag-isa. But Clyde is different. I treat him as my older brother. He always spoils me like his younger sister kaya naman wala na sa'min ang mga gano'ng bagay kahit ano pa ang isipin ng iba. We were just playing around!

Umiwas na lang ako ng tingin at pinunasan ang sarili kong mukha. I bit my lip while trying to avoid eye contact.

"Huwag ka magalit Romeo, nagbibiruan lang ang mga 'yan. Kumain na tayo." ani Klare. Napansin niya din siguro na baka mag-away pa sila dahil sa isang misunderstanding.

"Yes. Normal lang naman saamin ang magbiruan. We were together ever since we were younger. Bakit ang init ng ulo mo, pare? I just touched her cheeks and it's not a big deal for us since we're very close."

Romeo raised his brow. "You should've asked for Juliet's permission first. It could have made her uncomfortable."

I immediately shook my head to disagree. "No. I'm not uncomfortable at all. He's my best friend. Bakit ka ba nagagalit, Romeo? He just wiped my cheeks."

Sa totoo lang, hindi ko inakalang mag-o-overreact si Romeo ngayon dahil lang sa simpleng bagay na 'yon. Hindi ko inasahan na pag-iisipan niya ng masama ang simpleng bagay na ginawa ni Clyde. There's nothing wrong with that! Tanging si Romeo nga lang ang nag-isip ng gano'n. I already explained that Clyde is just a very close friend of mine so we act very comfortable and carefree toward each other.

Hindi ko lang talaga maintindihan si Romeo ngayon. Why is he so pissed? Bad mood ba siya dahil sa stress? Kung 'yonang dahilan, understandable naman kasi busy siya sa pag-aasikaso sa play. Normal lang kung maiinis siya sa mga gano'ng simpleng bagay.

Pero 'yon nga ba ang dahilan o nagseselos lang talaga siya sa amin ni Clyde?

"See? I am Juliet's male best friend. I'm her very first friend, to be exact." Clyde said proudly. Bakit ba sila nag-aaway sa bagay na 'yon?

Nagtaas lalo ang kilay ni Romeo. Alam ko na mataas ang pride niya. He will never let himself lose even in a simple and worthless argument.

Napainom na lang ako ng juice dahil alam kong may mag-aaway. I already expected that Romeo would talk back but his next words really surprised me.

"I am also her friend..." bulaslas niya at tumikhim. "... and her first kiss." He looked away and his ears turned red. Mahina lang ang pagkasabi niya ng mga huling salita pero lahat kami ay narinig 'yon.

Nabuga ko ang juice na iniinom ko nang marinig ang sinabi niya. I coughed a lot of times, trying to think if Romeo really said that. Pati lahat ng mga kasama namin ay nanlaki ang mga mata. Their jaw dropped as they all looked at me in disbelief. Para ring nalalag ang puso ko dahil do'n at sobra ring nag-init ang pisngi ko no'ng maalala ang nangyari.

"Romeo! Why did you tell them that? I-It was just an accident!" I can't help but make my voice high out of embarrassment.

Napatingin siya saakin at nanlaki din ang mga mata niya. Maybe he realized that he said something he was not supposed to. "W-What? Our lips still touched! B-But I'm not saying that it's a big deal! It was just a kiss so it never bothered me! A-Ano naman kung sinabi ko? I just--"

"Stop it! It's already embarrassing! Wala na. Alam na nila! That was supposed to be our sweet little secret! Ngayon hindi na 'yon secret kasi nalaman na ng iba—"

"Both of you, stop shouting! Parehas niyo na linunod ang mga sarili nyo sa kahihiyan." saway sa'min ni Klare. "Romeo, did you come here just to pick a fight?"

Umiwas siya ng tingin at muling umupo. "Of course not. Pumunta ako dito kasi malapit lang naman ang bahay namin dito. I just came here to see if you guys are doing a great job. Hindi ko naman alam na may kasama pa pala kayo dito..." He gazed at Clyde who is now glaring at him. "But whatever, I'm going to leave now."

"Yes, and better not to come back." seryosong wika naman ni Clyde. Naninigas ako nang marinig ang boses niya. He's always calm kaya naman kapag pumatol talaga siya sa kaaway niya, which means that he is really mad.

Romeo just tsk-ed before leaving. Nagpaalam na rin sina Athena at Danica na uuwi na dahil alam rin nila na hindi naging maganda ang nangyari kanina. I escorted them outside hanggang sa tuluyan silang makalabas.

I closed the gate when they left. Babalik na sana ako sa loob ng bahay pero natigilan ako dahil sa naalala ko.

Jasmine is upset because I didn't tell her about Romeo. Klare is pissed because I didn't tell her about that kiss. And worst of all, I'm sure that Clyde is now mad because I didn't tell him that I still like Romeo and I let someone kiss me.

Napahinga ako nang malalim. Siguro naman mapapatawad nila ako. Hindi naman sobrang makasalanan ang nagawa ko kaya ayos lang. It's not a big deal so why am I feeling nervous? I am just going back inside the house and acting like nothing happened. They will surely forget that soon.

That's what I thought but what I saw inside made my body freeze and cold. I got goosebumps as I saw the most terrifying monsters in reality.

Jasmine is smiling but it's obvious that she's upset. Klare is glaring at me like a lion, ready to attack its prey. And Clyde... He's acting calm but his eyes are telling me how angry he is. Teka, nasa horror movie ba ako?

"G-Guys..." I laughed nervously.

"It seems like you have a very long story to tell..." sabay pa ang pagkasabi nila no'n.

What the— Galit sila sa akin dahil lang doon? It seems like I'm in danger while I'm in my own house!