natura1500 hier de opdracht voor je schrijfwedstrijd.
Niet zo ver weg klinkt een geschrokken kreet. Een halve seconde is het stil maar dan hoor ik alweer geroep en gestommel. Overal waar ik kan kijken is mijn zicht beperkt door de voortdurende stroom van vluchtende mensen. Iedereen loopt weg in de hoop ergens een uitgang te vinden. Ik blijf staan want ik weet dat we die niet zullen vinden. Door de hoge raampjes, zo een tientallen meter boven ons geschat valt er een dof licht naar beneden. Dit licht was nog niet gedoofd in tegenstelling tot wat Hij al met zovele lichten had gedaan. Ik besef me even dat het licht dat door de ramen valt waarschijnlijk van de zon afkomstig is. Misschien gaat het dan toch niet zo goed om het uit te doven, zo sterk is zelfs Hij niet. Voor het eerst sinds ik in deze ruimte ben ontsnapt me een schamper lachje.
Die verdwijnt ook weer meteen wanneer ik Hem zie. Door de mensenstroom had ik geen kans gekregen om een glimp van Hem op te vangen. Hij is nog groter dan een bus waar, geen idee hoe je dat doet, nog een bus op staat. In elke andere ruimte zou ik bang zijn dat Hij niet door de deur zou passen en Hij tegen het plafond zou komen. In elke ruimte, behalve hier. Geen wonder dat deze zaal 'de Zaal die de Wereld bevat' heet. De minuscule ramen zitten zelfs nog een stuk hoger dan de kop van het monster. Het licht dat er door valt was misschien beter wel uitgedoofd bedacht ik nadat ik het afschuwelijke monster had bekeken. Het is net alsof je bang bent voor het donker en je laat nog wat licht door de kier in je gordijn vallen. Maar door dat licht zie je de schaduwen van al je lieve knuffels die er in tegendeel tot hun echte eigenaren heel eng uitzien en akelig groot. Dan slaap je beter zonder licht en hoeven die gruwelijkheden niet te bestaan.
Ik had al zo vaak over Hem gehoord. Hoe Hij 10 jaar geleden alle straten verduisterde wanneer Hij om de hoek kwam. Hoe Hij duizenden mensen in tranen achterliet omdat ze hun geliefden waren verloren door Hem. Ze hadden me altijd wijsgemaakt dat het maar een verhaaltje was, een legende die de ronde deed zodat kleine kinderen braaf zouden zijn. Ze vertelden over hoe Hij uiteindelijk ineens was verdwenen, tot op de dag van vandaag. Iedereen wist dat Hij zou terugkomen, maar niemand hoopte dat dat snel zou gebeuren. In tegendeel, in plaats van al lang vergeten te zijn was Hij teruggekomen om zijn wraak af te ronden. En iedereen wist het, maar niemand zou het kunnen navertellen.
Dit was de opdracht hopelijk heb ik het goed gedaan.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
