မောင်လည်း ဆရာမပြန်သွားတော့ မေမေနဲ့အတူ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာလိုက်တယ်။
-"ကလေး စာသင်ရတာအဆင်ရော ပြေလား"
-"ဟုတ် ပြေပါတယ်မေမေ ဆရာမက သဘောကောင်းပါတယ်"
-"ဟင်းး ဟုတ်တယ် သူဇာကသဘောတော့ကောင်းတယ် ဒါပေမဲ့ စိတ်ကြီးတယ်ကွဲ့ အမှားမခံဘူးရယ် ကလေးကသူဇာစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်ရဘူးနော်"
-"ဟုတ်မေမေ မောင်ကြိုးစားပ့မယ်"
-"လာကလေး ထမင်းစားရအောင်"
မောင်လည်းမေမေနဲ့အတူတူ ထမင်းစားပြီးတော့ အိမ်ပေါ်ထပ်တတ်ပြီး စာကျက်နေလိုက်တယ်။မနက်ကျောင်းရောက်တော့ ပန်းသည်အန်တီကိုတွေ့တော့
-"အန်တီ သမီးကို နှင်းဆီပန်းအနီတစ်ပွင့်လောက်ရောင်းပါ"
-"aww သမီးလေးပန်ဖို့လား"
-"ဟုတ် ဘယ်လောက်လည်း အန်တီ"
-"၁၀၀ ပါသမီး"
-"ဟုတ် ကျေးဇူးပါ"
မောင််လည်းဆရာမကို ပေးဖို့ပန်းဝယ်ပြီးပြန်လာတော့
-"အာ ဟိုမှာဆရာမလာပြီပဲ "
-"ဒုက္ခပဲ ငါသွားမပေးရဲဘူး ဟိုကလေးကို ပေးခိုင်းရမယ်"
-"မောင်လေး"
-"ဟုတ် မမ"
-"မောင်လေးနာမည်က"
-"ထက်သူရပါ မမ"
-" အော် ဟိုဟာလေ အမကို ဟိုရှေ့မှာလာနေတဲ့ဆရာမလေးကို ဒီပန်းလေးသွားပေးပေးပါလား"
-"ဟုတ်"
-"aww မောင်လေး အမပေးခိုင်းတယ်လို့မပြောနဲ့နော် မေးရင် မောင်လေးပေးတယ်လို့ပြော"
-"ဟုတ် မမ"
-"ဒီမှာ မောင်လေးဖို့မုန့်"
-"ကျေးဇူးပါမမ သွားပြီးနော်"
-"အင်းအင်း"
မောင်လည်းအကွယ်ကနေကြည့်နေလိုက်တယ်
-"ဆရာမလေး"
-"ရှင့်"
-"ဆရာမလေးဖို့"
-"ကျေးဇူးပါသားလေး"
-"ဟုတ်ဆရာမ သားသွားတော့မယ်နော်"
-"ဖြည်းဖြည်းသွားနော်သားလေး ပြေးမနေနဲ့"
-"ဟုတ်ဆရာမ "
-"အော် ဒီကလေးနဲ့ ပြောတော့ဟုတ်ဆို ပြေးသွားတယ်" သူဇာလည်းကလေးပေးတဲ့ပန်းလေးကိုbowလေးမှာထိုးပန်လိုက်တယ်
-ပန်တယ်ဟ မောင်လည်းဆရာမရုံးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့အထိရပ်ကြည့်နေပြီးမှအတန်းထဲဝင်လာခဲ့တော့တယ်။ မောင်ဆရာမကိုနေ့တိုင်း နှင်းဆီပန်းတစ်ပွင့်တစ်ပွင့် ထက်သူရဆိုတဲ့ မောင်လေးကိုမုန့်ကျွေးပြီးပေးခိုင်းခဲ့တယ်။
