Thirteen | Chanlix ✔️

1.3

~13.08.2019

Hey Bangchan!
Ben Lix, gerçi sen beni tanımazsın çünkü ben sıradan bir insanım sen ise ünlü bir idolsün. Neredeyse her konserine geldim ama sen beni hiç görmemişsindir muhtemelen. O kadar insan içinden beni nasıl fark edebilirdin ki değil mi? Bugün yine konserin var ve ben yine geleceğim yanına Ay yüzlüm.

Ay ne alaka diyeceksin,biliyorum. Geceleri ve ayı çok severim. Sen de onlar kadar güzelsin. Seni aya benzetiyorum. Benim için onlar kadar özelsin. Keşke beni fark etsen. Ama Dünya'nın iki farklı ucu gibiyiz,asla birleşemeyeceğiz. Bunun hüznüyle yaşıyorum bir süredir. Ve artık bu duyguları kelimelere dökmek istediğimi fark ettim. Sanırım arkamda iz bırakmak istedim bilemiyorum.

Şimdi gidip,yanına geleceğim için hazırlanmalıyım Ay yüzlüm. Eğer beni fark edersen,belki de bu ilk ve son görüşündür bilemem.
~
Hazırım ve yanına geliyorum bebeğim. O güzel yüzünü,dünyaları sığdırdığın gülüşünü göreceğim için yine çok heyecanlıyım Chris. Adını söylemeyi çok seviyorum. Bütün gün söyleyebilirim o güzel ismini.

Bunları yazarken yanaklarımda sıcaklık olduğunu hissediyorum ve sanırım kızardılar. Senin güzelliğine onlar bile dayanamıyor Chris.

Konser alanına yaklaştıkça kalp atışım hızlanıyor Chris. Sana yaklaştığımı düşündükçe heyecanlanıyorum.

Konser alanındayım Chris. Buradaki herkesle beraber seni bekliyorum. Geldiğini hissediyorum.

Geldin. Yine her zamanki gibi güzel gülüşünle karşıladın bizi. Başladın o mükemmel sesinle, benim aşık olmamı sağlayan mimiklerinle şarkılarını söylemeye.

Bugün ayın 13'ü. 13 ağustos 2019. Tanışmamızdan tam bir yıl sonrası yani. Geçen yıl hiç beklemediğim bir anda çıkmıştın karşıma. Doğum günümden bir gün sonraydı. Tesadüf müydü bilmiyorum ama aldığım ilk doğum günü hediyemdin Chris. 20 yıldır kimseden almadığım en güzel hediyemsin sen benim. Aslında doğum günlerimden nefret ederdim. Sen gelene kadar.

Sana 1 yıldır aşığım Chris. Keşke beni fark edebilseydin. Ama edemezdin. Sana kızmıyorum çünkü bu senin suçun değil. Eminim böyle olmasını sen de istemezdin. Değil mi?

Konser sonunda sana dalgın dalgın bakarken bana baktığını fark ettim bir anda. Gülümsüyordun. Bana mı? Arkamı döndüm,arkamda kimse yoktu. Sanırım gerçekten bana gülümsüyordun. Nasıl karşılık vermeliydim bilmiyorum ama hafif bir tebessümde bulundum. Belki bu tebessüm duygularım içinde yetersizdi ama o anlık heyecanla bu kadar yapabilmiştim üzgünüm Chris. Keşke daha güzel bir karşılık verebilseydim, keşke sana layık olabilseydim ama ben buydum işte Chris,bu kadardım.

Seni orada bir başına bırakıp eve gelmiştim. Ayaklarım geri geri gidiyordu. Biliyordum onlar da eve değil sana gelmek istiyorlardı ama yapamadım Chris. Beni tanımayan birine acılarımı yüklemek istemedim. Bunu nasıl yapabilirdim sana? Gülüşünün solmasına nasıl izin verecektim? O kadar kötü değildim. Kendim dışında kimseye bu kötülüğü yapmazdım,yapamazdım.

~13