Kalbim, Sevginle Dolu Bir Sandık - Hosie (GirlxGirl)

2. Bölüm -Bu bir başlangıç

Hope & Josie - Yaş 15/14 - Eylül

Liseye başlamanın getirdiği gerginlik Josie'nin midesini bulandırıyordu. 

İlk gününden önceki gece hiç uyumadı ve kahvaltıda annesine ve Lizzie'ye katılmak için aşağı indiğinde midesinin ne kadar rahatsız olduğunu hissedebiliyordu. 

Yine de masada oturuyor ve gülümsüyordu, annesini ve ikizini endişelendirmek istemiyordu.

Josie, kendini tostunu yemeye zorlarken, kız kardeşinin etrafta koşuşturmasını izliyordu. Lizzie'nin zamanında hazırlanmaya çalışması neredeyse komikti.

  Esmer ikiz, Lise konusunda tıpkı kardeşi gibi hissetmeyi çok isterdi. Onu yiyip bitiren bu huzursuz duygudan kurtulmayı çok isterdi ama pek işe yaramıyor gibiydi.

"Jo, yemeyini bitir! Hope ve Hayley her an burada olabilir." Lizzie onu azarladı.

Josie iç çekti ama yine de tostundan bir ısırık aldı. 

Annesinin gözlerini üzerinde hissedebiliyordu ama arkasına bakmaya cesaret edemiyordu. Annesinin onu anlayacağını biliyordu ve Josie şu anda bununla başa çıkabileceğinden emin değildi.

  Caroline'ın yoğun bakışlarından kaçmak için Josie, odasından sırt çantasını almak niyetiyle ayağa kalkmadan önce kahvaltısını çabucak bitirdi.

"Josie, bekle..." dedi Caroline, Josie'nin yolunu kapattı. "İyi misin tatlım?"

"İyiyim anne." dedi Josie zorla gülümseyerek.

Caroline ona ikna olmamış bir bakış atarak Josie'nin yüksek sesle iç çekmesine neden oldu.

"Beni bırakmazsan geç kalacağım."

Bu sefer Josie'nin annesine verdiği küçük gülümseme ilkinden çok daha gerçekti. Caroline, kızının iddia ettiği kadar iyi olmayabileceğini bilmesine rağmen gülümsedi.

  Merdivenleri tırmanırken annesinin gözleri Josie'den asla ayrılmadı.

Lizzie alt kattan bağırdığında Josie sırt çantasını eline yeni almıştı.

"Hope geldi!"

Birkaç saniye içinde Josie aşağı indi ve evden çıktı. Kız kardeşinin ve en iyi arkadaşının tartıştığını gördü ve bu, zaten hissettiği endişeye gerçekten yardımcı olmuyordu.

"Hey, sorun ne?"

"Jo! Sonunda geldin, kız kardeşin yine mızıkçılık yapıyor." Hope, en iyi arkadaşını gördüğü için rahatlamıştı.

"Bir kereliğine biraz hareketli şarkılar dinlememizi istiyorum!"

"Lizzie, yüzlerce kez söyledim bu annemin arabası ve ben-"

Josie onun sözünü kesti. "Lizzie, tartışmayı bırak. Sen ön koltuğa geç."

Lizzie gözlerini devirdi ama yine de kapıyı açıp arabaya oturdu. Sarışının içeri girdiğini gören Hope'un ağzı kapandı ve sonra Josie'ye baktı.

Josie iç çekti. "Kavga çekecek havamda değilim. Sadece benimle arkada oturur musun?"

Hope endişelenmeye başladı. Esmer kıza yaklaştı ve ellerini Josie'nin omuzlarına koydu.

Josie hemen yanaklarını kaplayan kızarıklığı hissetti.

 Hope'un yoğun bakışları altında yapmayı başardığı tek şey başka tarafa bakmaktı.