XIV

143 23 0
                                    

mezarının yanına oturdum

"seni özledim bebeğim."

gökyüzüne baktım

her yıldızı dikkatlice sayarak

parlıyorlar

ağladığında ki gözlerinin halini hatırlatıyorlar

takım yıldızları, silinmeyen kalem ile çillerini birleştirmeme benziyor

kırk ikiye gelip durana kadar
yavaşça saydım

sessiz bir hıçkırık bıraktım
ve kafamı salladım

"neden beni bıraktın bebeğim?"

kırk ikinci yıldıza
bakarken sessizce sordum

bir gözyaşı düştü ve gözlerimi kapattım

"seni seviyorum bebeğim."

"seni ve kırk iki çilini seviyorum"

forty two || jilix (çeviri)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant