KUTUP YILDIZI*2*

54.bölüm

''Siz nerede kaldınız? Niye geç kaldınız ! Ne hakkınız varı beni böylesine korkutmaya!'' 

Herkes gitmiş ortalık toplanmış herkes soyunup rutinine dönmüş bir oh çekerken ben bahçede ellerinde kahve kupalarıyla oturan abilerimin o çok sevdiğim abilerime hesap soruyordum. 

''Güzelim dedim ya trafikte kaldık diye. Emre telefonunu hastanede düşürmüş bende şirkette unuttum o yüzden size haber de veremedik. Yoksa bu kadar sorun da olmazdı.'' 

''Ne kadar korktum biliyor musunuz? ''

Emre ayaklanıp yanıma gelmişti bana sıkıca sarıldı 

''Niye korktun ki? Eninde sonunda gelecektik seni orada öylece tek başına bırakacak halimiz yoktu ya.'' 

''Her şey olabilirdi...'' 

''Tamam geldiğimize göre sorun yok değil mi... Hadi sende daha fazla üzülme sakin ol git kendine güzel bir uyku çek ve bu güzel anlamlı günün tadını çıkar.'' 

''Tamam.... İyi geceler...'' 

''Sana da meleğim...'' dedi Deniz 

tam kapıdan içeri girecekken tekrar onlara dönüp ''İyi ki varsınız sizi çok seviyorum... Bir de teşekkür ederim...'' deyip içeri girdi ve Emrenin dediği gibi odama çıkıp kendimi bu güzel ana hapse etmek dileğiyle uykuya daldım...

************

''Geldiğimizde nasıl korkmuştu fark ettin mi?'' 

''Etmez olur muyum gözlerinin içi parladı bizi gördüğünde.''

''Bazen iyi ki hayatlarımızda oldukları için nasıl teşekkür etsem bilemiyorum.'' 

''Peki bazenin dışında kalan zamanlara ne düşünüyorsun.'' 

''O bazenin dışında o kadar çok şey düşünüyorum ki. Sen öyle abi olan sensin.'' 

''İşine gelmeyince topu hemen bana at.'' 

''Abilik böyle bir şey ben de onların abisi olduğum için oradan biliyorum. Hadi lafı değiştirme de söyle.'' 

''Benim o bazenim yok ben her zaman öyle düşünüyorum. '' 

''Off! Çok klişe cevap verdin.''

''Çok biliyorsan söyle! Sen söyle!'' 

''O bazenin dışında aklıma şu geliyor bizde hayatımızda dönem dönem zor zamanlar geçiriyoruz. Ben mesela Badeyle o olan şeyde kendimi o kadar çok yıpratmıştım ki nasıl başa çıkacağımı bilmiyordum. Esra gelip beni o çukurdan çıkarmıştı. Ben bu kadar kolay üstesinden gelebileceğim konuşsam halledebileceğim şeyde bile bu kadar yıpranmış yok olmuş hissediyorsam onlar nasıl her şeyin üzerinden bu kadar sağlam sarsılmadan gelmişler anlamıyorum ve onları bu konuda çok takdir ediyorum.'' 

''Bir de onlara sormak lazım. Hatta sormak değil yaşamak lazım aynısını anlatsalar bile anlayamayız...'' 

''İnanın bende kızlarımla bu konuda gurur duyuyorum.'' 

Nilda teyzenin sesiyle hemen ona döndük 

''Ve şunu sakın unutmayın onlar bazı şeyleri aşarken yanlarında siz olduğunuzu içinde hep çok mutlu oldular. Zor oldu sizi kabullenmek sizi kızdırmak için demiyorum ama sonuçta onların gözünde en başta masum iki evlat değildiniz. Onların düşmanlarıydınız. Her şey çokta güzel başlamamıştı. Ama her daim yanlarında onlara destek çıkabilecek birilerini daha istediler ve sizinle bu gerçek oldu....'' 

*************

''Günaydııın!'' 

kafamı daha çok yastığa gömdüm günüm aymasın diye