ROSIE
"Hoy, ano na naman 'yang sinisiksik mo 'dyan?"
Natigilan ako at agad na napatingala. I stared at him, doon sa maiitim niyang mga mata na para bang galing siya sa mundo ng kadiliman. His lips, black. He's wearing makeup, his face pale, and his eyeliner bold. His hair? Longer than mine! And hell yeah, they label him as a freak.
He's cute.
"Wala." Malawak ko siyang nginitian. Sumandal ako sa locker niya at tumingala sa kaniya, kabado. "I promise, it's not pink this time."
Nagsalubong ang kilay niya. He look pissed. "Umalis ka diyan or else--"
"Or else what? Iaalay mo kaluluwa ko sa diablo?" I already heard him say that hundred of times. "Geez, the paper isn't pink!" reklamo ko saka naglakad na lamang palayo.
Hindi niya naman ako hinabol, and I don't expect him to. Well, never niya naman akong hinabol kapag nag-w-walk out ako unlike sa mga kdrama na napapanood ko. How I wish habulin niya ako at biglang isasandal sa pader, hindi ba?
Saka love letter lang naman iyon. OA niya, ha. Ayaw niya ba ng love and affection?
Well, obviously ayaw niya nga no'n. Iba naman kasi ang gusto niya-- he likes death, anything that is black, dark, creepy, bloody-- kabaligtaran ng mga gusto ko.
But I just can't help but think he's, like, totally adorable, you know? The way he rocks that devilish look just makes my heart flutter. And his makeup? Oh my gosh, it's like, totally swoon-worthy. I mean, I get it, it's kinda weird. He's scared of social stuff, hates it like it's the plague or something. He hardly talks, and when he does, hindi maganda ang lumalabas sa bibig niya. But that just makes him even more adorable, right?
"You know what, sooner or later, you're gonna get fucking killed, girl." May tumabi sa akin. Oh, I know her... or him... them? Well, I don't assume people's sexuality. "Stop liking that dude!"
Nilingon ko ang matangkad na nilalang sa tabi ko. Siya si Riri. Isa siyang accla at ang ingay niya. It's okay though, love ko naman siya.
Tinitigan ko siya at inirapan, ibinalik ko ang paningin ko sa daan. "I have weird taste."
"Putsa, buti alam mo," dinig kong bulong niya pero hindi ko siya pinansin. Sabay kaming pumasok sa room kung saan next subject na namin. We're both 30 minutes early because I'm cute as hell and I'm rocking my pink outfit today.
"Hi, Rosieeee!" bati sa akin ng kaklase kong nasa harapan. Her name's Diane sa pagkakatanda ko.
Magiliw akong kumaway. "Hiiii!" Hanggang sa sunud-sunod na binati ako ng mga cutie kong classmates. Hindi pa nagsisimula ang klase pero pagod na ako.
I sat down smiling. Katabi ko si Riri na mataray na nakaupo. Nang harapin ko siya ay agad na tinaasan niya ako ng kilay. "Gaga!" singhal niya sa akin. "Uulitin ko, ha? Ano bang gusto mo ro'n kay Victor? Ang dami-daming nagkakagusto sa 'yo!"
Tinitigan ko ang iritable niyang mukha. Then I silently sang. "I'm your biggest fan I'll follow you until you love me. Papa-paparazzi."
Naiiling na tinalikuran niya ako. Halatadong naiinis. Pero hindi ko rin naman kasi alam kung anong isasagot ko. I've been pestering Victor for months now. Simula nang tumuntong ako rito sa Fifth, siya lang ang something na interesting na nakita ko.
I don't even know why I like him! I like shiny and pretty things but I can't help but love his dark and scary ways. Maybe I am just really weird. Siguro lilipas din 'to. Pero tanda ko pa rin 'yung unang pagkikita namin. It must be destiny.
Around Fifth ay may nakapalibot na creepy cemetery. La Clarita yata ang pangalan? I don't know. This place is pretty and peaceful but I don't like it here.
"I don't like it here, 'ma," mahinang reklamo ko saka ibinaba ang pink na maleta ko mula sa sasakyan. "Too boring. No opportunities."
"Mura ang upa rito, Rosie," ani mama saka tinawanan ako nang mahina. "Just ignore the cemetery."
Kung bakit ba naman kasi iniwan ni papa. Ayun, wala na kaming bahay kasi pinalayas kami ng kabit niya. Si mama? Hindi na lumaban. Sayang daw energy.
I have no damn choice. Maybe I'll delete myself here. I mean, look at this place-- ni mga tao sa kalsada ay missing. Ni hindi ko sure kung may nakatira ba sa mga naglalakihang mga bahay na katabi namin.
Hindi ako para sa lugar na 'to.
Hindi ako bagay dito.
Kaya naman naglakad ako patungo sa sementeryo habang pinagmamasdan ang mga pangalan sa gravestones. Hindi nakakatakot tingnan dito ngayon dahil maaga pa at maliwanag. Still, the vibes... too gloomy.
I won't like it here.
No, I'm already hating it here. And I feel like crying. I miss my old home, my friends-- everything.
But something weird caught my attention. Nanatili akong nakatayo habang nakatitig sa something weird na iyon. That something is all black. Nakasandal siya sa isang gravestone, habang naka-upo sa damuhan-- mukhang nagpapahinga dahil nakapikit siya at malalim ang kaniyang paghinga. The thing look so... majestic. HE IS A GOTH? AND A LONG-HAIRED ONE? AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
He's indeed sleeping. And then suddenly, a song played inside my head. Tila ba soundtrack ko nang dahan-dahan siyang dumilat at tumingin sa akin. Sabay sa beat ng kanta ang tibok ng puso ko.
"Love me love me, say that you love me. Fool me fool me, go on and fool me. Love me love me, pretend that you love me. Leave me leave me, just say that you need me."
It's Lovefool by The Cardigans.
Nagtagpo ang paningin naming dalawa.
Oh, my god. He is PRETTYYYYYYY.
And then sumama ang timpla ng mukha niya. "Tinitingin-tingin mo?" Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa, siguro jinu-judge niya rin ang choice ko sa kulay. I am wearing pink-- because so what? I like pink. At siya rin naman, itim na itim ang suot niya sa peaceful at maliwanag na lugar na ito. Pero kitang-kita ang pagka-disgusto niya sa akin. Halata iyon sa ekspresyon niya.
But...
"Are you single?" I asked in a trance.
Dito na ako sa Fifth nakatira simula ngayon. Hindi na ako aalis dito kung magiging baby boy ko siya.
*******
