CHAPTER 2

25 3 3
                                    

Something fishy

"Luis let's go". Buhat buhat ang bagahe ng bumaba ako sa sala. nadatnan ko si mom at manang na buhat ang mga gamit ni luisa. Seriously bakit ba kailangan naming dalhin ang gamit namin ni luisa, I don't know exactly where we're going, ang sabi lang ni mom ay gising na si luisa. I should be happy, well I am happy but i felt nervous for some reason. 

"Mom why would I need to bring my stuff and Luisa's stuff ".I asked after I put my things in mom's car. I still do not understand what's going on, I knew it wasn't going to be a good thing what will happen now based on what I heard yesterday.

"I'll say later anak" tango lang ang sinagot ko at sumakay narin sa sasakyan niya katabi si manang. tatanungin ko sana si manang na katabi ko pero parang alam neto kung ano ang iniisip ko kaya ngumiti lang ito at umiling, hinawakan rin ang kamay ko. I'm afraid of what's going to happen now. minsan lang akong kabahan pero halos lahat ay tama ang hinala ko. 

naging tahimik ang byahe namin papuntang hospital. kahit pa kinakabahan ay excited parin akong makita si luisa na gising na. I need to apologize for what happened in the past.

Mom and manang talked to the nurse so I was the first to go into the room, I was shocked when i enter the room. nothing has changed. Luisa is still in the same position. lalabas sana ako para tanungin si mom pero bumakas na ang pinto at pumasok sila ni manang.

"Mom what the! I thought Luisa is awake!" I was unconscious with tears streaming down my eye. how can she do this to me! para niya kong pinag lalaruan. Earlier we left carrying my luggage but I didn't know the reason, then she said we need to go to the hospital because Luisa is awake but now hindi pa siya gising. what the hell! ano bang trip neto ni mom!

"Calm down luis, anak" She sat beside me at hinagod ang likod ko. 

"Mom how can I calm down when you lied to me!" I stand and I couldn't stop rising my voice. malungkot na tumingin lang siya sakin, I was shocked by rising my voice. Even i have this kind of attitude i always respect my mom. I didn't mean to shouted her. kaya kinalma ko ang sarili ko at bumalik sa pag upo.

"I have something important to tell you anak, but please don't get mad at me," Mom said. I sigh and nod. 

"Yung nangyaring car accident sa kakambal mo ay hindi aksidente, I think tama ka ng hinala anak, It was intentional." And it was another shocked for me. what the fuck! hindi ko mapigilan na mapatayo uli.

"What! sino ang gagawa nun kay luisa mom?!" Luisa was kind and I didn't hear anything that she had a fight with anyone, Imfact maraming gustong makipag kaibigan sa kanya keysa sakin.

"I know what your thinking luis. naiisip ko rin na wala namang may galit kay luisa dahil we both know that she was kind. don't get me wrong anak, alam ko namang mabait karin naman kahit dika showy." napangiwi ako sa sinabi ni mom. I raised my eyebrows pero ngumiti lang si mom at tinuloy ang sinasabi.

"so ayun nga, feeling ko luis baka isa sa mga nakalaban ng daddy mo sa politika, you know naman ang politika anak, madumi mag laro ang mga ka kumpetensiya." mom said. Well tama si mom sobrang dumi ng politika, lahat gagawin nila para lang manalo. I really hate politics, that's one of the reason why my dad died. someone shot him when he runs for mayor, a few months before we got the justice. It's been two years but the pain is still here. I  suddenly miss my dad. kung nandito lang sana si dad, hindi niya hahayaang may mangyaring masama kay luisa even me and mom. naalala ko dati ng minsang may magtangkang sampalin kami ni luisa.

"alien ba kayo bakit pareho kayo ng muka." sabi ni janeth yung naging kalaro namin sa hula hoop at may kasama siyang babaeng tulo ang sipon. eiww.

"because we are twins duh." I said and rolled my eyes.

Is she stupid? we are twins that's why we have a same face. 8 years old narin siya katulad namin pero hindi niya parin alam yun duh.

My own Misery (On-going)Where stories live. Discover now