*ဒုန်း!*
*Hotelအခန်းတံခါးအားအသံမြည်အောင်
အကြမ်းပတမ်းပိတ်လိုက်သောJungkook
ကြောင့်Taehyungလိုက်လာတာမှားပြီလားဟု
တောင်တွေးမိနေသည်*
"ကဲထိုင်ပါဦးKim Taehyung'
"ခုံ..ခုံမရှိ'
*သောက်ရေးထဲအကြောက်လွန်ပြီးစကားတွေပါ
ထစ်နေသောTaehyung*
"မင်းခုံတွေ့လား'
"မတွေ့ဘူးလေ'
"အေအဲ့တော့အိပ်ယာပေါ်တက်ထိုင်လေလာခဲ့
ငါ့နားကို!'
*အိပ်ယာပေါ်တွင်ခြေထောက်ဆင်းကာထိုင်နေ
သောJungkookကမျိုသိပ်ထားသည်ဟုထင်ရ
သောဒေါသထွက်နေသောပုံရိပ်ဖြင့်သူ့အား
လှမ်းခေါ်လေသည်*
"အေးလာ..လာမယ်'
*သူလည်းကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့်ဘေး
နားသွားထိုင်တော့စတင်၍စကားစလာသော
Jungkook*
"ပျော်လားပြေးရတာကိုလေ'
"ငါပြေးနေတာမဟုတ်ဘူးနော်!မင်းလုပ်ခဲ့တာ
ချည်းပဲ'
*ထိုအခါခပ်ဟဟရယ်ကာသူ့ကိုကြည့်လာ
လေသည်မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာလုပ်နေတဲ့
အချိူးကိုက*
"ဒီမှာငါကဘာလုပ်ရသေးလို့လဲKim Taehyung
ရဲ့လုပ်ချင်းလုပ်ငါမင်းခန္ဓာကိုယ်ကိုပဲလုပ်ခဲ့တာ
လေ'
*Taehyungရဲ့နှုတ်ခမ်းအားသူ့တက်တူးအပြည့်
ထိုးထားသောလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်လာလေသည်
ထိုအခါ ခါထုတ်လေသောTaehyung*
"ခါထုတ်ရဲတယ်ပေါ့လေ Kim Taehyungငါလေ
မင်းကိုခုနက..မဟုတ်ဘူးသည်းခံထားတာငါတို့
သားလေးတစ်သက်ပဲရော်မင်းကိုသားလေးမွေး
ခါစထဲကငါမင်းကိုဖမ်းလို့ရတယ်ငါတမင်သက်
YOU ARE READING
095 [𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝]
Fanfiction"မတုံးစမ်းပါနဲ့Kim Taehyungရဲ့' 'သခင်ဟာအပြစ်ပေးခဲ့ပါတယ်အနူးညံ့ဆုံးသော ချစ်ခြင်းတရားတွေနဲ့ပေါ့' Song_ Rewrite the stars