Gözyaşlarıma Dokundun | Texting

2.9

Zil çaldığı gibi Arya'yı bahçeye sürüklemiştim. Hava çok soğuktu ama konuşabileceğimiz en rahat yer burasıydı. Oturduğumuz bankta sıkı sıkı montlarımıza sarılırken "Evet. Şimdi anlatabilirsin." dediğimde Arya bana baktı.

Başını ağır ağır sallarken "Bana bir söz ver önce. Ön yargılı davranmayacaksın." dediğinde kaşlarım çatıldı. "Söz veriyorum."

Arya bakışlarını karşımızdaki okula çevirdi. Meslek Lisesine. Gözleri o kadar hüzünlü bakıyordu ki şimdiden içimi bir kavset havası kaplamıştı.

"Hepimiz ortaokulda aynı sınıftaydık. Hemen hemen çoğumuz aynı tip ve karakterdeydik. Ama Bartın hariç. O çok konuşkan, biraz tombul, çok neşeli ve çok çalışkan bir çocuktu. Onunla konuşmak gülümsemene yeterdi. Ancak bir yerden sonra işler değişti. Biraz daha büyüdük. 8. sınıf olduk. Herkes daha çok kendine bakmaya başladı. Ama Bartın hala aynıydı. O neşesi, o tatlı yanakları."

Arya'nın gözleri doldu. Sanki karşısında o Bartın'ı görüyor gibi yüzünde bir tebessüm vardı. Gözleri ve dudakları arasındaki tezatlık hiç bu kadar can yakıcı olmamıştı. Devam etti konuşmaya.

"Onu dışlamaya başladılar. O bunu hiç sorun etmedi. Hala mutluydu. Sürekli üstüne gelmelerine rağmen her şeye pozitif bakardı. Bütün paralarını alsalar ve zorbalık etseler bile... Biz ona yardım etmeye çalışıyorduk ama fayda etmiyordu. Olmadığımız her an onun dibinde bitiyorlardı ve o da bize söylemiyordu. Biz çoğu şeyden bihaberdik."

Derin bir nefes bıraktı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak hava kaybolup giderken gözlerini gökyüzüne dikti. Ağlamamak için çabalıyordu.

"Bir gün okuldan sonra ortaokulun yakınındaki lisenin öğrencileriyle bir kavgaya karışmış. Baya bir arbede yaşanmış."

Beynimde bir sürü teori dolanmaya başlarken sertçe yutkundum.

"Daha kötüsü o kavgada biri ölmüş."

Bir kez daha acıyla yutkundum. Arya'nın ise birkaç damla daha gözyaşı aktı gözlerinden.

"O olaydan sonra bir sürü dedikodu yayıldı. Kimisi Bartın öldürdü dedi, kimisi Bartın'ın suçu yok dedi. Ama olumsuz dedikodular çoğunluktaydı. Ve bu Bartın'ı bitirdi. Sessizleşti, tamamen içine kapandı. Herkes ona yaklaşmaktan kaçınıyordu. Yemek yemeyi bıraktı. Gün geçtikçe zayıfladı. Ders çalışmayı bıraktı. Hepimiz LGS'ye hazırlanırken o sadece durdu."

Arya'nın zorlandığını fark ettiğimde uzanıp elini tuttum. Benim de gözlerim dolmuştu.

"Onun o haline daha fazla dayanamadık. Keşke ilk baştan yanında olsaydık ama yapamadık Eva. Biz de çocuktuk. Aklımız karışmıştı. Ama sonra onun yanında olduk. O kadar direndi ki bizden uzak durmak için. Yine de en sonunda bize yenildi. Ve böylece arkadaşlığımız başladı. Ancak o gün orada yaşananların konusunu kimse bir daha açmadı. Bu bizim için konuşulmaya bile değer olmayan bir konu. Bartın birine zarar verecek biri değil."

Sözlerinden sonra omuzlarını dikleştirip kendini toparladı ve bana baktı.

"Peki sen? Sen Bartın'ın suçsuz olduğuna inanıyor musun Eva?"

Soruyu sorararken gözlerinden geçen o korkuyu gördüm. Cevabım onu korkutuyordu.

Bakışlarım Meslek lisesine döndüğünde onu gördüm. Bartın'ı.

Sırtı bize doğru dönük halde çarpraz duruyordu. Elindeki sigaranın dumanı havada süzülürken ona baktım uzun uzun. Ve onun hakkında ne düşündüğüme karar verdim.

□□□

~Vay be... Çok hüzünlendim bu bölüm. Ama değdi.

Siz neler hissediyordunuz? Nasıl buldunuz bölümü?

Sizce olayın altından neler çıkacak?