"Ben, sana nasıl düşman olacağım?" Kılıç'ın yıkılmış sesini duymamla birlikte gözlerimi ona çevirdim. "Sen, benim sevdamdın." Sevdamdın... Artık değildim. Bitmez sandığım sevdası bitmiş, gem vurduğum kalbimi delmiş geçmişti.
Gök gürledi, yağmur başl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Peki bu💙 İnstagram'da bir arkadaşımızdan gelmişti. Çok teşekkür ederim kii🥰
2.Bölüm: "Bir Mezar, Çok Ceset"
*
Bir ölümün tam ortasında, ölümün parçalayıp acısını dağıttığı bir hayatın içinde kalmıştım. Tam ortadaydım, iki yanımda karanlıktı. Ve ben karanlıktan çok korkardım.
Saat kaçtı bilmiyordum, zaman kavramımı kaybettiğim anlardan birisindeydim. Evimin koyu kahverengi perdelerini sanki kimse beni görmesin istercesine sonuna kadar çekmiş, ışıklarımı kapatmış ve kendimi karanlığa boğmuştum.
Karanlıktan korkarken, kendimi karanlığın içinde kaybetmek istemiştim.
Ağlamaktan harap olmuş, mavilikleri sönmüş, rengini kaybetmiş gözlerimi hafifçe aralamaya çalıştığımda, gözlerimin üzerindeki ağırlık buna engel oldu. Tam ellerimi gözlerimi ovuşturmak için kaldırdığımda, aklıma gelen şeyle birlikte ellerim havada asılı kaldı. Aynı hızda ellerimi indirip bacaklarımın arasına sıkıştırdığımda, gözlerimi yavaşça araladım.
