- U -
" ဆရာလေးအတွက်ပါတဲ့တော့် အဲ့ဒီ ကင်ချီ နဲ့ ပုဇွန်ခြောက်တွေက ညနေက လာပို့သွားတာ "
ညနေစာဝိုင်း၌ ထမင်းဟင်းပွဲတွေ ပြင်ပေးရင်း အဘွားစုန်က ရှောင်းကျန့် ပေးခဲ့သည့် နှစ်ဆင့်ဘူးလေးအား ဖွင့်ကာချပေးလိုက်၏။
" ကျနော့်အတွက်လား ဘယ်သူကလဲ အဘွား "
" ငါးဒိုင်က ကလေးပါတော်... အားချင်းရေ ဟင်းရည်လေးယူခဲ့ပါအုံး တော့် "
အဘွားစုန်က ရိပေါ့်အားလဲ ပြောပြီး ဟင်းပွဲများခူးခပ်ကာ စားပွဲ၌ လာချပေးနေသည့် အားချင်းအားလဲ လှမ်းအော်ကာပြောလိုက်သည်။
" ငါးဒိုင်က ကလေး "
သူ့အသိထဲမှာ ငါးဒိုင်က ကလေး မရှိပါဘူး။
ရိပေါ် ရဲ့ သိချင်နေဟန် ပုံစံကြောင့် အဘွားစုန်က ဟမ့်ခနဲ ရယ်၏။
" အဘွားတို့မြို့မှာ ငါးဒိုင်လုပ်တဲ့ မိသားစု ရှိတယ် အဲ့အိမ်က ကလေး လာပေးသွားတာ ဆရာလေးအသစ်ရောက်နေတယ် ပြောသံကြားလို့တဲ့ မင်းကိုစားစေချင်လို့တဲ့ "
" အော် "
ထိုအခါမှ ရိပေါ်က နားလည်သလို ခေါင်းလေး တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့။
ဆရာအသစ်ရောက်တော့ စားစရာတွေ ဘာတွေ လာပို့တာနေမှာပေါ့ ဟု စိတ်ထဲမှတ်ထားလိုက်သည်။
----
စာသင်ပြဖို့ သွားရာ လမ်းတစ်လျှောက်၌ လယ်ကွင်းလေးတွေ ဖြတ်ကာ သွားရသည်။
ဆောင်းရာသီ ကုန်ခါနီပြီမို့ လယ်ကွင်းလေးတွေ ၌ စပါးပင်တွေ မရှိတော့သော်ငြား ဝေဝေဆာဆာနဲ့ ဖူးပွင့်နေကြသည့် ပန်းခင်းကလေးများအား တွေ့ရ၏။
တိုက်ခတ်လာသည့် ပင်လယ်လေအေးလေးက စိတ်ကို ရွှင်လန်းစေသည်။
ဒီသာယာလှသည့် မြို့ကလေးကိုတော့ ရိပေါ် အတော်သဘောကျနေပြီ ဖြစ်၏။
သူ့အလုပ်ဖြစ်သည့် စာသင်ပြခြင်း အလုပ်ဖို့ လုပ်ဖို့ ကျောင်းရှိရာဆီ သွားရသလို တခြားလူများမှာလဲ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်ရန် အသီးသီးသွားလာနေကြသည်။
ပိတ်ရက်ကျမှ မြို့ထဲရော ပင်လယ်ဘက်ရောလျှောက်ပတ်ကြည့်အုံးမည်ဟု ရိပေါ်တွေးထားလိုက်သည်။
