Poor Affection

10

"Love may tanong ako," I smiled at him before shifting my gaze to the sky full of brilliant stars. I was lying with my head resting on his legs while he was playing with my hair.

"Hmm?"

"What's your biggest fear?" Tanong ko. I want to know what he is afraid of so that I am aware of what I will do.

Saglit siyang natahimik habang ako ay inaabangan ang kaniyang sasabihin. Tumingala ako sakaniya bago bahagyang hinimas ang kaniyang pisnge.

He forced a smile. "Abandonahin... muling abandonahin ng mahal ko sa buhay." He answered using his low voice. The pain of the past was obvious in his voice. "Mahal naman, eh. Date natin tapos ganiyan tanong mo." Dagdag niya bago mapait na tumawa. Kunyare niyang inayos ang blanket pero hindi nakatakas sa paningin ko ang tumulong luha niya.

"Mahal ka ni tito at ng mga kapatid mo... mahal kita. Hindi na muling mangyayare sayo ang nangyare noon, hindi ako papayag na muli ka nilang iwan." I definitely said. I will not allow anyone to leave Ishan again.

Everything went well after that. He was already telling me about his past, whether it was good or bad.

"Tignan mo, basa na ng pawis ang damit mo!" Inis na singhal ko sakaniya bago siya kurutin sa tiyan, napadaing siya dahil doon pero natawa din sa dulo.

"Nahulog nga po, hindi ko naman namalayan." Dahilan niya, ngumiti pa bago ngumuso. Nag papa-cute!

I just rolled my eyes at him before grabbing his bag to get him another muscle shirt. Hindi na kasi nadala-dala, nagkasakit na nga nung nakaraan.

He hugged me from behind while laughing, his face pressed against my neck. Bahagya kong pinisil ang tainga niya nang wala akong sandong nakita sa bag niya.

"Naiwan ko, lub." Tanggi agad niya.

Ilang beses ko ng sinasabi sakaniya na maiwan niya na ang lahat wag lang iyon.

Hindi ako kumibo nang maglakad ako papasok sa bahay. Mangunguha ako ng damit ko at ipapasuot iyon sakaniya, kesa naman magkasakit ulit siya. Ang hirap pa naman niyang painumin ng gamot.

"Bakit ito?" He complained.

I shrugged, "sa tangkad mo malamang may kakasyang t-shirt ko sayo." Sarkastiko kong sagot. Plain white dress na sleeveless na nga ang binigay ko, eh.

"Wag na kasi. Tatanggalin ko nalang ang sando ko---"

I quickly cut off what he was going to say. I raised my right eyebrow at him, "oh talaga? Uuwi ka ng topless tapos ano, ngingiti-ngiti ka sa mga babaeng tumitingin jan sa katawan mo?"

Lakas din ng amats nitong lalaki na ito, eh! Sarap lang sapakin sa mukha.

Malakas siyang tumawa dahil sa naging reaksiyon ko. "Selosa."

Aba!

"Oh, edi mag hiwalay nalang tayo---"

"Joke lang naman." Agad din na putol niya bago ako halikan sa labi. Nakakarami na siya!

Sa huli ay wala siyang nagawa kung hindi ang isuot ang binigay kong dress. Napapala ng matigas ang ulo!

"Nangyare jan?" Aunt Jane asked with a laugh when we got out of the room. Lalo namang ngumuso si Ishan dahil doon.

"His clothes were wet with sweat, then he forgot to bring an extra shirt so that's it." I said before biting my lower lip because I couldn't help but laugh at my boyfriend's look that has a long snout now.