𝒯𝒽ℯ ℒℴ𝓈𝓉 𝒜𝓂𝒾𝓉𝓎

Prologue

"Andito na sila." I sighed as I look at them, they are my precious babies. Walang kamuwang-muwang sa mundo, hindi pa sila nagkakaisip and yet... kailangan na nilang sumabak sa ganitong sitwasiyon.

"Haru..." napatingin ako sa pinakamamahal kong asawa, her golden eyes are glowing under the moonlight. I can't help but to smile, even though in this difficult situation she still bear with me.

Kahit alam niyang hindi kami pwede.

"Mag-iingat ka." Napalingon ako sa lalaking hawak ang isa sa kambal. Hindi ko maiwasang hindi maiinggit. I am the father of my kids and yet, I can't even hold them nor touch them.
enough for me to see my Son's andmy lovely wife one last time.

"You don't need to tell me that, 'cause I will." Agad na akong tumalikod sa kanila at nagsimula ng maglakad. Kahit ano pang sabihin ko sa sarili ko na ayaw kong iwan ang pamilya ko, Subalit kailangan.

Mas'yado ng mapagbigay ang tadhana na pagsamahin kami ni Aurora sa maikling panahon. But in the end, kailangan pa rin naming maghiwalay. Pero alam ko, na hindi lang para sa'min 'to.

I look at my kids once again, they were being carried by my wife and by him. For the last time, I smiled at them.

This may be my last chance to see them, hindi ko man lang sila nahawakan. Pero ano bang magagawa ko? Bakit nga ba humantong ang lahat sa ganito?

••••••••••

"Hindi tama ang paghawak mo! Ulit!" Napabuntong hininga na lamang ako at mahigpit na hinawakan ang arnis na hawak.

"Isa! Dalawa! Tat- mali na naman!" Muli na naman akong napabuntong hininga at akmang ihahagis na sana ang arnis na hawak ko lang nang biglang...

"G-Ginulat mo naman ako, Katana!" Bulalas ko ng bigla nalang siyang sumulpot sa harap ko. Agad naman akong inirapan nito at kinuha ang arnis sa mga kamay ko.

"You're not like us, if you have even a glimpse of a vampire blood. Hindi mo kakainisan ang traning na 'to." Before I can utter a words she already left me. She's not wrong though, alam ko naman sa sarili ko na mula pagkabata kakaiba na ako.

Hindi ko tuloy maiwasang mapalibot nang tingin sa paligid. Everyone had a vampire blood running through their veins. Pero ako? Sabi nila isa sa mga supreme vampire ang tatay ko, but where is he? Lumaki ako ng walang maayos na kalinga ng magulang.

"H'wag mo ng isipin 'yan, totoong hindi ka na niyan mahal." Halos atakihin naman ang atay ko ng biglang may nagsalita sa likuran ko, and when I look at that guy. Sino pa ba? Ang magaling kong kaibigan 'kuno' Ezkiel.

"Aatakihin ang atay ko sa inyo, bakit gan'yan kayong mga bampira?" Taas kilay kong tanong dito na ikinatawa niya lang, tawang nagpatigil sa mundo ng lahat.

"Nabubuang na naman si Kiel."

"Oo nga, may sayad na naman ata."

"Anong may sayad? Matagal nang may saltik 'yan."

Hindi ko na rin maiwasang hindi magpigil nang tawa sa mga pinagsasabi sa kanya. He's a vampire, sobrang may itsura pero syempre wala pa ring kakabog sa kagwapuhan ko. Ang kaso lang talaga, out of character ang tawa niya.

"Aish! Halika na nga Frost, yari na naman tayo kay pinunong Alyza." Hindi na ako kumibo at sumunod nalang, tiyak na may sermon na naman kami sa kay ina.

Ang rason? Ako lang naman.

••••••••••

It's strange. What kind of feeling is this? I cannot move my own body, I can't breath properly. Subukan ko mang gumalaw, but my body won't allow me...

Nagising na lamang ako sa nakakasilaw na sikat ng araw, another morning came. Na sana hindi na lang, panaginip na lang pala lahat. No matter how much I try to go back to that time. I know it's impossible, imposible dahil kahit ilang beses ko balikan yun.

Wala pa rin akong sapat na kakayahan. I'm to weak to fight back that time, but I know this time wouldn't make a difference...

"K-Kuya?" Napalingon ako sa kapatid ko she's only 12 years old. So young and yet walang kinalakihan na magulang. Hindi ko lubos maisip, paano kung hindi ako nabuhay noong araw na yun? Tiyak na sa isang bahay ampunan lalaki si Luna.

"Bakit Luna, may problema ba?" Dahan-dahan naman siyang lumapit sa akin, her small little hands are holding an envelope. Noong una nagtataka pa ako kung ano yun, then realization hit me na school card niya pala yun.

"Why did you have this? Hindi ba guardian ang dapat kumuha nito? Luna?" Unti-unti siyang yumuko at palihim na ngumiti.

"I know you're too busy kuya, to even remember that yesterday is the day to claim the card. Kaya naman nakisuyo nalang ako sa mommy ng classmate ko na kunin ang card ko, kasi busy ka..." pahina ng pahina nitong turan na kinangiti ko lang.

Ang lungkot lang isipin na maagang nawala ang parents namin, ni hindi ko magawang makapagtapos ng pag-aaral dahil kailangan kong magtrabaho para kay Luna. At hindi naman pwedeng nasa kanya lang lahat nang atens'yon ko, dahil alam naman natin na kailangan kong magtrabaho para sa kinabukasan namin.

World is unfair, because the world let our parents died in the hands of monsters.

"Oh? Buti naman at nakabalik ka na rin sa wakas Knight!" Here it is, my former comrades na muli kong makakasama. Ang kasamahan ko sa Devios.

"Same with me, pre." Bago pa man kami makapagsimula sa pagkukwentuhan may isang pigura na ng lalaki ang bumungad sa silid na kinaroroonan namin.

"Kumpleto na ba kayo?"

"Oo, pinuno." Sabay-sabay naming sambit, Napatingin ako sa isang babae na naka-ninja outfit. Siya ata ang magiging team leader namin ngayon. Kakaiba rin ang aura niya kumpara sa dati naming lider.

"Handa na ba ang lahat?" Katahimikan ang namayani bago may muli pang lumitaw na lalaki, he look like...

A vampire.

••••••••••

"Narito ka na pala, Zack." Hindi ito umimik, at nang makalapit ito sa kanya, isang punyal ang tumurok sa puso nito.

"B-Bakit?" Hindi kumibo ang babaeng nasa harap nito. "Pasens'ya na, Zack..." wika ng babaeng may pulang mga mata.

"A-Alexa? M-Maha-" hindi pa man nito natatapos ang kanyang sasabihin nang biglang itong matumba at mabalot ng dilim ang paligid.

"Patawad mahal kong Hari...." Natatawang sambit ng isang lalaki at kaagad na umalis.

After that night, everything has changed the fight between the wolf and the vampire began. Yes, they lost their amity.

Will a day would come that they retrieve what they've lost? Pati ba ang mga buhay nang mga pumanaw ay maibabalik? O habang buhay nalang silang mabubuhay sa gulo?

Should we wait for the time comes, that they will retrieve the lost Amity?

------------------------------------

Authors:

A/n Cloud
A/n Elle
A/n Khyce