Ceset! Sırtındaki yazı da neyin nesi oluyor? Yeterince endişelenmem gereken şey yokken bir de bu mu çıktı? Lanet olsun(!)
-Stiles? Neye bakıyorsun?
-Cesedin sırtındaki yazıyı anlamaya çalışıyorum Lydia, sence benimle bir ilgisi olabilir mi?
-Stiles, ne yazısından bahsediyorsun?
-İşte bak görmüyorm..
Cesedin sırtındaki yazı bir anda yok olmuştu, yoksa hiç var olmamışmıydı? Aklımı kaçırmak üzereydim. O yazının orda olduğundan eminim. "Senin için geliyorum" sanki bana bir şeyler anlatmak ister gibiydi ama şimdi ortadan kaybolmuştu. Kafam iyice karışmıştı. Sanki bir şeyler bana oyun oynuyor gibiydi ama ne ?!
-Stiles! Sen gerçekten iyi misin? Dalgın bir insan olduğunu biliyorum ama bu kadarı senin için bile fazla.
Lydia iyice benden şüpelenmeye başlamıştı, gerçi ben de artık kendimden şüpelenmeye başlamıştım. Belkide Lydia nın yanında olmamalıyım, eğer bana zarar gelirse ona da gelebir. Benim yüzümden ona bir şey olmasına asla izin veremem.
-Lydia sen cesedi al ve benim cipimle onu hastaneye götür. Benim biraz burada kalmam gerek. Kafamı karıştıran bir şeyler var.
-Stiles, seni asla yalnız bırakmam. Benden bunu isteme.
-Lydia!! Beni yalnız bırak(!)
Lydia ya gerçekten bağırmak istememiştim sanki istem dışı olmuş bir şey gibiydi.
-Tamam Stiles sen bilirsin, istediğini yap.
Lydia nın şu an bana kızdığının farkındaydım ama daha fazla onun yanında kalamazdım. Kalabilir miydim? Sanki kafamın içinden biri sürekli konuşuyor gibi...
-Lydia üzgünüm lütfen bana kızama, akşam seni ararım.
Lydianın gittiğinden emin olduktan sonra ağaçların arasına doğru yürümeye başladım. Vücudumu görünmez bir şey yönlendiriyor gibiydi. Direnmekten vazgeçtim ve ayaklarımın beni götürdüğü yere doğru gitmeye başladım.
Lydia;
Stiles neyin peşinde bir türlü anlayamıyorum, onu yalnız bırakmakla iyi bir şey yapamadığımın farkına henüz varabildim. Geri dönmeli miydim? Direksiyonu ani bir şekilde kırmak zorunda kaldım. Ah(!) başımı çok kötü çarpmıştım. Hafif bir şekilde kanıyordu, kolumla sildim. küçük bir yaradan zarar gelmez. Stiles la durduğum yere hemen geldim ve arabadan indim. Stiles nerdeydi? Birde onu bulmakla uğraşacaktım. Az ileride ağaçlık bir alan vardı. Oraya girmiş olmalı, zaten başka gidecek yer yok. Çok uzaklaşmış olamaz.
-Stileees! Stilees!!?
Onu hala bulamamıştım. Nereye gidebilir ki? Ahh(!) sanki başımda yeterince bela yokmuş gibi şimdide topuğum kırıldı. En iyisi ayakkabıyı çıkarmak. Neyseki yer topraktı ve ayağıma batmıyordu. İşte Stiles(!) sonunda buldum onu. Nereye gidiyor bu çocuk? Tam buldum derken ağaçlar yüzünden yine gözden kaçmıştı. Onu yakalamak için koşmak istemiştim fakat başımdaki ani acı beni durdurdu. Kan. Başımın kanaması iyice artmıştı, hafif bir şekilde başım da dönmeye başlamıştı. O sırada arkamda bir ses duydum ve döndüm. Stiles(!)
PAT(!!)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hükümsüz/Void
Fanfiction"Kafamın içinde açtığım bu kapıyı nasıl kapatacağım? Bu cılız bedenim bunu başarabilir mi yoksa ona teslim mi olacağım? Daha fazla böyle hissetmek istemiyorum çünkü bunu hissettiğimde uçsuz bucaksız bir Karanlığın yüreğine bakıyorum."
