İçimizdeki Suskun Tanrı

Kendi Eksenimde Bir Tur

Kalabalıklar içinde yalnızlığı yaşadığım birgüne daha uyandım.
Bu sabah güneş penceremden gülümsüyor bana ,içimdeki karanlığı aydınlatmak istercesine..
Tüm huysuzluğumu kuşanıp burjuvaya kölelik yapmak patronumu zengin etmek için çıkıyorum evden..
Sokakta koşturan insanlar suratlarında binbir anlamla yanımdan geçip gidiyor öylece..Kendimi alıkoyamıyorum yine analiz yapıyorum. Durakta her sabah aynı otobüse bindiğim kızıl saçlı kadını görüyorum ,yine gülümsüyor bana buruk bir ifadeyle..
Çocuklar okula gidiyor kimi sevinçle kimi kahredeci isteksizlikle..
Herkesin bir telaşı bir acelesi var..
Dünya telaşı işte..
Tanımadığımız insanlar dışardan nasılda masum görünüyor bize .. Oysa herbiri günahkar..
Mutlu birilerini görünce sizde "bir ben mi mutsuzum ne güzel yaşıyorlar bu hayatı ,bir benmi karanlığım" diye geçiyormusunuz içinizden?
Bu benim kendi içsel hesaplaşmam ..
Hikayeme hoşgeldiniz..