Nie jestem twoim wrogiem [Lance - Eldarya] Tłumaczenie PL

Rozdział 25.2 Skąd znasz tę kołysankę?

Ashkore

Przez co najmniej godzinę słuchałem, jak drewno na ścianach mojej kabiny skrzypi z każdym uderzeniem fal o liniowiec w nieznośnym dźwięku, na tyle słabym, że nadstawiam uszu, ale tak uporczywym, że musiałem użyć całej swojej samokontroli, aby własnymi rękami nie oderwać listew, które je zakrywały.

A Wyrocznia wiedziała, że ​​nie miałem jej wiele.

Mimo wszystko doskonale wiedziałem, że jeśli przez tak długie minuty trzymałem się tego cholernego hałasu, to nie był to tylko czysty masochizm: ten piekielny dźwięk nie pozwalał mi dryfować w labiryncie mojego umysłu. Siedząc na skraju tego, co służyło za moje zapasowe łóżko, moje oczy pozostawały zdecydowanie utkwione w zaciśniętych palcach, gdy próbowałem powstrzymać prawie niewidoczne - ale mimo to bardzo obecne - wstrząsy. W tej zgiętej pozycji, z rozstawionymi nogami, musiałem zaoferować bardzo żałosny widok.

Ostrym ruchem, ale niestety nie tak pewnym, jak bym chciał, zdjąłem czarne rękawiczki z czerwonymi symbolami i ze złością rzuciłem je na brudną podłogę. Doskonale wiedziałem, co się wydarzy. Moja stara przyjaciółka - udręka, jeszcze bardziej zdradliwa i przebiegła ode mnie, po raz kolejny postanowiła nie pozwolić mi oddychać, ze złośliwą przyjemnością torując sobie drogę do zagłębienia moich wnętrzności.

Wznosząc się nade mną jak zły cień, owinęła swoje duże dłonie, te nawet zimniejsze niż mój własny lód, zanim podeszła, by zacisnąć je na mnie.

Jak zawsze oddech uwiązł mi w gardle.

W przypływie paniki mocno wbiłem łokcie w mięśnie ud, zwijając się w sobie, prawdopodobnie oferując rozkoszny widok na moje żałosne ja, gdy moje palce gorączkowo wplątały się we włosy. Z szeroko otwartymi oczami pociągnąłem za kołnierz w daremnej nadziei uwolnienia się z jego uścisku, moja klatka piersiowa puchła tak gorączkowo, że doprowadzała do szału.

Ale nagle nieśmiały dźwięk, stłumiony przez grubość drewna, zmonopolizował całą moją uwagę; znacznie bardziej melodyjny niż poprzedni. Blokując małe powietrze, które próbowało dostać się do mojej klatki piersiowej, dźwięk mojego ciężkiego oddechu nagle przestał zanieczyszczać moje uszy.

Zanim zostawił mnie oniemiały.

« - Mój mały smoku, posłuchaj mego serca. »

Moje ciało wydawało się mieć sześć ton, kiedy moje ręce prawie puściły, przez co zginałem się tak blisko butów, że przez chwilę myślałem, że mam ciężar na plecach.

«- Podążaj za jego głosem, który delikatnie cię prowadzi. »

To było niemożliwe.

Skąd do diabła mogła znać tę kołysankę?!

Pospiesznie wyprostowałem się z twardego materaca z tępym chrzęstem. Otwierając drzwi po cichu, miałem tylko dwa duże kroki do zrobienia, zanim znalazłem się przed jej drzwiami.

« - Jeśli kiedykolwiek zgubisz drogę, pamiętaj o refrenie. »

Stop!

Nie zastanawiałem się ani przez chwilę, zanim przekręciłem klamkę, wbiegając w to, co było jej najbliższe pozorów osobistej przestrzeni.

Głos natychmiast zamiera.

Zamiast tego natknąłem się na dwoje dużych fioletowych oczu, które migotały, gdy mnie obserwowały, a delikatne różowe usta tworzyły wyraz zaskoczenia.

- Gdzie... - zacząłem bez kontynuacji.

Cholera, dlaczego nie mogłem znaleźć swoich słów?

Pewnie zdając sobie sprawę, kto to był, młoda kobieta spojrzała na mnie ze strachem, a jej długie rzęsy nie pozwoliły mi dostrzec pozorów ciekawości, która ją ożywiała.