Rədd olum bu dünyadan, gözləyirəm həsrət ilə
Miinnət dolu günləri yaşayıb minnət ilə
Bu Cəhənnəm bitən kimi gedərəm Cəhənnəmə
Mən kimi insanlar heç görüşməzlər Cənnət ilə
Nə torpaq nə də suyla bağlanmaram xarabaya
Nə qızıl, var-dövlətlə, nə başqa bir zinət ilə
Yazılsa hərgah ölüm o qismətlər lövhəsinə
Şübhəsiz barışardım mən də həmin qismət ilə
Hər şeyə möhtac olan o pak, təmiz, ac ruhumu
Bu zindanda doyurdular kin ilə, nifrət ilə
Xeyli insanla tanış olmuş ikən bu diyarda
Yenidən mən tanıdım, tanış oldum dəhşət ilə
Hamı dünyaya bağlanıb yaşayır qəlbi ilə
Mənsə heç bacarmıram, yaşaram zəhmət ilə
Tutduğum hər ağacın qopub düşdü hər budağı
Qazandım ümidsizliyi belə bir ibrət ilə
Sözlərə söz caladım, qafiyələr toparladım
Qazandım təkcə kədər Tanrı verən sənət ilə
Uzaqdan ümid üzüb bel bağladım yaxınlara
Onlar da getdi uzağa, oynadı şöhrət ilə
Beşikdən qəbrə qədər eyni hala düçar idim
Böyüdüm edilməyən qayğı ilə, diqqət ilə
Odur ki qorxulu gəlməz qəbirin qaranlığı
Çünki çoxdan tanışam təklik ilə, zülmət ilə
Necə ki pozan olmadı həyatda sükutumu
Gəlməyin, danışmayın qəbirdə də Hümbət ilə.
- Hümbət İsmayılov
YOU ARE READING
Qəzəllər gözəli
PoetryBu kitaba Şeirlər toplusu kitablarından çıxarış kimi baxmaq olar. Düşündüm ki qəzəlləri ayıraraq sırf onların oxucularını yormadan təqdim etmək olar. Məğzdə, mövzularda isə böyük bir dəyişiklik yoxdur. Yenə də əsasən ümumi insanlığın, xüsusi cəmiyyə...
