Blessed | Hyunho

14

Yol boyunca konuşmamıştık ve bende boş boş yolu seyretmiştim. Kapıyı açıp içeriyi girdikten sonra salona ilerledim. Yorulduğum için biraz uzanmam gerektiğini düşünüyordum, koltuklardan birine oturup ayaklarımı uzattım. Sırtımın altına bir yastık koyup yavaşça geriye yaslandım, o sırada içeriyi giren tanıdık sima ile birazcık doğruldum.

"-hey hey Minho benimle daha ne kadar konuşmayıp öyle sessiz kalacaksın?"

Minho gözlerini gözlerime çıkarıp bir süre baktı ve koltuğa oturup başımı geri yasladı. Beni görmezden gelmesi hiç hoş değildi.

"-O doktor annemin doktoruydu, annem kardeşime hamile iken sürekli ona giderdi sonrasında doğuma az kalmışken doktor babamla konuştu ve çocuğun engelli olucagini söyledi ama öyle bir durum ortada yoktu. Babam çocuğun öldürülmesini istedi, engelli bir çocuk sahibi olmak istemediğini söyledi."

Başını kaldırıp gözlerime baktığında yutkundum ve ellerini kavuşturup dudağını dislemesini aynı zamanda başını eğisini izledim.

"-Yani o doktor sanada birşey yapacak diye korkuyorum. O iyi biri değil.. bu yüzden sürekli yanında kalıyorum doktordayken."

Başını kaldırıp dolu gözleri ile bana baktığında nefesimin daraldığını hissediyordum..

"-Ben.. ben üzgünüm Minho.. böyle birşey olduğunu bilmiyordum, bana hiç anlatmadın. Kardeşin konusunda da çok üzüldüm, eminim o şuanda gittiği yerde mutludur ve seninde üzülmeni istemez hm?"

Ayaklanip yanıma geldiğinde ayaklarımı çekip oturması için yer açtım, vücudunu yanıma bırakıp bana dönmüştü.

"-Bebegime ve sana birşey olmasını istemiyorum, ikinizde sağlıklı ve yanımda olun istiyorum lütfen o doktora gitmekten vazgeç.."

Sesi titriyordu.. o ciddiydi, korkuyordu ve ben bunca zaman onu görmezden gelmiştim. Kollarımı bedenime dolayıp beni kendine çektiğinde kollarımı bende ona doladım, eli geç olmadan karnıma ulaştığında yavaşça okşamasına karşın gülümsedim. Kesinlikle mükemmel bir baba olucaktı..

"-Tamam ona gitmekten vazgeçiyorum ama lütfen bulucagin doktor samimi biri olsun hm?"

Gülerek sorduğum soruya karşılık başını sallayıp onaylamıştı. Gözlerindeki korkunun yerini yavaşça mutluluk alıyordu.. ve bu beni herşeyden çok mutlu ediyordu.

"-Aile hekiminden yarın için randevu alacağım, gidip onunla tanış hemde daha önceki bilgileri verelim hm?"

Yüzümde tebessümle başımı hafif sallayarak onayladım.

...

Gözlerim ağrıyordu ve uykum gelmişti, saate baktığımda gece yarısı olduğunu gördüm ve iç çektim. Minho'ya çok geçe kalmayacağıma dair söz vermiştim..

"- Sözümü tutmadım bana çok kızacak.."

Oturduğum koltuktan ayaklanip merdivenlere ilerledim, ayaklarımı sürüye sürüye merdivenleri çıkıp odama yöneldim. İçeri girince ışığı yaktım ve kendimi yatağıma bıraktım.

Örtüyü kaldırıp altına girdim ve üstümü örttüm. Ne kadar öyle dönüp durdum bilmiyorum ama uzun bir süre uyumak için yatakta tur attım. Karnımdaki belli belirsiz sancı endişe etmeme sebep olsada umursamayıp uyumaya çalıştım...

...

Sabahın ilk ışıkları camımdan içeri vurarak gözlerime çarparken irislerimi aralamaya çalıştım, Uykulu gözlerimi açmak o kadar kolay olmasada birazcık aralamayi başarmıştım. Esneyip üstümdeki yorganı kaldırdım ve ayaklandım, örtüyü güzelce düzelttim. Terliklerimi giyip kapıya yöneldim, odadan çıkıp alt kata iniyordum. Tam merdivenlerin başında iken belime dolanan kollarla tebessüm ettim, başımı çevirip beni sarmalayan bedene baktım. Başımı döndürür döndürmez dudaklarımı bulan dudakları ile hafif inleyip karşılık verdim, ellerimi yanaklarıma yerleştirip bedenimi döndürdüm ve alt dudağını çekiştirmeye başladım. Alt dudağı ile işim bittikten sonra üst dudağını emdim ve nefesimin kesildiği hissedince yavaşça ayrıldım.

"-Günaydın bebeğimin babası!"

Bu şirin tepkime karşılık gülümseyen Minho kalbimi ısıtırken burnuna minik bir öpücük bıraktım ve merdivenlerden indim, yiyecek birşeyler hazırlamak için mutfağa yöneldiğimde nerden geldiğini anlamadığım Minho önümde dikiliyordu.

"-Ben hazırlayıp getiricem sen içeri geç, arkana yastık koyup güzelce yaslan, ayaklarını da mini sehpaya uzatmayı unutma. Hadi naş naş."

Dudak büzüp yavru köpek bakışları ile Minho'ya bakmaya başladım. Sürekli aynı şeyi yapıyordu, bende yardım etmek istiyordum.

"-Ama minh-"

Dudaklarıma kapanan dudakları sözümü keserken sırıtmıştı ve gözlerini gözlerime dikmeyi eksikte etmemişti. Ayrılıp alt dudağını dişlediğinde onu izledim.

"-İtiraz istemiyorum hadi bebeğim içeri."

Devam edecek.