Memories Of Aldava (On Going )

Chapter 42

"Marry me"

"Welcome back miss Sullivan!" Bati sa akin Ng bawat empleyado na madadaanan.

Lahat ay nginitian ko at tinanggap Ang mga bouquet na inaabot.

"Yung gifts, sa office nalang pakilagay. Salamat." Sabi ko sa aking secretary na agad naman niyang sinunod.

Nakangiti akong Nagtungo sa aking opisina at pinagmasdan Ang paligid.

Everything looks fresh and calming. Everything dropped on their own right places.

Just like how life goes. Yes, you'll fall. Yes you'll feel alone. Yes you'll suffer. But at the end of the day, every little things will all fall in their right places. Where they were destined, destined.

Destiny, a word used in some enchanting movies. Full of love characters. But the funny thing is, the word destiny can sometimes be tricky and fool you. That's what exactly happened to me. I thought that was my destiny. To wait for my childhood friend. But as I said, things will fall in their fitted places.

Lahat Ng bagay may paroroonan. Even the tiniest things can put a huge impact in your life.

Natigil Ang pag iisip ko Ng may kumatok sa aking pintuan.

"Welcome back pretty lady Sullivan!" The eldest of Aldava Empery said.

Pumasok na siya Ng tuluyan sa aking opisina at yumakap sa akin. Malugod ko iyong tinugunan.

Sa likod niya ay Ang aking kaibigan. Si Ara.

Ako Ngayon Ang humakbang upang maka bati sa kanya. Kung tutuusin, Ang Dami ko Ng pagkukulang Kay Ara. Babawi ako. Kami.

Umupo Ang dalawa sa sofa at Masaya kaming nag kwentuhan.

Ang bagong kasal ay Masaya sa harap ko. Who would have thought, that amidst every challenges, this two would end up loving in love and marrying. I guess things really fall in their right places when time comes.

Sa Buhay mahalaga nga talaga Ang pagkakaibigan. Yung totoo. Those are the people with you even on your lowest. At si Ara iyon para sa akin. The greatest friend.

Pinag kwentuhan namin Ang isang taon ko Ng pag alis Ng Bansa. 

After that night with him, napagdesisyunan ko mangibang Bansa. I wanted to leave to fix myself. I wanted to think. Sinamahan ako ni mommy sa lahat Ng bansang pinupuntahan ko. I travelled as much I please. Si daddy Ang naging busy sa trabaho noong isang taon na pagka Wala ko.

Without any words, pinayagan niya ako umalis. He was so giving and freeing of me. Gaya Ng ginusto ko, ay isang taon akong walang balita sa kanya. Now that I am ready I have nothing else to do than to hope that like me, he is ready too.

"How is he?" Tanda ko Ang eksaktong tanong ko sa panganay na Aldava noong nagkita kami sa Malibu. Kasama niya Ang kanyang asawa na si Ara. They know our situation kaya Hindi supresa Ang panunukso Nila sa akin na kunwari pa raw akong umalis Ng bansa at tatanungin lang din naman pala sila kaya Hindi na ito naulit pa.

I can't hide my anticipation for him.

"Tonight then. The love of your life will be there." Ara said and smirked at me bago siya kinikiliting iginaya Ng asawa palabas sa opisina ko.

We will have a simple celebration tonight for my arrival. Late birthday celebration ko na rin dahil nag birthday ako sa Italy last month.

According to the love birds' plan, we'll have a dinner at a fancy five star hotel restaurant. Owned by the Aldavas.

Nang natapos ako sa welcome party sa opisina ay umuwi ako Ng bahay upang maligo lamang. Sila mom at dad ay sasama rin sa akin kaya Ngayon ay nagbihis na rin Ang dalawa.

Wearing a red glittered dress with a slit on the leg side, I confidently matched it with a high sleek ponytail at tic tac earrings. I wore an elegant black heels to match my dress.

