#unicode
အိမ်ထောင်သက်တမ်းနုသေးသည့် သူနှင့်ဦးဂျွန်အတွက် နေ့ရက်တိုင်းဟာ ချိုမြိန်နေတော့တာဖြစ်သည်။
ထယ်ယောင်းက ပုံမှန်ဆိုလျှင်သာ skinshipမကြိုက်တတ်သော်လည်း ဦးဂျွန်အနားတွင်တော့ ကပ်ကာချွဲချင်မိသည်။
ဒါဟာလည်း မိမိအိမ်ထောင်ဖက်ဟူ၍ စိတ်ရင်းခံကြောင့်သာဖြစ်လိမ့်မည်။
ထယ်ယောင်းတို့အတူဖြတ်သန်းလာတဲ့တစ်လျှောက် အိမ်ရဲ့ဝေရာဝစ္စအကုန်ကို ဦးဂျွန်ကသာ စီမံခန့်ခွဲပြီးလုပ်ဆောင်သည်။
လွန်ခဲ့သည့် လတွေက ကုမ္ပဏီကို လန်ဒန်အခြေစိုက်အဖြစ် ပြောင်းရွေ့လိုက်သည်မို့လည်း နားရက်ဟူသည် ဘယ်လိုအရာမှန်းမသိခဲ့သည်အထိဖြစ်ခဲ့ရသေးသည်။
ယနေ့တွင်တော့ ဦးဂျွန်ကုမ္ပဏီသို့မသွားနိုင်ရေး ထယ်ယောင်းအရေးပင်ဖြစ်သည်။
မိုးဖွဲ့ဖွဲ့လေးကျနေသည့်နေ့မို့ ဦးဂျွန်အနားတွင်သာ ကပ်နေချင်၍ ဖြစ်သည်။
" ယောကျာ်း "
" ဟင် "
" ဒီနေ့အလုပ်မသွားလို့မရဘူးလား "
အိပ်ယာနိုးခါစဦးဂျွန်သည် သူ့အား အကြောင်းပြချက်တောင်းသော မျက်ဝန်းများဖြင့်ကြည့်လာသည်။
bathrobe အခွဲကြောင်းအတိုင်း လစ်ဟနေသည့် ဦးဂျွန်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ညှိုးလေးဖြင့် ဟိုထောက်သည်ထောက်လုပ်ရင်း
" ရာသီဥတုက အေးနေတော့ ဒီလိုလေးပဲကပ်နေချင်လို့လေ
မသွားဘူးမို့လား ဟင် "
ပက်လက်အနေအထားအိပ်နေသော ဦးဂျွန်က ထယ်ယောင်းအား လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် ထွေးပွေ့လိုက်ကာ သူ့ပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်တော့သည်။
" စောစောစီးစီးကို ကပ်ချွဲနေတော့တာပဲ ချာတိတ်လေး "
" အဟွန်း "
" ကိုယ်မသွားရင် ဘာပြန်ပေးမှာလဲ "
winkတစ်ချက်လုပ်ရင်း ပြောလာသူက အသက်၃၀ကျော်တာတောင် စွဲဆောင်မှုတွေ မှေးမှိန်သွားခြင်းမျိုးမရှိပေ။
' ပြွတ် '
မေးရိုးထင်းထင်းတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့ပိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းပါးရဲရဲကို တစ်ချက်စုပ်ယူလိုက်သည်။
