Always and Forever [One-shot]

02

Bumyahe kami papuntang ibang school kasi may contest na magaganap, halos lahat ng school dito sa lugar namin ay kasali. Panigurado andun din si Zhendrix, crush ko. 

Bumaba na kami sa school bus and start walking in line for the attendance. I look around hoping to see him. Disappointment was visible in my eyes, I don't see him. Well I don't care naman na.

Pinapunta na kami by group sa mga rooms kasi iba iba yung topic na i-ququiz. After a long long quiz, finally makakakain na kami. By the way kasama ko pala yung classmate ni Zhendrix, Jonnah is her name. 

Bumili kami ng food kasi gutom na gutom na talaga ako tapos drain na utak namin kakasagot ng mga tanong nila. 

Ang dami ng mga students na nandito halos wala ka ng masingitan sa counter. Laking pasasalamat ko na maaga kami bumili ni Jonnah at naunang umupo sa table sa pinaka gilid.

After eating pumunta na kami sa may court dahil may announcement pa daw ang principal ng school na pinuntahan namin. I was shocked when I saw my dad standing on the side of the court so dumiretso na kami sa pwesto ng dad ko. 

Konting konti ng dinadagsa ang court ng mapatingin ako sa may gilid ko, he's here. Nandito sya! Naglakad sila ng mom nya patungo samin. I was standing stiff then suddenly when they pass through us he said something.

"What's up" with a husky voice.

O Lord I can die right now.

I don't talk back and just stared at him walking to the side that is not far from us. I just was to stunned to speak because I'm not expecting him to notice me.

"Why don't you just say to him na crush mo parin sya?" Jonnah suddenly say.

I immediately look at her and at my dad. My dad was nodding at me like he was saying that I probably do that.

"What if may jowa na sya?" I ask Jonnah because I'm finding a good reason not to tell Zhendrix na may gusto parin ako sa kanya.

"Zhendrix may jowa ka na daw ba?!" biglang sigaw ni Jonnah. I almost punched her face, so damn embarrasing.

"Wala!" he shouted back then laugh again to someone he's speaking with.

"Oh wala daw oh. Pwede mo ng sabihin"

"What if may gusto na syang iba?" another what if's. 

Inirapan ako ni Jonnah, wala na masabi.

My dad just start walking papunta kila Zhendrix, tinawag nya sila at pumunta sa may gilid na hindi ko rinig ngunit tanaw ko sila.

Ang gwapo talaga ni Zhendrix, di ko alam kung bakit ang lakas ng tama ko sa kanya. Ginayuma nya ata ako eh. 

My phone rang, I picked it up.

"Crisel, ngayun lang kita itutulak kay Zhendrix. Napagusapan namin ng mom nya na ipakasal kayong dalawa." my dad said on the phone. 

"Ha?" I asked, still confused on what's happening.

"Engaged na kayo." he clearly said. Napatingin ako kay Jonnah. "Wag mo sasabihin ito sa iba, tayo tayo lang ang nakakaalam neto"

Zoned out lang ako buong speech nung principal. Nagising lang ako sa katotohanan nung tinawag ako ni Jonnah.

"Crisel! Ayan na si Zhendrix oh, ano pang hinihintay mo?"

Nagisip ako saglit. 

Dahan dahan akong nag lakad patungo sa kanya, tinatanong ko ang sarili ko kung tama ba itong ginagawa ko. I almost frozed ng makita syang nakatingin sa akin. 

Nang nakalapit ako sa kanya dahan dahan akong yumakap sa kanya at sinabing,

"Zheno, gusto parin talaga kita", pakiramdam ko naririnig nya tibok ng puso ko sa sobrang lakas neto.

He hug me back! Di ko alam pero naiyak ako, mixed feelings na ang nararamdaman ko. Saya, lungkot, kaba, kahihiyan, hindi ko na alam kung paano ko sya titignan.

Hindi pa rin ako umaalis sa yakap nya nang may biglaang pa confetti sa may stage.

Nakayakap pa rin ako sa kanya kahit naglakad na sya patungo sa gitna ng court, ginabayan nya nalang ako sa paglalakad dahil siguro rin na naramdaman nya na hindi ako bibitaw sa yakap.

"Crissy, pede mo na ba akong tignan?" 

Unti unti kong inangat ang ulo ko at tumingin sa mga magaganda nyang mata. Pinunasan nya yung mga luha kong kanina pa tumutulo.

"Gusto rin kita" nagulat ako sa sinabi nya kaya ako napatigil sa pagiyak.

"Huh? What did you say?" naguguluhan kong tanong.

"Sabi ko gusto rin kita, do you need me to translate it to you in english?"  he smirk.

"I just said I like you too" he flashes his most sweetest smile i've ever seen. 

I felt a cold metal thingy on my fingers. I look down, the tiffany ring perfectly fits in my finger. Nagpalipat lipat ako ng tingin sa kanya at sa singsing na sinuot nya sa akin.

"Totoo ba ito?" I stupidly ask him.

"Yes baby, happy engagedment day love!" he said as he kisses my forhead before pulling me somewhere. 

It's so good not until I woke up. 

I woke up with tears in my eyes, still not sinking to me that it was just a dream. 

Well it's too good to be true, not gonna lie.

Life is not full of fairy tales. 

Not all is gonna be a happy ending.

It's always not a happy ending but sometimes do. 

Sometimes you just need to wake up in reality that not every wish of yours is gonna happen.

-The End-

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

:>>