~ Bölüm 22 ~

355 29 20
                                    

Herkes Alparslanın mekanında üzgün ve moreli bozuk bir şekilde oturuyorlardı  .
Gökhan  şöyle bir etrafına  baktı ve çekinerek söze girdi  .


Gökhan  ;

- Eee abiler  şimdi ne yapacağız  planınız ne  ?


Mehmet kafasını kaldırdı ve Gökhana doğru  sinirli bir şekilde baktı  .


Mehmet  ;

- Alparslan  gitmeden önce ne yapmanız gerektiğini söyledi .
Herkes gidebildiği kadar uzağa gitsin kendini kurtarsın  .


Gökhan  ;

- Sen ne yapacaksın  ?


Mehmet  ;

-  Alparslanın cenazesini teslim alacağım ve usulüne göre defnedeceğim .
Sonrası çokta önemli değil zaten  , yaşamanın bir önemi kalmadı benim için  .



Ağır İbrahim  ;

-  Tekil konuşup benim canımı sıkma Mehmet !! 
O senin kardeşinse bizimde yoldaşımız , reisimizdi  . ne sandın he Alparslanın cenazesini öylece ortada mı bırakacağız hayırdır lan biz öldük mü  ?


Ramazan  ;

- Ben Alparslan abiyi yeni tanıdım , hapishane de onunla az biraz vakit geçirdik bana çok sahip çıktı  .
Şimdi ucunda ölümde olsa ona son görevimi yapmadan bir yere gitmem .



Mehmet  ;

- Eyvallah beyler , Alparslana yakışır bir uğurlama yapalım oda yerinde  rahatça yatsın  .



O sırada  Alparslan  , yanında Kartal ile birlikte Mekana girdi .
Onu gören herkes şok geçiriyordu  .


Alparslan  ;

-  Hayırdır beyler ben daha ölmeden selamı vermişsiniz , nasıl  gömeceğinizi mi konuşuyorsunuz  ?


Mehmet  ;

- Nasıl lann biz seni ...


Alparslan elini Kartalın omzuna attı ve onu öne doğru aldı  .


Alparslan  ;

- Bu  baba yiğit sayesinde hayattayım .
O şerefsiz tohumu  Cengiz mekanı ateşe verdi , ben ve ebru duman kokusundan bayılmışız o sırada Kartal  gelip çıkardı bizi ordan  .


Mehmet koşarak Kartala  .


Mehmet  ;

- Allah senden razı olsun kardeşim  benden ne istersen yaparım  . kölem ol de olurum o derece minnettarım sana .


VEZİROĞLUWhere stories live. Discover now