မောင့်ပန်းချီ [ 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]

Part - 12 ( Z )

ဂီတာတစ္လက္ကိုကိုင္ကာ ပန္းျခံထဲကတန္းလ်ားထိုင္ခုံမွာ
ဈာန္တစ္ေယာက္ထိုင္ေနေလသည္။မ်က္ႏွာထားကလည္းတည္တံ့ေနကာ ဝမ္းနည္းေနသေယာင္။
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ႀကိဳးေတြေပၚမွာအေျပးအလႊားအလုပ္ေပးၿပီး စတင္တီးခတ္လိုက္သည္။ေလ့က်င့္ထားတဲ့အတြက္ သံစဥ္ေတြဟာ နားဝင္ခ်ိဳစြာထြက္‌ေပၚလာသည္။

".  🎼 ေပ်ာ္ခ်င္တိုင္းလည္း‌မေပ်ာ္ရပါ။
ခ်စ္မိသူတိုင္းလည္းခ်စ္ျခင္းမခံခဲ့ရပါ။
မသိေသးတဲ့ ဒီေလာကရဲ႕အထာ
အခ်စ္ဆိုတာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုပါ။ 🎼

🎼 ေနသာခိုက္မွာျမင္လို႔ေလ
ေတြ႕တဲ့အခါတိုင္းလည္း မိုးမအုံ႔ပါဘူးမေျပာသာ
ခန္႔မွန္းလို႔မရေကာင္းတဲ့ အျခင္းအရာ
အခ်စ္ဆိုတာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုပါ။ 🎼

🎼 အျပဳံးနဲ႔ယွဥ္တြဲ ႏႊဲခဲ့ဖူးတာလည္းအခါခါ
ေနာက္ဆုံးေတာ့အငိုသာက်န္ၿမဲပါ
ကိုယ့္အတြက္မွာေတာ့အခ်စ္စစ္ဆိုတာဟာေလ
ထာဝစဥ္ေပးဆပ္ရျခင္းပါ။ 🎼

🎼 ယုံၾကည္လြန္းတဲ့ ဒီအခ်စ္မွာ ဘဝတစ္ခုက္ိဳရင္းႏွီး
မီးနဲ႔ေရနဲ႔ကစားလာအႏိုင္အ႐ႈံးေတာ့
ကိုယ္လည္းမသိေသးပါ
အခ်စ္ဆိုတာလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုပါ။ 🎼

ေစာ အေပၚထပ္အခန္းကေန လိုက္ကာေလးကိုကိုင္ကာ ဈာန္သီခ်င္းဆိုတာကိုျပဳံးျပဳံးေလးၾကည့္ေနမိသည္။
ေမတၱာအစစ္အမွန္ေတြေပါေပါသီသီေပးခ်င္တာေပါ့ေမာင္ရယ္။ဒါေပမဲ့ မင္းကမလိုခ်င္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ဈာန္သီခ်င္းဆိုၿပီးတာနဲ႔ အေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့သည္။ဈာန္အေပၚထပ္တက္လာေတာ့ ေစာကလည္းေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာကာ ႏွစ္ေယာက္သား ေလွကားထိပ္မွာ ဆုံမိၾကသည္။ဈာန္ကေစာကိုခဏ‌ၾကည့္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊဲသြားကာ ေ႐ွာင္ဖယ္သြားသည္။
ေစာဈာန္ရဲ႕အျပဴအမူကိုနားမလည္ေပမဲ့ တားဆီးျခင္းမ႐ွိခဲ့။
ဘာလို႔ ဒီလိုစိမ္းစိမ္းကားကား ဆက္ဆံသြားသလဲမသိေပမဲ့
ဒီလိုေလးကပဲေကာင္းပါတယ္ေလ။

ေစာမီးဖိုထဲဝင္ကာ မမကလ်ာအတြက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနတုန္း
ျခံထဲကဝူးခနဲကားေမာင္းထြက္သြားသံေၾကာင့္ တံခါးကေနလွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ညနက္ေနၿပီကို ဘယ္သြားမလို႔လဲမသိဘူး။
ငါမအိပ္ပဲ ေစာင့္ေနမွာမို႔ ညဥ့္မနက္ခင္ျပန္လာခဲ့ေနာ္ ေမာင္။