sɪ̇ᴍᴜ̈ʟᴀsʏᴏɴ! // ᴀᴛᴛᴀᴄᴋ ᴏɴ ᴛɪ̇ᴛᴀɴ x 𝟹 ᴏᴋᴜʏᴜᴄᴜ

4

Yazım hatası olabilir çünkü biliyorsunuz ki ben hiç kontrol etmiyorum nxskdnskdmsks

Neyse keyifli okumalaar<333

Suzumy ve ailesi surların yıkıldığı haberini aldıktan sonra korkuya kapılsalarda, yetkililerin isteği üzerine tahliye edilen mültecilere erzak dağıtımı yapılması için erzak kutusu gönderiyordu. Suzumy elindeki son kutuyu da at arabasına yükledikten sonra kendisi de bindi.

"Anne! baba! ben erzakları bölgedeki kampa bırakmak için çıkıyorum!"

Annesi küçük kızı Mina'yı kucağında uyuturken oğluna gülümsedi.

"Tamam oğlum, dikkatli ol"

"Hmmh"

Suzumy başını salladı ve ilerleyen at arabasının arkasında kutuların arasında oturmaya başladı. Kendi düşüncelerinde boğulmuştu.

Surun yıkılması hiç iyi olmadı... İnsanlar kim bilir ne haldedir... O cehennemden kurtulmuş olsalar bile gördüklerini hemen unutabilecekler mi? ya da kaybettikleri..? onlar geri gelecek mi?!

Suzumy bir süre sonra hızını yavaşlatıp durduran arabacıyla derin bir nefes aldı.

"Tanrım, peki onca şeye rağmen benim içimde neden iyi bir his var...bu garip"

Mültecilerin olduğu yere geldiğinde at arabasını durduran arabacıyla görevli askerlerin yanına ulaştı. Birkaç şey söyleyip elindeki kağıdı da askerlere verdikten sonra arabadan erzakların indirilmesini beklemeden etrafta dolaşmaya başladı. Yaralı insanlar, ağlayan çocuklar, kavga eden adamlar, korkuyla bir köşede oturmuş insanlar...
Suzumy hepsine üzgünce bakıp biraz daha yürüdü.

Güneş yavaştan batmaya başlamış, gökyüzüne muhteşem bir kızıllık hakim olmuştu. Suzumy hayranlıkla gökyüzüne bakarken nehrin yakınlarına kadar geldiğini farkedememişti.

Nehrin kayalık kısmına oturan bir beden görmesiyle adımlarını oraya yönlendirdi.
Oturmuş ve hafif eğilmişti.

Ne yapıyor acaba?

Yanına iyice yaklaştıktan sonra resim çizdiğinin anca farkına varabilmişti. Sessiz bir şekilde tam arkasına ulaştığında gördüğü resimle şaşkına döndü.

"Bu resmi daha önce görmüştüm."

Orion duyduğu sesle içinde bir şeylerin kendisini harekete geçirmeye çalıştığını hissetti.

Nasıl? daha önce hiç duymadığım bir ses nasıl bu kadar tanıdık hissettirebilir?! Onun sesini daha önce duymadığıma eminim... ama nasıl bir his bu böyle? bu sesi sanki yıllardır tanıyormuşum gibi hissettiriyor.

Orion başını iki yana sallayıp düşüncelerinden kurtulmaya çalıştı. Hâlâ arkasını dönüp sesin sahibine bakmıyordu. Kendinden emin olsa da  sessiz konuşmuştu.

"Bu mümkün değil"

Suzumy kızı duyduğunda içinde meydana gelen tanıdıklık hissiyle  gülümsedi. Kesinlikle bu kızla iletişim kuracaktı. İnatla kendisine bakmayan kızın arkasından emin bir sesle konuşmaya devam etti.

"O kadar emin olma, ben şuana kadar hafızam konusunda hiç yanılmadım. Gördüğüme eminim."

Orion arkasındaki her kimse biraz sinirlenmişti. Kendi çizimini kime gösterip göstermediğini bilmiyor muydu?!

"Yani? bu çizimi daha yeni yaptım ve seni tanıdığımı sanmıyorum."

Suzumy elini cebine attı ve bir kağıt çıkarttı.