"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu.
"Evet," dedim.
"Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm.
"Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin."
Artık yapabilecek hi...
Merhaba! Biz geldik! Güzel bir bölüm getirdim. Okumaya başlamadan önce oy vermeyi ve pasajlara yorum bırakmayı unutmayalım. Keyifli okumalar dilerim. 🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sena Şener - Kapkaranlık Her Günüm LDRDO - This Is How I Feel String Tribute - The Sparrow
HÜKÜMRAN
44
"YALANLAR"
Tek bir güne, geceye ve sabaha sığdırdığımız mutluluğu, bir sır gibi sakladığımız o evde bırakıp Bursa'ya döndüğümüz günden sonra konağa, odalara ve zihnimin içindeki kavgalara hapsolmuştum.
Günler geçmişti. Resul Kayhan yenilgiyi kabul edecek bir adam değildi fakat uzun zamandır sessizdi. Aybars dile getirmese de bu sessizliğin fırtına öncesine ait olduğunu ve büyük bir sonun başlangıcında olduğumuzu biliyor, bilmekten öte hissediyordum. Aybars'ın elinde tuttuğu büyük koza ve gücün tamamen avuçlarında olmasına rağmen her sabah korkuyla uyanıyor, her gece kabuslarla beslediğim uykulara yatıyordum. Bir gemi ne kadar büyük ve kudretli olursa olsun, alabora olması tek bir kasırgaya bakardı. Beklemediğimiz bir anda kasırgaya tutulmaktan ve kazanmayı beklerken kaybı tatmaktan çok korkuyordum.
İstanbul'da olduğumuz gece, Metin bulunduğu koğuşun tuvaletinde ağır bir şekilde yaralanmış ve günlerce hastanede yatmıştı. İyileşmesi uzun bir zaman aldığından kimseyi görecek ve konuşacak hali de olmamıştı. Bu saatten sonra da olamazdı zira ona verilen mesaj yeterince açıktı; Dilhan'ın hayatında bir kez daha tehdit olmaya kalkışırsa bu kadar ucuz kurtulamayacaktı. Bursa'ya döndüğümüz akşam Kubilay, Gediz'i yakalamayı başarmış ve onu bir depoya kapatmıştı. Ertesi sabah Gediz'i bir sandalyenin üstünde, elleri bağlı bir şekilde ve yalvaran gözlerle gözlerimin içine bakarken görmek içimi soğutmalıydı belki... Ama hiçbir şey hissetmemiştim. Gediz karşımda ne halde olursa olsun, ömründen dört yıl kaybetmediği sürece bana yaptıklarının karşılığında bir bedel ödemiş sayılmayacaktı.
