შუა ღამისას..

3🤍

დავაკვირდი.. ამ ფოტოში ის მართლა ჩანდა, ატრაქციონის უკან იყო და ხელში დანა ეჭირა, ტირილი დავიწყე, არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, მშობლებისთვის რომ მეთქვა ინსტაგრამს წამიშლიდნენ და ტელეფონსაც ჩამომართმევდნენ, რადგან ეს იმის ბრალი იყო რომ მე გამომწვევ ფოტოებს ვდებდი😑ლუსის მივწერე:                   
-ლუსი ძაან მეშინია, შენც შეამჩნიე ის ნაძირალა?
-კიი, რაუნდაა😵‍💫
-არვიცი☠️
-დღესაც შევხვდეთ ევა
-კარგიიი
Seen just now.
-ნუ მსინავ ლუსიი
-კაი ჰოო
-ეხლა გავიდეთ
-ოოოო კაი რა ნახე მზეა ჯერ
-არ გთხლიშო ეხლაა, გაემზადე მალე
-ხო კაი
Seen just now
(ახლა მე დავსინე😈)

გავემზადე აი ასე:

ლუსიც გაემზადა აი ასე

-გამოეთრიე მალე ხოიცი მარტო ყოფნა მეშინია ლუსიი
-შემოდი მერე რას დგახარ გარეთ
-ოო ფეხზე გახდა მეზარება
-შემოდი ხო და ნუ გაიხდი
-😈😈

1 საათით ლუსისთან ვიყავი შემდეგ კი წავედით პარკში

შევამჩნიე რომ ის კაცი ზუსტად პარკში იყო, შემეშინდა და ლუსის მივეკარი,
ახლა შევამჩნიე რომ ეს კაცი აღარ იღიმოდა და უკვე შემზარავი, სერიოზული სახე ჰქონდა, დამინახა და ხელი დამიქნია, მე შუა თითი ამოვყავი, როგორც ჩანს ამან უფრო გააბრაზა🥲ჩვენკენ სწრაფი ნაბიჯით წამოვიდა, ჩვენ კი გავიქეცით, დავინახე როგორ მოგვდევდა და თან იცინოდა, ისიც დავინახე რომ ხელში დანა ეჭირა, ვეღარ დავრბოდი, ძალა აღარ მქონდა, მე და ლუსი იმ ვიწრო და ბნელ ქუჩას მივუახლოვდით რადროსაც თავში დარტყმა ვიგრძენი......