သူ႕တို႔လည္းေဆာင္ေၾကာၿမိဳင္ကေန လမ္းနည္းနည္း
ေလ်ာက္လာေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ၊ သက္တမ္းေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီလို႔ထင္ရတယ့္ အမဲ႐ိုးစြတ္ျပဳတ္ဆိုင္ေလးတဆိုင္
သူတို႔လည္းဆိုင္ထဲ၀င္သြားၿပီး
"အဘြားေရ!!အမဲ႐ိုးစြတ္ျပဳတ္2ခြက္ ပိုထည့္ေပးေနာ္
အဘြား! "
အသံဆာဆာေလးနဲ႔ စားပြဲေတြကိုလိုက္သုတ္ေနတယ့္
အဘြားတေယာက္ကိုလွမ္းမွာတယ့္ ေကာင္ငယ္ေလး
ၿပီးတာနဲ႔သူ႕ဘက္လွည့္လာၿပီး
"ဒီဆိုင္ကေလ က်ေနည္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
စားလာတယ့္ဆိုင္ေလ အရသာကေတာ့ ႏိႈင္းမယ့္ဘဲ"
"ကိုယ္မင္းကို ကုလို႔ေခၚလို႔ေခၚလို႔ရလား"
"ကု~အင္းရပါတယ္"
"ဒါဆိုကု ႀကိဳက္တာစား ေဈးထဲလည္းေလ်ာက္လည္ရ
ေအာင္ ကိုယ္၀ယ္ေကြၽးမယ္"
"အင္းအင္း!!...ထယ္ေယာင္း ၀ယ္ေကြၽးမွာဆိုေတာ့
ပိုစားရမယ္ေလ"
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ"
ထယ္ေယာင္းကုရယ့္ လွပလြန္းတယ့္မ်က္နီာေလးကိုေငးေမာေနတုန္း
ေရာက္လာတယ့္ သူတို႔မွာထားတယ့္ စြပ္ျပဳတ္2ပြဲ
"အရသာရိွရိွစားပါ့မယ္!!"
ထယ္ေယာင္းလည္းအမဲ႐ိုးစြပ္ျပဳတ္ကို တစြန္းျမည္းၾကည့္ေတာ့ ဒါသူ႕မယ္ေတာ္ရယ့္လက္ရာနဲ႔
ေတာ္ေတာ္တူတယ္
"ဘယ္လိုလဲစားလို႔ေကာင္းတယ္မလား"
''အင္း''
သူတို႔လည္းစားၿပီးတာနဲ႔ ေဈးထဲေလ်ာက္ပတ္ၿပီး
ကု၀ယ္ခ်င္တယ့္ဟာေတြအကုန္၀ယ္ၿပီး တေနရာအေရာက္ သူ့မ်က္လံုးတို႔က ထိုအရာေလး
ေပၚသို႔ အဲ့တာကဆံထိုးေလးတေခ်ာင္း
"ဦးေလး ဒါဘယ္ေလာက္လဲ "
"အင္း~ေမာင္ရင္ ဒီဆံထိုးေလးကိုေက်း၂ျပားပဲေပး"
"ေက်း၂ျပားကအရမ္းေဈးမ်ားတယ္ဦးေလးနည္းည္း
ေလ်ာ့ေပးပါ"
ထယ္ေယာင္း ပိုက္ဆံေပးဖို႔လုပ္ေနတုန္း ကုက
ေဈးထဈစ္ေတာ့သူ႕မွာအူေျကာင္ေၾကာင္ေလး
YOU ARE READING
Sweet love💜
Fanfiction"ကိုယ့္အပိုင္ဆိုတယ့္ စကားက အရမ္း ပိုင္ဆိုးပိုင္နက္ႏိုင္လြန္းတယ္" *Jeon-Jungkook* "မင္းေလးက ကိုယ့္ရယ့္အပိုင္ဘဲ တကယ္လို႔အဲ့စကားကိုမႀကိဳက္ဘူး ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ေယာက်္ားေလး လို႔ေခၚရမလား" *Kim...