သူဇာ့ကိုနေ့တိုင်း၃တန်းကလေးက နှင်းဆီပန်းတေလာလာပေးနေတယ်။ သူဇာကမေးတော့မကြည့်ဖြစ်၊နေအံုးနောက်နေ့ကြကလေးကိုမေးကြည့်ရမယ် ဒီကလေးနေ့တိုင်းလာပေးနေတာ မုန့်ဝယ်မစားဘူးလားမသိဘူး။ နောက်နေ့ရောက်တော့
-"ဆရာမလေး ပန်ဖို့"
-"သားလေးနေပါအုန်း"
-"ဟုတ်ဆရာမလေး"
-"သားနေ့တိုင်းဝယ်ပေးနေတာ မုန့်ဝယ်မစားဘူးလား"
-"စားပါတယ်ဆရာမလေး"
-"ပန်းကဘယ်ကလည်းသားလေး" သူဇာမေးတော့ထိုကလေးကစဥ်းစားနေတယ် ပြီးမှ
-"သားပေးတာလေ ဆရာမလေးပန်ဖို့ပါ"ကလေးညာပြောနေတာ သူဇာရိပ်မိတာပေါ့
-"သားလေး မညာနဲ့နော် ဆရမမကြိုက်ဘူး ရိုက်မှာ သူဇာချောက်လိုက်တော့ ထိုကလေးက
-"ဟင် သားမညာတော့ပါဘူးဆရာမလေး မမတစ်ယောက်ပေးခိုင်းတာပါ "
-"ဘယ်လို မမတစ်ယောက်ဟုတ်လား "သူဇာအံသြောမိတာအမှန်ပင် သူ့ကိုပေးခိုင်းတာမိန်းကလေးတဲ့လား သူဇာထင်တာကယောကျ်ားလေးမှတ်လို့
-"ပေးတဲ့မမက ဘယ်အတန်းကလည်းသား"
-"သားမသိဘူးဆရာမလေး"
-" အဲ့မမနာမည်ကော ဘယ်သူလည်း သိလား"
-"မသိဘူးဆရာမလေး အဲ့မမက သဘောကောင်းတယ် အရပ်အရှည်ကြီးပဲ"
-"ဘယ်လိုအရပ်ရှည်တယ်ဟုတ်လား" ဒါဆိုဟိုကလေး မောင်များလား အိုမဟုတ်တာ သူကငါ့ကိုဆို ရှိတယ်လိုတောင်မထင်တာ စကားတောင်မေးမှပြောတာကို ဒါဆိုဘယ်သူပါလိမ့်
-"သားလေး"
-"ဟုတ် "
-"အဲ့မမကဘယ်အချိန်လာပေးတာလည်း"
-"ဆရာမလေးမလာခင်"
-"ဟုတ်လား နောက်နေ့ကြဒီလိုလုပ် အဲ့မမလာရင်ဆရာမလေးကိုပြအလ အဲ့မမကိုဆရာမလေးမေးတာတေပြန်မပြောနဲ့နော် ပြောရင်ရိုက်မှာကြားလား"( အပျိုကြီးတော့သိချင်စိတ်နဲ့ကလေးကိုခြိမ်းချောက်နေပါတယ်)
-"ဟုတ်ဆရာမလေး သားသွားတော့မယ်နော်"
မောင်လည်းအကွယ်ကနေကြည့်နေတော့ ထက်သူရကိုဘာတေမေးနေတယ်ဆိုတာ မောင်နေတဲ့နေရာနဲ့ဝေးတော့သေချာမကြားရ ။ ဒီကလေးမပြောျလာက်ပါဘူးလေ ငါ့နာမည်မှမသိတာ မောင်လည်းတွေးနေတုန်း
-"ဟဲ့ မောင် "
-"အမလေးဟဲ့"
-"ဘာတေချောင်းနေတာလည်း" နွေကမေးတာကြောင့်
-"ဘာမချောင်းပါဘူးဟ"
-"ဟုတ်လို့လား နင့်ကြည့်ရတာတစ်ခုခုပဲ"
-"aww ဘာမဟုတ်ပါဘူးဆို လာသွားမယ်လေအတန်းထဲကို" မောင်လည်းနွေ့လက်ကိုဆွဲကခေါ်လာလိုက်တယ်
