KARMAŞIK|LÇ

47.BÖLÜM

Leya'dan

Ona çok kızgındım ama yetmemişmiydi bu kadar acı bu kadar özlem.Onu bu kadar özlemişken sarılıp kokusunu içime bile çekememişken.. Ya hiç gelmeseydi. O zaman nasıl yaşardım. Telefonu alıp onu arayacakken kulağıma dolan sesiyle balkona çıktım. O şarkıyı söylerken içimde bir şeyler kopup gidiyordu. Birden bağırmaya başladı. Duyduğum şeyler beni çok mutlu etsede sonduyduğum cümlede gözlerimi kocaman açmış ona bakıyordum. En iyisi bunun cevabını yanına gidip vereyim.

Çağan'dan

Leya bir şey demeden içeri girmişti. İçimde bir şeyler kopup gitmişti sanki.Karşıya geçip kaldırımda oturudum. Leya'nın sesi kulaklarıma dolunca hemen ayağa kalkıp ona doğru yürümeye başladım. Beni görünce yüzü değişmişti

- Çağan dikkat et.

Üzerime gelen arabayı son anda fark etmiştim.Bir anda kendimi yerle bulmamla neye uğradımı şaşırmıştım.İkimizin boylu boyunca kaldırımda uzanmıştık.İkinci kez kurtarmıştı beni.

- İ-iyi misin ,bir şeyin var mı?
- Sorumun cevabını alırsam daha iyi olcam

O ise hiç bekleyeceğim bir şey yaptı başını boynuma gömüp derin nefes aldıktan sonra ağlamaya başlamıştı.Yavaş yavaş saçlarını okşamaya başladım.

- Geçti artık hep burdayım artık gitmek yok .

Başını boynumdan çekip yüzümü incelemeye başladı.Yüzünü avuçlarımın içine aldım.Gözünden düşen her damlayı öptüm.

- Ağlama artık gözündeki yaş olmak istemiyorum Leya.

Onu kucağıma alıp eve girdim. Hemen odasına çıkarıp yatağa yavaşça bıraktım. Tam gidecekken elimi tuttu.

- Evet
- Anlamdım.
- Teklifin hala geçerliyse evet.Birde şey gitmesen olmaz mı beraber uyusak yine.

Gitmek isteyen kimdi ki kalmak için bir sürü bahane ararken. Gidip yanına uznınca birbirimize sımsıkı sarılmıştık. Ama o uyumak yerine bana bakıyordu.

- Burdayım güzelim.

Son kez yüzüme bakıp gözlerini kapattı. Onu kendime daha çok çekip başımı saçlarına görmerek gözlerimi kapattım.. Hasret kaldığım kokusunu iyice içime çektim.

Neler oluyor 👀
Morlandınız 💜