Fısıltı - İfaki Asaf

Sayfa 6

 Sabah saatlerinde uykumu annemin feryadı bozdu. Gerçekten de feryat figan ağlıyor ağıt yakıyordu. Bir yandan da babamın onu teselli ettiğini işitiyordum. Sanırım annem abimin gidişine üzülmüştü. Kendi kendime acaba bu yaptığım yanlış bir şey mi diye düşünmeye başladım. Odadan çıkmak için kapıya yöneldim fakat kapı kilitliydi. Açmaları için kapıyı yumruklayıp defalarca seslendim. Bir süre sonra babam kilidi açtı. Gözleri doluydu. ''Kızım çıkma odandan'' dedi ve annemin yanına gitti. Annem babaannemin kapısının önünde dizlerinin üzerine çökmüş feryat ediyordu. Dayanamadım ve ne olduğunu öğrenmek için babaannemin odasına daldım. Gördüklerim karşısında şok oldum. Babaannem ölmüştü. Kolları, bacakları, boynu tersine dönmüş, gözleri yuvarlarından top gibi çıkmış ve dili dışarıdaydı. Çığlığı bastığım esnada ezanda okunmaya başlayınca iyice kendimi saldım ve olduğum yere düşüp bayıldım. Gözlerimi açtığımda kendimi oturma odasına buldum. Başımda annem var ve hala ağlıyordu. Benim uyandığımı görünce ''bir yere ayrılma sakın. Biz cenazeye gidip geleceğiz'' dedi. Ben tekrar ağlamaya başladım. Annem bir bardak su içirdi ve kapıyı üzerimden kilitleyerek evden çıktılar. Olanlara anlam veremiyordum. Babaannem vahşice öldürülmüş durumdaydı. Ama bunu dışarıdan kimse yapamazdı. Hele ki abim hiç. Ayrıca evin dış kapısı demirdendi ve camlarında demir parmaklıklar vardı. Eve girip babaanneme saldırma imkanı yoktu. Girse bile babaannem çok kuvvetli bir kadındı ve abim oldukça çelimsizdi. Bunu annem yapmış olsa bu kadar vahşice bir şey yapamazdı. Babam desen öz annesini karısından çok severdi. Onun yapma ihtimali yoktu. Bende odada yattığıma göre bu işte başka bir iş vardı. Ben bunları düşünürken ürkütücü bir fısıltı kulağıma geldi. ''Cinni Asaf senin için gelecek''. Korkutan kas katı kesilmiştim. O an anladım ki babaannemin bana yaptığı büyü yüzünden bunlar olmuştu. Kendi kendime ''oh olsun şeytan kadın. Bunu hak etmişsin'' diyordum ama bir yandan da duyduğum o korkunç sesin etkisinden çıkamıyordum. Bir süre öylece kaskatı koltukta yattım. Ses seda gelmeyince yattığım yerden yavaşça doğruldum. Annemin önüme koyduğu su bardağının dibinde kalanları içtim ve boş boş halının desenlerine bakmaya başladım. Hayat bir an için durmuştu sanki.