"Kim JunMyeon............"
အသံပလံေတြဆူညံေနတဲ့ Club ထဲရဲ႕တစ္ေနရာဝင္ေပါက္နားက ခပ္အုပ္အုပ္ထြက္လာခဲ့တဲ့ ဒီအသံမွာ မတည္ၿငိမ္တဲ့ေဒါသေတြပါေနတယ္။ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ေတြကလဲ ဝင္ေပါက္နားမွာရပ္ေနတဲ့သူဆီ ဒိုင္းခနဲေရာက္သြားေလရဲ႕။ သီခ်င္းသံကလဲ တိခနဲရပ္သြားတယ္။ ေခၚလိုက္သူကေတာ့ မ်က္လုံးေတြနီေနတဲ့အထိျဖစ္ေနေပမယ့္ အေခၚခံလိုက္ရတဲ့သူကေတာ့ က်စ္ခနဲသာ တစ္ခ်က္စုတ္သပ္ေလတယ္။
Dancing floorကေနၿပီး သူ႕နာမည္ကိုေခၚလိုက္သူရွိရာ ဝင္ေပါက္ဆီကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လာခဲ့တဲ့ အဲ့ေယာက်္ား။ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းထိ ထိုးေဖာက္ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ရွည္လ်ားပါးလ်တဲ့အနီေရာင္အကၤ်ီကိုဝတ္ထားတဲ့ အဲ့ေယာက္်ားက Clubထဲမွာရွိေနတဲ့ လူတိုင္းရဲ႕အၾကည့္ကိုသိမ္းယူသြားတယ္။ အဲ့ေယာက္်ားရဲ႕ နာမည္က Jun Myeon တဲ့။ Kim Jun Myeon...။
.................
Club ရဲ႕ေခါင္းမိုးထပ္မွာ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ရပ္ေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္က ခုနကအနီေရာင္ေလး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ long coat အညိုေရာင္ကို smart က်က်ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ခုနကဝင္ေပါက္ကေန အနီေရာင္ေလးနာမည္ကို ေခၚလိုက္တဲ့သူ။ အဲ့ဒီသူနာမည္က Zhang Yixing...။
"ဘာလာလုပ္တာလဲ ေမာင္... ငါ့ကိုအရွက္လာခြဲတာလား... လူေတြေရွ႕မွာ..."
ေလသံကေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းပါပဲ။ သူ႕ဘာသာသူ စိတ္ပ်က္ေနတဲ့အသံထြက္သြားတာေတာ့ မတတ္နိုင္ဘူး။ သူ႕ေရွ႕လူက သူ႕ကိုစိတ္ပ်က္ေအာင္ခဏ ခဏလုပ္ေနခဲ့တာကိုး....။
"Jun... အပိုေတြလုပ္မေနစမ္းပါနဲ႕ကြာ... မင္းေမာင့္ကိုစိတ္ဆိုးရင္ ေမာင့္ကိုလာရိုက္ကြာ... ထိုးရင္လဲထိုးလိုက္... ေနာ္..."
အတည္ႀကီးေတြေျပာေနတဲ့ သူ႕ေရွ႕ကလူကို သူဟားတိုက္ရီျပလိုက္တယ္။
"ဟား... ဟား ဟား... ငါကဘာကိုစိတ္ဆိုးရမွာလဲ... ၿပီးေတာ့ မင္းသိတဲ့အတိုင္း ဒါငါ့ပုံစံပဲေလေမာင္ရဲ႕... အရင္ကထဲက ငါကSocial က်တဲ့... အေပါင္းသင္းမ်ားတဲ့... ခပ္ရႈပ္ရႈပ္လူတစ္ေယာက္ပဲေလ..."
"Jun... ေမာင္ ရွင္းျပမယ္... အဲ့ေကာင္မေလးက ေမာင့္ဂ်ဴနီယာေလးမို႔လို႔ ေမာင္ကပိုဂ႐ုစိုက္ေပး႐ုံပဲ... အဲ့ထက္မပိုဘူး... မနက္ကေတြ႕ခဲ့တယ္ ဆိုတာကလဲ.........."
