Günlerimi güzelleştiren o ilk mesaj sadece günlerimi değil, hayatımı da değiştirdi ve güzelleştirdi. Şarkılardan ve ondan vazgeçmem nasıl da imkansızdı, nasıl bu denli aşık olmuştum ona?
"Seni her gün o metro istasyonunda, okulumun koridorlarında, o köşedeki kafede... her yerde seni görüyordum ama tek bir adım atmaktan dahi ödüm kopuyordu, felaketleri getirecek ngibi geliyordu bana. Her gün yanına yanaşmak için yaptığım planlardan tek biri gerçekleşseydi eğer, eskiden olsaydı belki de yalnızca o gözlerine dalıp gitmekten başka birşey istemezdim.
Şimdi daha fazlasını istiyorum... Elimi uzatsam ekrana, dokunabilir miyim tenine? Koklayabilir miyim saçlarının kokusunu ruhuma kazımak ister gibi? Dudaklarımı dudaklarına hapsedebilir miyim? Söyle, yıldızlar kadar mı uzaksın artık bana?"
Söylesenize siz hiç kilometrelerce uzağınızda ki bir insana aşık oldunuz mu? Ben oldum ve hâlâ aşığım. Ama bir aptal gibi ne yapacağımı bilemiyorum, çünkü... yani öyle. Onunla bu konuda konuşamam, ona onu sevdiğimi söyleyemem. Ama öleceğim güne, yok olana kadar ve hatta ondan da sonra tekrardan yok olana kadar seveceğim onu.
Bölümün sonuu
Allah ne verdiyse yazdım, beğenmediğiniz yerler varsa bana söyleyebilirsiniz yorum atarak. Ayrıca oy atmayı da unutmayın♡♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kilometrelerce Uzakta
Teen Fiction"Elimi uzatsam ekrana, dokunabilir miyim tenine? Koklayabilir miyim saçlarının kokusunu ruhuma kazımak ister gibi? Dudaklarımı dudaklarına hapsedebilir miyim? Söyle, yıldızlar kadar mı uzaksın bana?."
