𝙳𝚘𝚞𝚋𝚕𝚎 𝙼𝚒𝚗 [𝐬𝐡𝐨𝐫𝐭 𝐬𝐭𝐨𝐫𝐢𝐞𝐬]

𝙼𝚊𝚔𝚎 𝚈𝚘𝚞 𝙼𝚒𝚗𝚎-6:𝚙𝚕𝚊𝚢𝚐𝚛𝚘𝚞𝚗𝚍

[က‌စားကွင်း]

-ယနေ့တွင် နေသာသည်။
သို့သော် နည်းနည်းမျှ စိတ်မသာယာပါ။

-မင်ယွန်းဂီ...
ခင်ဗျားကို မတွေ့ရတာကြာပြီ။
ခရီးလွန်နေသလား မေးရအောင်လည်း ခင်ဗျားဟာ ညဉ့်နက်မှပြန်ရောက်လာသည်ကို သိပ်မကြာခင်ကပဲ သိလိုက်ရသည်။

-သိသိသာသာကို ရှောင်နေတာမလား။ ဟင်..ကိတ်မုန့်လာကျွေးပြီးတည်းက အပြတ်ဖြတ်သွားတာမလား။

"ထုသတ်ပစ်ချင်လိုက်တာ"

-ညည်းညူညူပြောရင်း ကော်ဖီသောက်ရန်ထလိုက်တော့သည်။
နည်းနည်းလေးမျှ ထိုအကြောင်းကိုမတွေးချင်တော့၊ မဟုတ်လျှင် စိတ်ဒုက္ခရောက်ရဦးမည်။

-ဘဲလ်တီးသံကြားသဖြင့် ကော်ဖီဖျော်ရန်သွားသော ခြေလှမ်းများက တံခါးဝဆီရောက်သွားရသည်။

"လာပါပြီခင်ဗျ..."

-‌အရှေ့တံခါးဖွင့်ပေးတော့ အရှေ့တွင် ခပ်ပြုံးပြုံး ဟန်ပန်အပြည့်ဖြင့်ရပ်နေသူကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ်မိသည်။

"မင်ယွန်းဂီခင်ဗျ..ဘာကိစ္စရှိလို့ပါလဲ"

"မင်းအားလား၊ ကျုပ်တောင်းဆိုစရာရှိတယ်။"

"ရတယ်၊ ပြောကြည့်လေ"

"အိမ်ထဲဝင်ဖို့တောင် မခေါ်တော့ဘူးလား"

-ပြုံးစစဖြင့်ပြောလာတော့ မျက်မှောင်ထပ်ကြုတ်မိပြန်သည်။

"မဝင်ပါနဲ့တော့"

"အိုကေလေ..ကျုပ်နဲ့ အပြင်လိုက်ခဲ့၊
မင်း အသက်ပြည့်ပြီမလား။"

-အသက်ပြည့်တာ။
ဘာဆိုင်လဲ၊ ဘယ်ကိုခေါ်သွားဖို့လဲ။

-မကျေမနပ်ဖြင့် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ထပ်ကြည့်တော့ လက်ကိုအတင်းဆွဲကာ ခေါ်လေသည်။

"လာကွာ..."

"ဟေ့..ခင်ဗျား၊ လွှတ်စမ်း"

"မင်းလိုက်မှာလား မလိုက်ဘူးလား၊
မလိုက်ဘူးဆို လက်ကိုမလွှတ်ပေးဘူး။"

"တံခါးပိတ်ဦးမယ် ဘယ်လိုဖြစ်နေသလဲ၊ တကယ်ပါပဲ.."

-မျက်နှာပေါ်က အပြုံးသဲ့သဲ့ကို ခင်ဗျားမမြင်လိုက်၍ တော်ကာကြသည်။

-မသိဘူးလား၊ သေလိုက်အောင် လိုက်ချင်တာပေါ့။

"ဟင်.."

-ကားရပ်ကာ ဆင်းသွားသော နေရာကြောင့် ကြောင်အမ်းရသည်။

"မလာဘူးလား"

"လာပြီ"

-ကားပေါ်က ဆင်းကာ လှမ်းခေါ်သူကြောင့် အပြေးဆင်းရပြန်သည်။

"သည်ကို ဘာလုပ်ဖို့လဲ"

"ကစားလေ"

"ကလေး ကစားကွင်းကြီးလေဗျာ"

"မင်းက ကလေးပဲ"

"အသက်ပြည့်ပြီဆိုနေ ခင်ဗျားရယ်"

"ကျုပ်အတွက်တော့ ကလေးလေးပဲ"

-အထက်အောက် စုန်ချည်ဆန်ချည်ကြည့်လျက်ပြောသည်။

"ခင်ဗျား အရပ်တိုင်းနေတာမလား"

"မင်းသိနေတာလား"

"ချီးပဲ..သောက်အရပ်က ဘယ်လောက်ရှည်နေလို့လဲ ခင်ဗျားက"

"ချစ်လို့စတာကိုကွာ မင်းကလည်း"

"အေး စ,နေလိုက်"

-စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့်သာ ကစားကွင်းဘက်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
သူ့အရပ်က စနောက်စရာလိုလို့လား။

"ကျုပ်ရဲ့ ကလေးလေး"

-ခပ်တိုးတိုးစကားသံကို သူကြားနိုင်မည်မဟုတ်။

[12.5May.2022]