Mates

Escaping from the truth

~Sidney
Ik werd wakker en realiseerde dat ik op de vensterbank in slaap was gevallen. Opeens werd er op mijn deur geklopt. "Binnen" riep ik en Jane kwam binnen. "Ik kwam vragen of je met me mee kwam om onze ouders te ontmoeten." vroeg ze zacht en ik knikte. "Ik ga mee, ik trek even een andere jurk aan. Wacht jij buiten?" vroeg ik lachend en ze knikte. Ze liep mijn kamer en ik liep naar de inloopkast. Ik trok een lange roze baljurk aan met zilveren pumps eronder. Ik had nog steeds het armbandje van Jason om en was ook niet van plan die ooit nog af te doen. Eenmaal klaar liep ik naar de gang en zag daar Jane verveeld staan. Toen ze mij zag begon ze te sprankelen en zei: "Je ziet er geweldig uit, zo maak je een goede indruk op mam en pap." Jeeej, dacht ik. Ik liep met Jane naar beneden en Jane was super enthousiast. Opeens kwamen we in een grote kamer waar banken enz. stonden. Op een van de banken zaten een man en een vrouw. Ze keken om toen ze ons hoorden en zag dat de vrouw heel erg op mij leek. Ik keek hen aan en zei: "Wel, wel, wel. Daar zijn mijn ouders dan eindelijk na 16 jaar. Werd tijd neem ik aan!" Jane en mijn ouders keken me geschrokken aan en ik liep naar boven. Tijd voor het plan. Op dat moment werd er op de deur geklopt. "Wat?!" zei ik hard. "Sidney, maak de deur open." zei Jane rustig. "Nee, rot op. Jullie zijn mijn familie niet." riep ik boos. Ik hoorde de voetstappen afsterven en ik pakte mijn kans. Ik opende het raam open en ging op de vensterbank zitten. Ik keek op de klok en zag dat het al twaalf uur was. Daarna keek ik naar beneden en bedacht dat het toch hoger was dan ik dacht. Ik slikte een keer en sprong. Tijdens mijn val had ik mijn ogen dicht, met angst voor de pijn. Opeens voelde ik twee armen onder mij. Ik opende mijn ogen en keek recht in de ogen van Jason. "Jason, weet je wel niet hoe gevaarlijk het is hier? Je had moeten wachten bij de eik." zei ik snikkend. "Ik kon niet meer wachtten, mijn wolf werd gek van je geur. Ik wilde je zien." zei hij lachend terwijl hij mijn tranen wegveegde. Ik lachte kort en hij droeg me naar de eik. Daar stonden Robert en Brandon en ik lachte naar hen. Jace zette me neer en ik rende naar Robert en Brandon toe. "Jongens!" riep ik terwijl ik hun knuffelde. Op dat moment hoorden we een schot. "Dat was een waarschuwingsschot, we moeten gaan." zei ik en ik begon te rennen samen met de jongens. Ze veranderden ondertussen in wolven en na een tijdje waren we eindelijk thuis. Iedereen die ik tegen kwam lachte vriendelijk en ik zag dat ze me hadden gemist. Na een tijdje waren we bij ons huis en ik rende naar binnen. Daarbinnen stonden twee jongens met de rug naar mij toe. Ik zag meteen wie het waren, het waren Stefan en Daniël. Ik besprong Stefan van achteren en knuffelde hem. "Sidney, je bent terug en je draagt een jurk?" vroeg hij verbaasd. "O, ja. Ik moet me omkleden." zei ik lachend en ik rende naar boven. Ik trok snel een broek aan en een hemdje en rende toen weer naar beneden. Ik zag dat Stefan en Daniël weg waren en zag niemand in de kamer. Ik ging op de bank liggen en bedacht me hoe erg ik iedereen gemist had. Op dat moment voelde ik ademlucht op mijn huid en deed ik mijn ogen open. Ik keek in de bruine ogen van Jason en zag dat hij lustig was. "Ik wil je zo graag, hier en nu." zei hij lustig. "Waarom doe je het dan niet?" vroeg ik flirterig. Hij lachte en begon me te zoenen. Onze zoen werd steeds ruwer en opeens tilde hij me op. Hij droeg me de trap op en legde me op ons ver, zonder onze kus te verbreken. "Je bent geweldig." zei hij tussen het zoenen door. Z'n zoenen gingen verder naar mijn nek toe en hij begon te zuigen aan mijn mark, wat ervoor zorgde dat ik kreunde. Hij lachte en keek tevreden naar z'n zuigzoen. Ik was van hem en hij van mij.