I'm in love with a Stranger

Kabanata 2

Vion's pov

Nang mag isang buwan na matapos ang nangyari sa babaeng nakaiwan ng cellphone at nakapag-sex sa akin, hindi mawala sa isip ko kung sino ang babaeng kasama ko noon. Hindi ko alam kung ano ang meron siya, at biglang may kuryenteng dumaloy sa katawan ko noong nakita ko siya.

"Brad, mukhang ang lalim ng iniisip mo ha," banggit ni Chase habang tinatapik ang aking braso. Kanina pala ako nakatulala kakaisip kung nasaan ang babaeng iyon.

"Pre, naalala mo yung sinabi ko sayo na nag-iinit ang katawan ko at gusto kong makipag-sex sa babaeng kasama ko noong nakaraang buwan? Hindi siya mawala sa isip ko, laging nasa isip ko siya," saad ko sa kanya. Hindi ko maintindihan kung bakit siya lang ang babaeng hindi mawala sa isip ko kahit na marami akong ibang babae. Isang buwan na ang lumipas mula nang magtagpo kami.

"Pre, kung hanapin mo kaya yun?" saad ni Chase.

"Pinapahanap ko na siya sa mga tauhan ko," saad ko. Naalala ko ulit na naiwanan pala niya ang cellphone nito.

"Oo nga pala brad, iniwan ng babae yung cellphone niya kaso hindi ko alam kung anong password niya. Ang ganda niya pre," sabay pakita sa kanya ang cellphone.

"Aba pre, ang ganda ang laki~," di pa niya tapos sabihan ay sinakal ko na siya. Ayaw na ayaw ko sa lahat aagawin kung ano ang akin.

"Tangina mo!" bulyas ko.

"Akin 'yan, papatayin kita pag inagaw mo yan. Hayop ka, umayos ka," gigil kung saad habang hawak ang kanyang kwelyo.

"Sorry, sorry pre. Eh kung ipa-tanggal natin yung password tas tingnan natin," saaad niya.

"Tangina mo, ayusin mo. ‘Wag na ‘wag mong agawin sa akin yan, akin na yan. Tangina mo, sinasabi ko sayo kapag inagaw mo ‘yan papatayin kita, kahit magkaibigan pa tayo," saad kong muli habang hawak sa kanyang leeg.

“Oo pare, sa’yo na yan. Mahal ko pa buhay,” ko sabi niya sakin habang hawak sa kanyang leeg. Matapos kung sakaling tangina niya ‘wag na ‘wag niya lang talaga sa akin aagawin, mapapatay ko talaga siya.

“Gusto ko na siyang makita, gusto ko na siyang mapasaakin,” sabi ko.

“Obsessed ka na pare, sige dahil malakas ka sa akin, tutulugan kitang hanapin yang babae na yan,” matapos ko itong marinig mula sa kanya ay tila ay nabuhayan ako na mas pursigihing hanapin siya.

“Sige, salamat pare, sa kasal namin ikaw ang best man ko,” biro kong saad.

“Aba dapat lang, tatawagan na lang kita kapag nabuksan ko na itong cellphone na to, papacheck ko na rin sa kilala kong technician,” sabi niya.

“Salamat, sige na at kailangan ko ng pumunta sa trabaho ko. Marami pa akong aasikasuhin,” pagpapaalam ko rito at dali-dali ng umalis.

Kasalukuyan akong nagmamaneho papunta sa aking kompanya ng madaan ako sa isang flower shop. Nalala kong muli ang babae tulad ng rosas. Ito ay napakaganda at napabango. Sana lang ay natagpuan ko na siya sa lalong madaling panahon. ‘Di na ako makapaghintay na mayakap at makasama siya.

Nang nakapasok ako sa loob ng aking opisina, ang bawat hakbang ay sinasamahan ng mga pagbati mula sa aking mga empleyado. Ngunit sa kabila ng kanilang mga bati, hindi ko na lamang sila pinansin. Tinungo ko ang aking mesa na may mabigat na damdamin sa puso, dala ang pagod at pagka-irita mula sa paulit-ulit na pang-aakit ng aking secretary na si Cathy.

“Hi sir,” bati ni Cathy, na may halong kahalayan sa kanyang tinig.

“Sir, may meeting ka po mamayang 5 pm tapos po noon may free time kana po,” pabiro niyang sabi habang kami ay naglalakad patungo sa aking opisina.

“Pwede pag tapos noon ako naman ang paligayahin mo,” malanding saad niya na inaasahan niyang magdudulot ng kahalayan sa aking isipan.

Ngunit sa halip na sumang-ayon o magpaka-akit sa kanyang pamamaraan, bigla akong nag-init ang ulo. Hindi ko na kayang tiisin ang kanyang malanding pag-uugali na tila ba walang respeto sa aking posisyon bilang kanyang boss.

“Stop flirting with me and can you fucking get out of my face! I don't want to see your face again,” biglang pasigaw kong sabi, puno ng galit at pagka-iritang bumulwak mula sa kalooban ko. Hindi ko na kayang tiisin ang kanyang kabastusan at kakapalan ng mukha.

Napatahimik si Cathy sa aking biglaang pagsasalita. Tumigil ang kanyang kilos at tila'y nabigla sa aking reaksyon. Ngunit wala akong pakialam sa kanyang pagkabigla. Ang mahalaga sa akin ay maiparating ko sa kanya ang aking saloobin at pagkadismaya sa kanyang mga kilos.

Dahan-dahang lumakad ako patungo sa aking opisina, nang hindi man lang tumitingin sa kanya. Ang bawat hakbang ay puno ng determinasyon na huwag na kailanman muling magpatuloy sa kanyang malanding gawain lalo na't kailagan kong makita ang babaeng mahal ko.

Sa paglipas ng mga linggo at buwan, ang alaala ng babaeng iyon ay hindi nawala sa akin kahit gaano ko pa subukan. Sa bawat araw na nagdaan, tila't mas lalo pa itong lumalim at sumasalimbay sa bawat bahagi ng aking pagkatao.

Bawat gawain sa trabaho ay tila'y nagiging hamon, isang laban sa pagitan ng pagpilit na maging abala at pagpapaalala sa kanya. Sa tuwing tumatagal ang araw, mas lalo akong sumasalalay sa trabaho upang takpan ang matinding kahulugan ng aking pagnanasa na kung minsan ay hindi ko rin maintindihan.

Ngunit sa kabila ng aking pagsisikap, ang babaeng iyon ang patuloy na bumabalik sa aking alaala. Sa bawat sandaling tahimik, sa bawat pagbubukas ng pinto ng aking isipan, siya ang unang lumilitaw.

Bawat pagbukas ng mga mata sa umaga, bawat paglapit sa kama sa gabi, siya ang laging kasama ko sa aking mga pangarap. Ang kanyang boses, ang kanyang ngiti, at ang init ng kanyang katawan ay tila'y patuloy na dumadaloy sa aking kamalayan.

Sa bawat sandaling mag-isa, ang kanyang alaala ay nagiging isang napakalakas na pangingibabaw, isang alaala na tila ba hindi ko na kayang pigilan. At sa kabila ng lahat ng aking pagsisikap na kalimutan siya, tila ba mas lalo pa niyang pinapalakas ang kanyang pagharap sa aking buhay.