رواية ( نظرات الجحيم )

الفصل الرابع(احداث أخرى)

الفصل الرابع
                                      __________
هايدى: تتجوزى عمر !!
نسرين: نعم؟ انتى بتهزرى يا بنتى
هايدى: علشان اخويا يعنى ..ولا شايفه فيه حاجه غلط
نسرين: هايدى انتى عارفه كويس انا رافضه ليه..لانى ببساطه مش عايزة اتجوز دلوقتى
هايدى: ما هو مش جواز عادى..افهمى بقى
نسرين: فهمينى
هايدى: عمر يتقدملك وتعملوا كتب كتاب علشان نقدر نسافر سوا ونقنع الباقي ان لما ترجعوا من السفر او بعد فترة كدا يعنى هتتجوزو وفرح بقى وهيصه ..بس احنا هنتفق مع عمر على اساس انها لعبه يعنى علشان نقدر نكون سوا وكدا وفى الاخر هنقول متفقتوش مع بعض
نسرين بتفكير: مش عارفه اقولك ايه..بس انا مش عاوزة كدا
هايدى: طالما المهمه بكرا مش هنسافر غير بيكي
نسرين: شوفى رد فعل عمر وانا هروح للحاجة نعمه ..تيجي معايا يا قطه
القط: كفايه امها مش هتبقى انتى كمان معاها ..قولى اسبنسر عجبتنى(ثم نظر الى هايدى)
نسرين: ماشى تعالى معايا يا اسبنسر علشان هايدى تكمل الحالات الباقيه وتعدى على اخوها
القط وهو يرفع يده: اوكى يلا بينا
نسرين: مش هشيل يا عم
هايدى: عمر خلاه ياخد شاور الصبح متخافيش
نسرين: وانا مش هشيل انا دا مهما كان ...واحد برضو
القط : خلاص يا ختى يلا

وهم ذاهبون الى الدار
نسرين: على كدا انا مسألتش على عيلتك يعنى محدش دور عليك ولا ايه
القط:مش عندى غير اخت صغيرة فى اعدادى يعنى وخايف اسأل عليها اتصدم ليكون جرالها حاجه
نسرين: هنسأل عليها لما نيجي من عند الحاجة نعمه

وصلوا الى الدار واستئذنوا فى الدخول للحاجة نعمه
نسرين: ازيك يا حاجة نعمه عامله ايه دلوقتى
الحاجة نعمه: الحمد لله يا بنتى بقيت بنام من غير كوابيس ومش بشوف حاجات زى زمان
نسرين: علشان احنا ماشين فى الموضوع ..بصى متقلقيش ان شاء الله هنخلص كل حاجه بسرعه (هنا شعرت بالذى يراقبها يبتسم بسخرية)
نسرين: على كدا كنتى بتحسى بحد بيراقبك او بيبتسملك كدا او انت يا اسبنسر
القط وهو يأكل من الاكل الموضوع للحاجة نعمه: لا محدش بيراقبنى
الحاجة نعمه: بسم الله الرحمىٰن الرحيم...ايه دا شيطان دا ولا ايه
القط: لا انا مش بقول عو
نسرين: عليه لعنه علشان مكملش اول مهمه ..بس برضو انتى مكملتيش اول مهمه ازاى محصلش حاجه
القط: علشان هى مبدأتش يعنى مراحتش الفيلا حتى..فكانوا بيخوفوها علشان تروح ..واهو ابنها مصدقهاش ..حصله ايه على كدا
الحاجة نعمه بحزن: قالولى انهم لاقوا الشقه محروقه وهو كان فيها بس مراته كانت في بيت ابوها
القط وهو يكمل الاكل: ربنا نجي مراته
نسرين: يلا مش عارفه اقول حتى ربنا يرحمه
القط: بس ابقى ارضى عنه بس يا حاجة
الحاجة نعمه: مسامحاه برضو دى حاجه متتصدقش ان الاثاث بيطير
القط: مفيش شاي ولا عصير بعد الاكل دا
نسرين: دانت طفس اسكت بقى ...يلا بعد ازنك يا حاجة نعمه
الحاجة نعمه: سلام يا بنتى

خرجت نسرين والقط يسير خلفها
نسرين: كنتوا قاعدين فين بقى انت واختك
القط: مش عايز اروح يا نسرين خايف الاقي حاجه متعجبنيش
نسرين: متنطقش اسمى
القط: هو انا هصاحبك ؟!ولا من حلاوته حتى؟!
نسرين: اسمى حلو على فكرة.. قولى بقى كنت ساكن فين بدل ما احنا ماشين كدا