"lütfen sözümü kesmeden dinle olur mu?"
başımı sallayarak onayladım.
boşta olan eliyle alnıma düşen tutamları geriye doğru attı ve elini geri çekti.
"bütün suçu sana yüklemem doğru değildi biliyorum, ama sen o olaydan sonra ne aradın ne de mesaj attın... bu kötü hissettirmişti. evet ben de seni aramadım ya da mesaj atmadım biliyorum ama seni bekledim. belki bir şeyler olur diye bir ay boyunca seni bekledim ben. postlarımın altına her seferinde aynı şeyi yazmaktan başka bir şey yapmıyordun ve hiçbir şey yaşanmamış gibi bunu yapman iyice canımı sıkmıştı. en sonunda dayanamadım ve cevap verdim. şimdide bu haldeyiz işte... taeyong, güzelim... her şey için özür dilerim. sensiz geçen bir ayımı telafi etmeme izin verir misin? tekrar benimle olur musun?"
ikimizde ağlıyorduk.
ona sarıldım ve tutmakta zorlandığım gözyaşlarım ile birlikte hıçkırıklarımı da serbest bıraktım.
"aptal bir oyun için jungwooyu öpmemeliydim üzgünüm"
"asıl ben üzgünüm. ne olursa olsun jaehyunu öpmemem gerekirdi"
"her şeyi silip baştan başlamaya ne dersin?"
"sadece kötü anıları silsek?"
ondan yavaşça ayrıldım.
"olur"
"şimdi biz yine şey miyiz...?"
"ney miyiz?"
bilmezlikten gelerek arsızca sırıttı yine.
"dalga geçme benimle, cevap ver işte"
"evet"
"e ben gideyim artık"
diyerek arkamı döndüm.
"terk mi ediliyorum?"
"salak mısın?"
dudaklarını büzünce gülümsedim ve kısa bir öpücük kondurdum dudaklarına.
"seni seviyorum demiş miydim?"
"defalarca dedin tae"
"olsun, seni seviyorum"
bu sefer de o beni öptü.
"ben de seni seviyorum"
gülümsedim.
bu sefer bitmemek üzere tekrardan başlamıştı her şey, yine aynı parkta.
***
31.01.2022
cok sukur bitti
ozel bolum pek sevmiyorum aslinda ama dodomun dogum gunu icin bir ozel bolum atarim sanirim
neyse ya optum kocaman gidiyorum
YOU ARE READING
park - dotae -
Fanfictiondoyoung taeyong'u tekrardan o parka çağırır. her şeyin başladığı ve yine her şeyin bittiği o parka.