-"ဟီးး မောင်ကငါ့လက်ကိုလာကိုင်တာပဲ အမလေးရင်တေခုန်လိုက်တာမောင်ရယ် နင်ငါ့ကိုအနုနည်းနဲ့လာသတ်နေတာလားဟယ် အာ ခုထိမလွှတ်သေးဘူးငါတော့ကြာရင်ရူးတော့မှာပဲ မောင့်ကိုပြောလိုက်ရမလားငါသူ့ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာကို သူစိတ်ဆိုးသွားမလား ဟာာ မထူးတော့ဘူးမပြောရင် တစ်ခြားသူနောက်ပါသွားတော့မယ် ပြောလိုက်တော့မယ်ဟာ။
-"မောင်"
-"ဟင် "
-"ချစ်တယ်"
-"ဟင် ဘာကို"
-"ချစ်တယ်လို့"
-"ဘယ်သူ့ကိုပြောနေတာလည်း"
-"မောင့်ကိုလေ"
-"ဘယ်လို "
-"ဟုတ်တယ် ငါ့နင့်ကိုချစ်နေတာ ကြာပြီမောင် နင်ငါတို့ကျောင်းကို စရောက်ကတည်းက ချစ်နေမိတာ ဖွင့်မပြောတာကမိန်းကလေးချင်းဆိုတာကို နင်လက်မခံမှာစိုးလို့ ခုကငါမထိန်းထားနိုင်တော့တာကြောင့် နင့်ကိုပြောတာပါ။ "
-"မိန်းကလေးချင်းဆိုတာကို ငါလက်ခံပါတယ် အချစ်ကအချစ်ပဲလေဟာ သူ့အလိုလို နှလုံးသားကရှာဖွေပေးတဲ့သူကိုချစ်မိတာ အပြစ်မှမဟုတ်တာ မိန်းမမှမို့တို့ယောကျ်ားမှြဖစ်ရမယ်တို့ နှလုံးသားမသတ်မှတ်ထားပါဘူး ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကိုချစ်ခွင့်ရှိပါတယ် အဲ့လိုပဲငါ့မှာလည်းရှိတယ်နွေ "
-"ဟင် ဘယ်လိုမောင်" ဒီတစ်ခါအံ့သြောသွားတာကတော့နွေပင် မောင့်မှာချစ်ရမဲ့သူရှိတယ်တဲ့လား မဟုတ်တာမောင်စနေတာနေမှာ ။
-"မောင် နင်ငါ့က်ိုစနေတာလား"
-"ငါအတည်ပြောတာပါ ငါ့မှာလည်းငါချစ်ရမဲ့သူရှိတယ် နင်ငါ့ကိုမချစ်ပါနဲ့ "(မောင့်လိုပြန်မချစ်နိုင်ရင် ပြန်ငြင်းတဲ့နည်းကျွမ်းပါစေ)
-"မောင်မဟုတ်ဘူးလေ နင်ကဘယ်တုန်းကအဲ့လိုလည်း မဟုတ်သေးပါဘူး နင်ချစ်နေတာဘယ်သူလည်း ပြောပြ"
-"ခုပြောလို့မရသေးဘူးနွေ နင်ကိုနောက်ကျရင် ပြောပြပ့မယ် ခုတော့ကျောင်းတတ်တော့မယ် သွားရအောင် ငါတို့သူငယ်ချင်းတေလိုပဲ ဆက်ခင်ကြမယ်နော်"
-"အင်းပါ နင်ပျော်ပါစေဟာ" နွေပထမဆုံးအချစ်ဆိုတာနားလည်လာတာ မောင်နဲ့တွေ့မှပါ ဒါပေမဲ့မောင့်မှာချစ်ရမဲ့သူရှိတယ်တဲ့ နွေရှေ့ဆက်မတိုးချင်တော့ပါ မောင်ပျော်နေရင် မောင်အဆင်ပြေနေရင်ပဲ ကျေနပ်ပါတယ်လေ။ (နွေ့လို ကိုချစ်တဲ့သူကို စိတ်ချမ်းသာအောင် နားလည်ပေးတတ်ပါစေ)
