"Mission failed successfully."
Tinapik ni Adrien ang likod ni Ross matapos nitong makuha ang matamis na oo ni Celine.
He's dumb, mali pa ang nasabi niya. Napakaikli na lang ng line na 'yon, palpak pa. Sino kayang anghel ang nagbulong kay Celine um-oo? Papakiusapan ko lang bulungan ang mga teacher kong ipasa ako, kahit pasang-awa na basta hindi bagsak.
"Atleast she said yes." Isa-isa kaming tinignan ni Ross, nagyayabang. Malapad ang ngiti niyang mukhang ikapupunit ng labi niya ngayon.
He can't contain his excitement. Namumula pa ang lalaki at parang maiiyak sa galak.
I will never understand how love can make people this corny. Hindi bagay kay Ross ang kiligin. Puwede na siyang ilagay sa bunganga ng lechon bilang kapalit ng mansanas.
"You're happy getting a yes for a party?" Franz muttered. "You're fine with that?"
"You're good at ruining someone's mood. Talent mo na 'yan," pikon na sabi ni Ross. Ngumisi lang si Franz at pinagkrus ang mga braso sa dibdib.
"Ang bitter mo naman kasi Suarez. Wala ka rin namang jowa," ani Ace.
"Bakit ikaw, meron?" Sumabat ako sa usapan nila.
"Oo. Pero hindi niya pa alam. Nagpapatangkad pa ako bago ko siya i-inform."
"Ako, nahanap ko na. Timing na lang kulang," si Abcd.
Sinundan namin ang direksiyon ng tingin niya at nakita ang babaeng naka-apron. Kalalabas lang niya sa canteen. Pabalik na ang canteen girl sa room niya dahil tapos na ang trabaho niya ngayong umaga.
Inasar namin si Abcd na matamis na nakangiti habang ihinahatid ng tingin ang babae hanggang sa mawala na ito sa paningin namin.
Franz smirked at him. "Lucky of you. You have the privilege to fall in love. You should be grateful and take risks. Not all people have the freedom to do so."
Nanahimik kaming lahat sa biglaang pagseryoso ni Franz. Ang lalim kasi ng binitawan niyang mga salita. In which we can understand because we know his situation.
Franco came from a wealthy family. At kapag sinabi kong mayaman, as in mayaman na mayaman. Ang mga magulang niya ay nakatakdang ikasal noon, without even knowing each other for the sake of money. Obviously, he is a product of an arranged marriage.
Normal na lang ata iyon sa mga katulad nila. History repeats itself nga raw. Ganoon rin ang hinaharap na naghihintay kay Franz. Kapag nakapagtapos na siya ng pag-aaral at nasa tamang edad na, he will marry a woman he don't even know. Or worst, he don't even love.
"Gusto mo sabihin ko sa Daddy mo nagmamahalan tayo? Magiging babae ako, oh." Inakbayan ko ang lalaki. Natatawa siyang umiling at inalis ang braso ko sa balikat niya.
"You can't even sit without spreading your legs," aniya at iniwan kami. Nauna na siyang maglakad pabalik sa building kung nasaan ang room ng ABM.
"Tinatanggihan mo ba ang offer ko? Ikaw rin! Baka magsisi ka!" Nag-echo sa buomg quadrangle ang boses ko. Itinaas lang ni Franz ang kamay niya at ikinaway nang hindi lumilingon pabalik.
"Are you serious about that?" si Ross.
"Siyempre hindi. Timang ka ba? Anong ibibigay kong yaman sa parents niya? Sama ng loob?" sabi ko. "Kung sama ng loob lang rin naman ang pagbabasehan ng yaman, bilyonaryo na 'ko sayo pa lang."
"Whatever, Moren."
Bumalik kami ng classroom ilang minuto lang bago dumating ang next subject teacher namin. Wala akong ginawa kung hindi tumunganga at umastang nakikinig habang nag-i-scribble sa likod ng notebook.
Iniiisip ko iyong sinabi ni Franz kanina. Hindi raw lahat ng tao may kalayaan magmahal. I wonder if he ever liked someone but forced himself to get rid of his feelings because he is bound to marry.
Nalulungkot ako para sa kaniya. Sana pwede kong ibigay ang kalayaang meron ako sa iba. Tutal, hindi ko rin naman naiintindihan kung paano umiiral ang pagmamahal.
Minsan iniisip ko, kung darating ba ang araw na maiintindihan ko pa 'yon. O baka mamatay na lang akong single at hindi sumusubok dahil takot ako.
Love is just scary. Kapag nagmahal ka, lahat ng bagay kalaban mo. May mga nananalo, may natatlo. One's victory is someone's lost.
"Ms. Zamora!"
Naihawak ko sa noo ang kamay nang may tumamang chalk sa akin. Lukot pa ang mukha ko nang mag-angat ng tingin pero mas gusot ang mukha ni Sir Delfin.
Bakit lahat ng teacher namin galit sa 'kin?
"Nakikinig ka ba? Ang layo ng tanaw mo sa labas. Kung gusto mong makipag-usap sa mga puno, lumabas ka at sa kanila ka magpaturo."
I rubbed my forehead while faking a smile. Lumilipad na naman ang isip ko, pati tuloy chalk ay lumipad sa mukha ko.
"Sorry po, Sir." Nginitian ko siya.
Awtomatiko na ang pang-aasar sa akin ng tatlo. Sinampal ko ang sarili para magising ang diwa ko at pilit itinuon ang atensiyon sa gurong nagpapaliwanag sa harapan.
Mukhang mas una ko pang mauunawaan ang kahulugan ng pagmamahal kaysa mahanap ang value ng x.
That day ended like how other days did. Dumaan kaming karaoke bar bago umuwi. Nang sumapit ang biyernes ay wala kaming pasok maghapon para maghanda sa gaganaping party.
We have plans to do it. First of all . . .
"Pagmukhaing tao si Ross," I yelled, pointing at his face.
Ibinaba niya ang daliri kong nakaturo sa kaniya.
Ito ang unang beses na magkakaroon siya ng moment with Celine kaya dapat lang na maayos siya mamaya. We decided to make him the star of the night.
"Mapapagod lang sa kakatingin kung marami namang nakaharang. Aawit na lang at magpaparinig ng lahat ng aking nadarama . . ."
We're jamming inside Franz's car. Paparoon na kami ngayon sa mall kung saan kami bibili ng isusuot namin mamaya.
"Pagbibigyan na lang silang magkandarapa na manligaw sayo . . . Idadaan na lang kita sa awitin kong ito."
"Sabay ang tugtog ng . . ." That line is always for me.
"Gitara." Lahat kami ay kumakanta maliban kay Franz na nagmamaneho pero paminsan-minsan ay tumatango ang ulo, sumasabay sa beat ng kanta.
"Idadaan na lang sa gitara," I sang.
Biyernes kaya expected na naming sasagupain namin ang pambansang almusal ng sambayanan. Mabigat ang trapiko dahil may pasok pa ang mga empleyado at school lang naman namin ang walang ganap ngayong araw. May pasok pa rin ang ibang estudiyante.
"Finally after ten years." Itinaas ni Adrien ang kamay na akala mo ay taong nakawala sa koral.
"Saan ang first stop natin?" Ross asked.
"Suits?" suhestiyon ni Franz.
Nawala si Ace sa tabi ko. Makita-kita namin ay naroon na siya sa tabi ng isang malaking poster ng Papa niya. Ginaya niya ang pose ni Tito Idris.
