ჰიუნჯინი-თქვენ ორი აქ რას აკეთებთ?
ფელიქსი-იგივე კითხვა მაქვს შენთან...აქ რას აკეთებ?
ჰიუნჯინი-ჰაერზე მინდოდა გამოსვლა.
მე-ჩვენც.
ცოტახანს სამივე ჩუმად ვისხედით, მე ნამდვილად არ ვაპირებდი ხმის ამოღებას.
ისედაც მეზარებოდა აქ მოსვლა, ძალით წამომათრია.
ფელიქსი-მიდით ახლა თქვით რამე თორემ ასეთ სიჩუმეს ვერ ავიტან.
მე-სალაპარაკო არაფერია.
ჰიუნჯინი-შენ რა იყო სიტყვებს იზოგავ?
მე-ხო, მეშინია არ დამეხარჯოს-ვუთხარი დაცინვით.
ფელიქსი-ისეე, იმ ბიჭის შესახებ გამოძიება როგორ მიდის?
მე-არვიცი, კორეაში რომ დავრჩენილიყავი უკვე გამოძიებული მექნებოდა, მაგრამ არ ვიცი საერთოდ რა საჭირო იყო აქ ჩამოსვლა...
ჰიუნჯინი-საჭირო იმისთვის იყო რომ დაგვესვენა ყველაფრისგან.
მე-მაგრამ ეს დასვენებაც უკვე ყელშია. (ამას წერს ავტორი რომელსაც შეუძლია 24 საათი იძინოს გადაბმულად😩)
____________________________________
მასწავლებელი-ბავშვებო!!! დღეს ჯგუფებად დაიყოფით, თითო ჯგუფში ხუთი ბავშვი იქნება-დანარჩენისთვის არ მომისმენია მხოლოდ ის ნაწილი მოვისმინე სადაც ჩემს ჯგუფს ასახელებდნენ-მირე, ჰიუნჯინი, ფელიქსი, ლეა და ლილი ერთ ჯგუფში, ახლა ერთად გაისეირნებთ ქალაქში, ერთმანეთს მოუფრთხილდით.
ყველამ უაზრო კივილი მორთო, მხოლოდ მე ვჩანდი ერთადერთი ქვასავით.
ესენი სანამ ფლირტაობას მორჩებოდნენ მე შემეძლო მთელი ჩინეთი მარტოს დამეთვალიერებინა.
მირე-იცით რაა? თქვენი თავი ნამდვილად არ მაქვს ამიტომ წამოდით.
ეს გოგოები როგორც კი გადაანაწილა მასწავლებელმა იმ წამსვე მიახტნენ ამ ორს, ასეთი რაღაცები კი ზედმეტად მაღიზიანებს...
მე ტელეფონით ხელში დავდიოდი ესენი ერთმანეთში ჭუკჭუკებდნენ.
იცით როგორი სიტუაცია იყო? შეყვარებულ წყვილებში, რომ ერთადერთი მარტოსული ამოყოფ თავს.
YOU ARE READING
Hwang or Lee?
Fanfictionმას კი გულისთვის ერთხელაც არ დაუგდია ყური, იქნებ ის სხვა რამისთვის ძგერს, იქნებ მას არ უნდა ის რასაც გონება ჩასძახის მის პატრონს. _________________________________________ /I don't own any of the pics that are used in this story./ Enjoy♡