သူဇာဒီနေ့ကျောင်းကိုစောထွက်လာခဲ့တယ် ပန်းပေးနေတဲ့မိန်းကလေးကိုသိရအောင်။ မိန်းကလေးချင်းကိုကိုယ်တိုင်လာမပေးဘဲတစ်ခြားသူနဲ့ပေးခိုင်နေရအောင် သူကဘယ်သူမို့လို့လည်း အဲ့တာကဘာကြောင့်လည်း သူဇာသိချင်နေမိတယ်။ သူဇာကျောင်းရှေ့ရောက်တော့နှင်းဆီပန်းလေးကိုင်ထားတဲ့ကလေးလေးက်ုတွေ့ပါပြီ။
-"သားလေး "
-"ဟုတ် ဆရာမလေး ဒီမှာဆရာမလေးဖို့ပန်း"
-"သားလေးအဲ့မမကိုပြလေ ဘယ်မှာလည်း" သူဇာပြောတော့ထိုကလေးကလည်ရှာနေတယ် ပြီးမှသူလက်ညိုးထိုးလိုက်တာက
-"ဆရာမ ဟိုမမ သားကိုပေးခိုင်းတာ "သူဇာလည်းကလေးလက်ညိုးညွှန်ရာကြည့်မိလိုက်တော့
-"မောင်" သူဇာပါးစပ်ကခေါ်မိလိုက်တယ် ဟုတ်တယ်မောင်မှမောင်အစစ်ပဲ မောင်ကနေ့တိုင်တွေ့နေရတာကို ကိုယ်တိုက်မပေးပဲဘာလို့ဒီလိုလုပ်တာပါလိမ့်
-"ကျေးဇူးပဲနော်သားလေး"
-"ဟုတ်ဆရာမ "
သူဇာမောင့်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့အတန်းထဲဝင်သွားတော့တယါ။ နေအုန်းဒီကလေး ညနေ့အိမ်ရောက်မှမေးရမယ် ။ သူဇာမောင်ပေးတယ်လို့ပြောတော့ သူဇာစိတ်ထဲပျော်သွားတာတော့အမှန်ပင်။ ဟွန့် လူကိုယ်တိုင်လာမပေးဘဲတစ်ြခားသူနဲ့ပေးခိုင်းရတယ် ဘာစတိုင်လည်းရှင်က သူဇာလည်းပေးတဲ့ပန်းလေးပန်ပြီး ရုံးခန်းထဲလက်မှတ်ထိုးဖို့ဝင်သွားလိုက်တယ်။
(မောင်လည်းရေချိုးပြီး ဆရာမအိမ်ကိုဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့
-"ဆရာမ "
-"ရောက်လာပြီလား လာဝင်လေ"
-"ဟုတ်ဆရာမ နွေရောဟင်"
-"နွေနေသိပ့်မကောင်းလို့ သူ့အိမ်ပြန်သွားတယ်လေ"
-"မောင်တစ်ယောက်တည်းသင်ရမှာလား ဆရာမ "
-"ရှင်တို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ နွေမလာတော့ရှင်တစ်ယောက်တည်းပေါ့ ဘယ်နှစ်ယောက်သင်ချင်လို့တုန်း "
-"အာ အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးဆရာမ တစ်ယောက်တည်းသင်ပ့မယ်"
-"စာမသင်ဘူးဒီနေ့"
-"ဟင် ဘာလို့လည်းဆရာမ"
-"ရှင်းစရာရှိလို့ ရှင်လေးနဲ့"
-"ဘာကိုလည်း ဆရာမ"
-"မသိဘူးလား ကိုဘာလုပ်ထားလည်းဆိုတာ"
-"ဘာမလုပ်ထားပါဘူး ဆရာမ"
-"တကယ်လား မညာနဲ့နော် ညာပြောတဲ့သူဆိုတို့ကမကြိုက်ဘူး"
