nda [adrienette]✅

iii.

"there's no sadness in sunsets."

══════ ∘◦ ☆ ◦∘ ══════

"Kızınızla gurur duyuyor olmalısınız, Bay Dupain."

         Tom kadehindeki şaraptan bir yudum aldı ve kafasını aşağı yukarı sallayarak misafirini onayladı. "Elbette," dedi masadaki gümüş bıçaklardan daha keskin bir bakışı Marinette'e yönlendirirken. "Kendisi şirketimizin gelişmesi için çok çalışıyor. Çalışması da gerekiyor zaten, haksız mıyım? Sonuçta, kendisi Dupain-Cheng Fashion'ın gelecekteki en büyük hissedarı olacak."

        Tom Dupain'den on yaş daha büyük görünen adam, onayladığını belirtircesine gözlerini kapattı ve yemek salonuna bir kez daha sessizlik hakim oldu. Masada dört kişi yemek yiyor olmasına rağmen yalnızca Tom ve Samuel konuşuyor, iki genç bakışlarını tabaklarından kaldırmaya cesaret bile edemiyordu.

En azından, Marinette'in tarafında durum böyleydi.

        Samuel Friedman, İsrail asıllı bir ithalatçıydı. Fransa'ya getirttiği malzemeleri Dupain-Cheng Fashion'a satıyor, en iyi kalitedeki kumaşların kıyafetlerde kullanılmasını sağlıyordu. Tom ile birlikte çalışmaya başladıklarından beri, her ay birbirlerini akşam yemeğine davet etmek ve birkaç şişeyi devirmek gelenekleri hâline gelmişti.

Son birkaç yıldır, çocuklarını da bu işin içine sürüklemeye başlamışlardı.

         Babasının söylediği cümleleri duymamaya başlayan Marinette, kazağının yakasını düzeltip nefesini dışarı verdi. Misafirlerin gelişini kutlamak için yakılan şömine, yemek salonunun diğer odalardan daha sıcak olmasına sebep oluyordu. Dolayısıyla genç kız bunalmış, temiz hava alma ve kafasını dinleme isteğiyle bakışlarını arka kapıya çevirmeye başlamıştı.

        "Marinette'e paparazzilerden kaçmayı nasıl öğrettiniz?" Samuel sorduğu soru ile bir anlığına Tom'a baktı, ardından odağını tekrar tabağına çevirdi. "Oğlumun bu konuda tavsiyeye ihtiyacı var, gittiği her yerde yakalanmaya devam ederse adımızın çıkacağından eminim."

        Bir süre düşünüyormuş gibi odadaki tablolara baktı ve yediği etin tadını çıkardı Tom. Ardından çatalını masaya bırakıp peçetesine uzandı, beraberinde alaylı bir gülüş sundu. "Marinette'in paparazzilere yakalanması işimize geliyor. Çünkü o beyinsizlerin ellerindeki kameralar ve tuttukları mikrofonlar ile elde edebilecekleri hiçbir bilgi, Dupain-Cheng Fashion'a zarar veremez. Mari... her daim uslu bir kız olmuştur."

        Genç kız bakışlarını indirdi ve titreyen ellerini masanın altında birleştirdi. İsa ve Kutsal Ruh'un adını ağzına alamadan, Samuel ile babasının seslerini duyamamaya başladı. Denizin altında boğuluyormuş gibi, kulakları duyma yetilerini yavaş yavaş kaybediyorlardı. Genç kızın bedeni, dalgaların arasındaymış gibi ileri ve geri sallanıyordu.

Tanrım, Marinette bu hissi çok iyi biliyordu-

 "O bir Koi balığı mı?"

        Duyduğu ses ile kafasını kaldırdı ve yemek masasına oturduklarından beri ilk defa konuşan Elijah ile göz göze geldi. Ancak, herhangi bir cevap vermek yerine elini kaldırıp parmaklarını kolyesinin üzerine sürttü.

        O zaman, yüzünde beliren küçük tebessüm ile "Evet," diyebildi. Seslerin geri döndüğünü hissederken, vücudunun kontrolünü eline aldığından emin olabilirken, gülümseyerek cevap verdi. "Bir tanıdığımın hediyesi."

Ve kendi zihninde, yepyeni bir karara vardı.

        Ne olursa olsun, babasının ya da medyanın Adrien'dan haberdar olmasına izin veremezdi. Rakip şirketten biri ile ilişki yaşadığı öğrenilirse, hayatındaki tek dayanak noktasını kaybetmek zorunda kalırdı... Ve Marinette, bunu göze almaya hazır değildi.

Adrien'ı kaybetmemek için ise, aşabileceği engellerin bir sınırı yoktu.

══════ ∘◦ ☆ ◦∘ ══════

wei dianxia, 2022.

══════ ∘◦ ☆ ◦∘ ══════