Naglagay na rin ako Ng make up. It looked natural aside from the red lipstick. In my whole 23 years of living , I just recently learned how to look more presentable. Hindi pu pwede Ang walang effort sa pananamit Lalo na at nasa business world ako. People judge one another with the most immature things, sometimes.

I gracefully walked my way to our table. Nauna sa akin mag lakad Ang mga magulang kaya Hindi ko masyado Kita Ang lamesa na naghihintay sa Amin.

Nang nakarating sa lamesa ay tila gulat na gulat ako. Ang ineexpect na mag asawa ay dumating Ng may mga kasama.

In a long table is the family of Aldava. Mr and Mrs Aldava are here, standing infront of me. At sa gitna Ng mag asawa ay Ang isang matandang babae. Tumanda man ay ganoon pa rin Ang kanyang aura kaya Hindi ako maaring magkamali kung sino siya. The great Senyora of Aldava clan. The one who caused chaos in my life.

Sa gilid niya Ang Ang panganay na Aldava, nakaalalay. Sa tabi Ng lalaki ay si Ara. Mag mapaglarong ngisi sa akin. Sa likod Nila ay Ang mga body guards at ilang nurse para sa matanda.

Ng Hindi ako makalapit ay siya na mismo Ang lumapit sa akin.

Alalay Ng apo ay sa akin namang braso siya humawak para sa suporta.

"I am very sorry hija. I cannot imagine that I really did that." Naghihintay niyang sinabi.

"You don't have to forgive me. Apo sa tuhod is enough." Aniya at humalakhak na tila Hindi nahihirapan.

I laughed without humor. Andito Ang mga Aldava ngunit Hindi Ang taong nais ko Ng Makita. Will he come? Or is he so successful that he can't spare a time with me? Or perhaps, found the right woman for him?

Kumain kami Ng hapunan at tanging ako lang Ang Hindi nakaka pag salita. Balisa siguro sa mga iniisip. Wala sa kanila Ang nag banggit Ng pangalan niya.

"Excuse me po." Tawag ko sa atensyon Nila. I need to excuse myself for a restroom retouch.

Tumayo ako at somehow I felt a smile plastered in me.

The Sullivan and Aldava's are happily talking like a family. But the one who would make this group of people a family, isn't here.

Umubo ubo si Ara Ng makatayo ako at Kita Ang mga ngiti sa labi Ng nakatatanda. Lalo na Ang sa Senyora.

Wala sa sarili akong napalingon sa aking likuran kung saan sila nakatingin at Nakita Ang pinaka kinasasabikan sa lahat.

In his firm steel posture, black suit, blue eyes and those familiar feels, I wanted to hug him. He looked hard and ruthless.

"Sirius..." Banggit ko sa ngalan niya.

"My name has never sounded that sweet yet." Aniya at mag salitang iniwan sa matatanda bago ako hinatak papasok Ng elevator. 

Bago makapasok ay may inabot siya na black card sa receptionist at binaggit Ang salitang presidential suite bago ako hinatak.

Ng nakarating sa suite ay ipinako niya ako sa pintuan pa lamang at niyakap.

I felt so overwhelmed. Years of waiting for this feeling of him.

Pinilit niyang isiksik sa aking leeg Ang kanyang Mukha kahit alam na alam niya Hindi ito roon kakasya sa sobrang tangkad niya.

He looked so lost earlier and now that he found his home, he wouldn't let go of it. If my ideas are wrong then I must say he's just a wolf, a hungry wolf that just saw its prey, won't ever let go of it.

Hinayaan ko siya na ganun. Ilang minuto pa ay hinarap na niya ako at masuyong hinalikan. It was full of love. Nothing more.

Pagkatapos Ng isang masuyong halik niya ay tila sobrang determinadong lumuhod sa harap ko. Hugging my legs and sinking himself in. I waited till his done hugging me.

I suddenly felt a cold metal sliding through my finger.

He looked at me like a lost child begging me not to leave him, again  as I saw the ring he swiftly placed in my right hand, ring finger.

"Marry me." Tears fled as I nodded for a yes.