မောင်လည်း ဆရာမက တို့ကမကြိုက်ဘူးဆိုတဲ့စကားကြောင့်
-"ဆရာမ ဘာသိထားလို့လည်းဟင်"
-"ပြောလေ ရှင်ဘာလုပ်ထားလည်း"
-"အာ ဟိုဒါလေ "
-"ပြောဘယ်ဒါလည်း" ဆရာမကပြုံးစစနဲ့မေးတော့ မောင်လည်းစိတ်မဆိုးလောက်ဘူးထင်ကာ
-"မောင် ဆရာမကိုနှင်းဆီပန်းနေ့တိုင်းပေးမိတယ်"
-"ဘယ်တုန်းကပေးလို့လည်း"
-"ကိုယ်တိုင်ပေးတာမဟုတ်ဘူးဆရာမ ကလေးတစ်ယောက်ကိုပေးခိုင်းမိတာပါ"
-"ဘာလို့အဲ့လိုလုပ်ရတာလည်း"
-"အဲ့တာက ဆရာမကိုမပေးရဲလို့ပါ"
-"ဘာလို့မပေးရဲတာလည်း "(အပျိုကြီးကတော့ရစ်နေပြီနော်)
-"ကြောက်လို့ပါ "မောင်လည်းမျက်နှာအောက်ကိုငုံ့ကာပြောလိုက်တော့
-"ကျွန်မက အဲလောက်တောင် ဆိုးနေလို့လား ပြောပါအုံးမောင်ရယ် မော့ပါအုန်းမျက်နှာလေး သူဇာလည်း မျက်နှာအောက်ငံု့ပြီး ကြောက်နေသည့်ကလေးအား စချင်တာကြောင့် သူ့မေးလေးကိုကိုင်ကာ မျက်နှာမော့စေခဲ့တယ် "
-"မောင်"
-"ဟုတ်ဆရာမ"
-"နောက်ကိုအဲ့လ်ုမလုပ်ပါနဲ့ ကိုယ်တိုင်ပေးကြားလား"
-"ဟုတ်ဆရာမ "မောင်လည်းဆရာမမျက်နှာလေးကိုစိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်တော့
-"မောင် တို့ကိုအဲ့လိုအကြည့်နဲ့မကြည့်ပါနဲ့လားကွယ်"
-"ဟင် ဘာလို့လည်းဆရာမ "လို့ဆိုတော့
-"မောင့်အကြည့်တေကို ကြောက်လို့"
-"ဆရာမကလည်း မောင်ကဒီတိုင်းပဲကြည့်တာပါ ဘာလို့ကြောက်တာ ဆရာမက" မောင်လည်းပြန်ရစ်လိုက်တော့
-"မသိဘူးတော့ဘူးကွာ သွား စာသင်မယ် စာအုပ်ထုတ်တော့"
-"ဟာ ဆရာမပဲစာမသင်ဘူးဆို မောင်ပြန်တော့မလို့လေ"မောင်လည်း စူပုတ်ပုတ်လုက်ကာ ပြောလိုက်တော့မှ
-"စူမနေနဲ့ အဲ့နှုတ်ခမ်း စာမသင်တော့ဘူး မုန့်လုပ်ကျွေးမယ် လာလိုက်ခဲ့ "မောင်လည်း ဆရာမခေါ်တဲ့ မီးဖိုထဲကိုလိုက်သွားလိုက်တယ်
-"ကဲ ဘာမုန့်ကြိုက်လည်းပြော"
-"ဘာမုန့်ကျွေးမှာလည်း ဆရာမ "
-"ဘာစားချင်လည်းပြောလေ"
-"ဆရာမကျွေးချင်တာပဲကျွေးတော့ မောင်မပြောတတ်ဘူး "
-"မုန့်စားတာတောင်မပြောတတ်ဘူးလို့ ဒီကလေးကတော့ ဒီပဲမုန့်ကြိုက်လား"
-"ဟုတ်ရပါတယ် ဆရာမ"
-"ဘာရတာလည်း ကြိုက်လားလို့မေးတာလေ"
-" ဟုတ် ကြိုက်ပါတယ်ဆရာမ"
-"အဲ့ဆိုစားလေ"
