Var olmayı bekleyen,
Bir yok olanım aslında.
Gittim ben, nefes alabilmek için uzaklara.
Ben, var olmayanım, karanlık kuytu bir köşede bekleyen.
Ölümün soğuk yüzü hiç bukadar yakın olmamıştı, tenime.
Azrail düşeceğim günü bekliyor,
Bense o günün,
Ruhumda açacağı yarayı.
Kalp ölümü tattı.
Umutlarım hiçe sayılıp gitti benden,
Geride hiçbir şey bırakmadan.
Aşk yok, hayaller yok.
Umutlar, onun imzası bile silindi bu dünyadan.
Bu dünya var olmayanların dünyasıdır,
Yaralı bir kuş misali kalbim çırpına dursun,
Gören, duyan olmaz ki onun sessiz çığlıklarını,
Eskidende duymadıkları gibi.
Beklemek, hiç gelmeyeceğini bildiğim kalbimi,
O öldü, kalbimin derinliklerinde. Dinmez acılar hücum etti her bir hücreme.
