MY DOll [YOONMIN]

4.យប់

អស់កម្លាំង។

ពេញមួយថ្ងៃនៃសាលាទើបតែធ្វើឱ្យអារម្មណ៍របស់គាត់ផ្លាស់ប្តូរទៅដូចកាលពីម្សិលមិញ និងមួយថ្ងៃមុននោះ។ដូច​រាល់​ថ្ងៃក៏​ដូច​គ្នា​ដែរ។រត់ជុំគ្នាជារង្វង់គ្មានន័យ។

Yoongi ដកដង្ហើមធំ ពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរទៅផ្ទះ បែរមុខចេញពីជញ្ជាំងអគារអប់រំដ៏មមាញឹកដែលជាស្ថាប័នខូចគុណភាព ដែលបានបញ្ចូលសង្គមទៅក្នុងក្បាលរបស់ពួកគេ ខណៈដែលការពិតតែមួយ។

គាត់មិនអាចជួយអ្វីបានក្រៅពីមើលពិភពលោកតាមរយៈម្លប់ងងឹតមួយនៅលើភ្នែករបស់គាត់ រហូតដល់ពិភពលោករបស់គាត់ឈប់នៅពេលគាត់មានអារម្មណ៍ថាមានការប៉ះទង្គិចបន្តិចបន្តួចនៅលើដៃអាវរបស់គាត់។

"អ..សុំទោស...ខ្ញុំគ្រាន់តែឆ្ងល់ថាតើអ្នកបានអានលិខិតនេះទេ.."ហើយវដ្តឥតប្រយោជន៍បានបែកបាក់។

Yoongi ក្រលេកមើលទៅដោយកត់សម្គាល់នរណាម្នាក់ដែលឈរនៅពីមុខគាត់ គាត់ពិតជាមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងមុខអ្នកដ៏ទៃទេ ប៉ុន្តែចលនារបស់ពួកគេបានទាក់ភ្នែកគាត់។ភាសាកាយវិការគឺតូច ហើយបិទដូចជាប្រសិនបើ

ការពារទារកបក្សីនៅក្នុងដៃតូចរបស់ពួកគេ។

"ទេ"

"អូ....អូ....តើអ្នកអាចអាន...t..អក្សរដែលខ្ញុំចង់មានន័យ..វាមានន័យណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ...ខ្ញុំពិតជាធ្វើលី.."

ខ្យល់បក់បោកកាត់ពួកគេទាំងគ្មានដង្ហើម ខណៈពេលដែលដឹកដីល្បាប់គ្រប់ប្រភេទទៅជាមួយវាធ្វើឱ្យខ្វាក់បុរសតូចដែលចាប់ផ្តើមត្រដុសភ្នែកដោយដៃក្រហមតូចរបស់គាត់។

Yoongi ដកដង្ហើមធំពេលគាត់បើកភ្នែកទៅម្ខាង។

"ខ្ញុំបានបោះវាចោលទៅ។ឥឡូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយឈប់រំខានខ្ញុំជាមួយនឹងការសារភាពដ៏ល្ងង់របស់អ្នក ok"

Yoongi បើកភ្នែកឡើងបន្តិចគែមរបស់គាត់ពិតជាគួរឱ្យធុញទ្រាន់ណាស់ ព្រោះវាគ្របដណ្តប់ពាក់កណ្តាលនៃភ្នែករបស់គាត់។រារាំងការមើលរបស់គាត់ភាគច្រើនដូច្នេះគាត់មិនអាចមើលឃើញមុខពេញលេញរបស់មនុស្សដែលឈរនៅពីមុខគាត់ ហើយអ្នកគាត់បានក្រឡេកមើលបបូរមាត់អ្នកដទៃដោយស្ទាក់ស្ទើរ។ដូច្នេះគាត់​បាន​ប្រាកដថា​កាត់​វា​ចោលគែមរបស់គាត់ពិតជាគួរឱ្យធុញទ្រាន់ណាស់ ព្រោះវាគ្របដណ្តប់ពាក់កណ្តាលនៃភ្នែករបស់គាត់។រារាំងការមើលរបស់គាត់ភាគច្រើនដូច្នេះគាត់មិនអាចមើលឃើញមុខពេញលេញរបស់មនុស្សដែលឈរនៅពីមុខគាត់ ហើយអ្នកគាត់បានក្រឡេកមើលបបូរមាត់អ្នកដទៃដោយស្ទាក់ស្ទើរ។ដូច្នេះគាត់​បាន​ប្រាកដថា​កាត់​វា​ចោលមុនពេលពាក្យណាមួយអាចគេចផុត "មើល។ សូកូឡានិងផ្កាតូចៗទាំងអស់នោះមិនដំណើរការទេគ្រាន់តែទុកខ្ញុំឱ្យនៅម្នាក់ឯង។"