-"အိမ်ကြမှစားတော့မယ် ဆရာမ မောင်နွေ့ဆီဝင်မလို့"
-"ဘာလုပ်သွားမှာလည်း"
-"နေမကောင်းတာသွားမေးမလို့ပါ"
-"အမလေး သူကလူကြီးကြလို့"
-"ဆရာမကလည်း သူငယ်ချင်းကိုး"
-"တို့လည်းလိုက်ခဲ့မယ်"
-"ဆရာမက မသွားကြည့်ရသေးဘူးလား"
-"အင်း ခုသွားမလို့လေ ရှည်လိုက်တာ လာသွားမယ်"
-"မောင်ကဆိုင်ကယ်နဲ့လေ ဆရာမ"
-"ဟုတ်တယ် ရှင်နောက်ကလိုက်မလို့လေ ပြီးရင်ပြန်လိုက်ပို့ပေး လွယ်အိတ်တေထားခဲ့ တို့အိမ်မှာ"
-"ဟင်"
-"ဟင်မနေနဲ့ လာသွားမယ် "သူဇာလည်းတဟင်ဟင်ပြောနေတဲ့ထိုကလေးလက်ကိုဆွဲခေါ်လိုက်တော့။ ကြောင်တောင်တောင်လေးနဲ့သူဇာ့ကိုပြန်ကြည့်နေတယ်။
(မောင့်လက်ကိုဆရာမကလာကိုင်တော့ မောင့်ရင်ခုန်သံတေပိုမြန်နေခဲ့တယ် သူမနဲ့နေရတာတောင်ရင်ခုန်နေပါတယ်ဆိုမှ လက်လာကိုင်နေပြန်တယ် ဟူးး မောင် စိတ်ထိန်းစမ်း ဆရာမကြားသွားရင် တစ်မျိုးထင်သွားလိမ့်မယ်။ (တကယ်လည်းတစ်မျိုးပဲကိုး)
-"ဘာတေအဲ့လောက်တွေးနေတာလည်း ဆိုင်ကယ်မထုတ်ဘဲနဲ့" ဆရာမပြောလိုက်တော့မှ
-"အာ ဟုတ်ဆရာမ" မောင်လည်းဆိုင်ကယ်ထုတ်ပြီး
-"ဆရာမတတ်လေ"
-"အင်း ဖြည်းဖြည်းမောင်းနော် သူများနောက်ကလိုက်ရတာကြောက်တယ် တို့က"
-"ဟုတ်ဆရာမ"
သူဇာ့ထိုကလေးခါးကိုဖက်လိုက်တော့ ခါးလေးမတ်သွားတယ် ပြီးတော့ယားတတ်တယ်ထင်တယ်
-"ဆရာမ"
-"ပြော"
-"ခါးမဖက်ပါနဲ့လား "
-"ဘာလို့လည်း"
-"ခါးကိုင်ရင်ယားတတ်လို့ပါ"
-"အဲ့ဆိုဘယ်ကိုကိုင်ရမှာလည်း ကျွန်မကရှင့်လို လက်လွတ်သပယ်မစီးတတ်ဘူးရှင်ရဲ့"
-"ဟင်းး ရတယ်ဖက်ပါ "
-"ပြီးရော "သူဇာ့လက်ကလေး ကလေးခါးပေါ်တင်လိုက်တော့ သူ့လက်ကလာကိုင်တယ်
-"ဆရာမ ရှေ့တိုးဖက်ပါ" (အမလေးမောင်ကတော့နော် ယားတတ်လို့သာပဲ)
အို ဒီကလေးပြောတော့ယားတတ်တယ်ဆိုပြီး သူဇာ့လက်မလွှတ်သေးတာကြောင့်
-"တစ်ဖက်တည်းမမောင်းနဲ့လေကွယ်"
-"ဟုတ်ဆရာမ" မောင်လည်းဆရာမလက်ကလေးလွှတ်ပေးပြီးနွေ့အိမ်ကိုထွက်လာလိုက်တော့တယ်။
*(အားပေးတဲ့reader လေးတိုင်းကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်🙏။
ficလေးကို ဝေဖန်ပေးသွားကြပါအံုးနော် ပြီးတော့ကြိုက်ကြလား readerလေးတို့။ )*
#Nway
