Rüya | Ryeji

VIII

Not: Merhaba! Uzun zamandır beklettiğimin farkındayım ve gerçekten çok çok özür dilerim. Bu fici hemen bitirmek istiyorum, bu yüzden olayları hızlandıracağım. Umarım ortaya saçma bir şey çıkmaz. İyi okumalar :)

💋

1 yıl sonra

Kız, elini duvara dayadı. Gözyaşları yanaklarından yavaşça akıyordu. Çok üşüyordu ama vücuduna dokunduğunda fazlasıyla sıcak olduğunu fark ediyordu. Midesi de bulanıyordu zaten.

Kustu, kustu ve kustu... Dakikalarını lavaboda geçirdi. Tam bitti sandığında yine elini duvara dayamış kusmakta buluyordu kendini. Beyaz olan teni daha da beyazlamıştı. Yanakları ve dudakları kıpkırmızı olmuştu.

Kusması bittiğinde savsak adımlarla musluğa geldi. Ağzını, ellerini ve yüzünü yıkadı. Ardından sırtını duvara dayadı ve yere oturdu. Gözleri yavaşça kapandı.

Çocukluğuma dair hayal meyal hatırladığım bir şey var.

Eskiden fazlasıyla sessiz ve utangaç bir tiptim. Bu özelliğim yüzünden arkadaşım da yoktu. Annem ve babam kendi işleriyle de fazla meşgul oldukları için yalnızdım da. Bu yüzden zamanımın büyük bir kısmını kitaplarıma ayırırdım.

Eve gelip kitap okuyabilmek için ödevlerimi okulda yapardım. Eve geldiğimde ise hızla üstümü değiştirir, kendimi kitaplığa atardım resmen.

Babam edebiyat öğretmeni olduğu için fazla kitap vardı evimizde. Annem de çok kitap okurdu. Bu yüzden evimizde birkaç kitaplık dolusu kitap vardı.

Neredeyse tüm kitaplara bakmışımdır. Çoğunu okudum ve inceledim. Hepsinin yerlerini bilirdim. Defalarca kez bakmama rağmen asla sıkılmazdım. Okuduğum bir kitabı defalarla kez okumuşluğumda vardı. Babam kitap okumayı çok sevdiğimi bildiği için bana bir sürü kitap getirirdi. Eski, yeni, klasik, fantastik... her türden kitap vardı evimizde.

Bir gün okulda sınıf arkadaşlarımın benim hakkımda söylediği bazı sözleri duydum.. Yaşları küçük olmalarına rağmen bu dedikleri fazlasıyla iğrençti. Kendimden nefret etmiştim. Oysa ki bir problem yoktu ben de, şimdi anlıyorum.

Ama dedim ya, küçüktüm, kendime kızdım ve yediremedim. O gün okuldan kaçtım.

Okulumuzun yakınlarında bulunan bir parka gittim. Oradaki bir ağacın altına oturdum ve ağlamaya başladım. Ne kadar ağladım hatırlamıyorum. Fakat duyduğum adım sesleri yüzünden başımı kaldırdım. Karşımda beline kadar gelen kumral kıvırcık saçlı, bembeyaz tenli, çilli bir kız vardı. Yanıma eğildi ve gözyaşlarımı sildi. "Ağlama artık, geçti. Arkadaşların sana kötü bir şey mi yaptı?" diye sorduğunda kafamı salladım. "Umursama onları." dedi bozuk Korecesiyle. "Onlar seni kıskandıkları için öyle davranıyorlar. Annem bana hep öyle der." Ardından peluş çantasından bir kitap çıkardı. "Al bu senin olsun. Bu kitap benim en sevdiğim kitap. Ama ağlarsan vermem."

Güldüm. "Ağlayamayacağım." dedim. Kız çok tatlı ve sempatikti. Hareketleri ve konuşması beni güldürmüştü. Bunun üzerine bana kocaman bir gülümseme sundu. "Çok tatlı gülüyorsun! Hep gül olur mu? Hadi al, kitabım senin olsun. Buradaki prenses gibi cesur ol!" diyerek yanımdan ayrıldı.

Alışık olunmayan saçı, bozuk Korecesi, fazla sempatikliği ve güzel sözleriyle beni fazla etkilemişti. Bana verdiği kitaba baktığımda ise hiçbir şey anlamadım çünkü baska bir dilde yazılmıştı.

Gözlerini yavaşça açtı. Yanında duran doktor ve sevgilisine baktı. Bir ambulansın içindeydiler.

Sevgilisi gözlerini açtığında ona baktı. Görünmeyen bir tebessüm gördü yüzünde. Dikkatle ayağa kalktı ve sevgilisine doğru eğildi.

"Bu sadece bir rüyadır belki de, hm?" diye fısıldadı kulağına. Duygusuzca bakan siyah gözlere karşı gülümsüyordu. Ancak bu gülümseme özünde hiçbir duygu barındırmıyordu. "Sadece bir rüya." dedi, "Uyanınca her şey biticek, inan."

Bu masal, Mulan'nın masalıydı.

Merhabaaa! Bir ficin daha sonuna geldik. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim 🥺💖

Bu fici angst yapmayacağıma dair söz verdim. Umarım sözümü tutabilmişimdir. 😌 Ama angst olup olmaması size kalmış. İsterseniz yorumlarda kısa bir alternatif son yazabilirsiniz. Okumaktan fazlasıyla zevk alırım :)

Başka ficlerde gözüşmek üzere. Byeee byeee 😗💋💕

Oy vermeyi unutmayınız!♡