Yoongi ថតយ៉ាងឃោរឃៅដោយគ្រាន់តែឃើញដំណក់ទឹកតូចៗដែលស្រក់ចុះមកដី ហើយវាបានរមៀលចេញពីថ្ពាល់តូចជាង។ស្អាត

Yoongi ទាញសក់របស់គាត់មកវិញ នៅពេលដែលមេឃចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះបង្កើតជារស្មីពណ៌មាសដ៏កក់ក្តៅនៅលើមេឃដែលគ្មានសង្ឃឹម។ប៉ុន្តែនៅពេលដែលគាត់បានធ្វើដូច្នេះ អ្វីដែលគាត់អាចមើលឃើញគឺសត្វតូចមួយដែលកំពុងរត់ពីចម្ងាយអ្វីដែលគួរឱ្យខ្មាស់អៀនដែលគាត់មិនបានឃើញមុខរបស់ពួកគេ។ ប្រហែលជាគាត់បានទៅឆ្ងាយ ប៉ុន្តែតើអ្នករំពឹងអ្វី?វាជា Yoongi បន្ទាប់ពីទាំងអស់។

ប៉ុន្តែវាជាការអាម៉ាស់មួយ។

«ប្រាកដជាស្រក់ទឹកភ្នែកហើយ»

"ហើយអ្នកប្រាកដជាស្រៀវស្រើបបន្តិច"Yoongiមានអារម្មណ៍ថាតឹងបំពង់កនៅពេលដែល geក្រឡេកភ្នែករបស់គាត់ មួយសន្ទុះក៏ងាកមករកខ្លួនគាត់ប្រឈមមុខនឹងអ្នកដ៏ទៃដែលបំភ្លឺពណ៌មាសពីផ្កាយដែលធ្លាក់ពីក្រោយគាត់។

"បាទ ខ្ញុំអាចនិយាយដូចគ្នាអំពីពន្លឺថ្ងៃរបស់អ្នក"Yoongi ងក់ចិញ្ចើមរបស់គាត់ពេលគាត់សម្លឹងមើល Hoseokបន្តិច។"ហេតុអីក៏អូនខូចចិត្តម៉្លេះ?ក្មេងនោះខំរកឯងមួយរយៈនេះ..."

"បើអ្នកមានបញ្ហានិយាយជាមួយអ្នកព្យាបាលរបស់ខ្ញុំ" Yoongiគ្រវីស្មា ខណៈពេលដែលគាត់ច្រានដៃម្ខាងទៀត មានអារម្មណ៍ថាខ្យល់បក់មកលើខ្នងរបស់គាត់ដូចគ្រាប់កាំភ្លើង។ស្មារបស់គាត់នៅពេលគាត់ច្រានកាត់ម្ខាងទៀតមានអារម្មណ៍ថាមានខ្យល់បក់មកលើខ្នងរបស់គាត់ដូចជាគ្រាប់កាំភ្លើងនៅពេលគាត់ព្យួរក្បាលរបស់គាត់ចុះ។

"អាឆ្កួត"Yoongi និយាយទៅកាន់ខ្លួនឯង ពេលដើរចូលទៅក្នុងភាពងងឹតដែលកំពុងធ្លាក់ចុះនៅពីមុខគាត់។
___________

បើលខុសឆ្គងកន្លែងណាសុំកុំប្រកាន់ព្រោះរឿងនេះខ្ញុំយកចេញមកពីរឿងរបស់សាសន៍គេទេ😊🙏
________________________

TO BE CONSIDERED ✨🥰

Thank for Support 😊