“Aw, a dik a lawm. Min tina anga, ramsa kawlh ang maiin min nghaisa anga, thisen chhuak khawpin min mutpui dawn tih kan inneih reception-ah khan min hrilh a lawm. Chuvang chuan ka hlau ta che anih kha.” A rum chhuak hawk a.
“Nizana pa khan chutiang thu bawk chu min hirlh leh.”
“Ka thah hma khan hmeichhe pakhatin kha damdawi a zawrh kha a lei sak a, tu emaw zirtirna pek nan hman a tum tih a sawi a niawm e. Chunu chuan i no-ah pawlh turin a tir nghal a.” a tih chuan ka hawi chhuak rang kher mai.
“Hmeichhia atih chu Nancy anih i ring em?” Jungkook mitmeng chu a thim nghal khup khup.
“Amah ngei anih leh nih loh finfiahna a awm lo nain, a sawi dan hmang chuan amah ngei anih hmel. Ani lo tina duh tur che an awm lo bawk.”
“Anih chuan engtin nge i tih dawn?”
“Ka that theilo, a nghawng tan sak chu chak viau mah ila, a unaupa leh a pate hian buaina lian tham tak min siam sak thei tlat. Mahse ka be tho ang, an fanu hi an thunun lo anih chuan kan hnen atanga an sum hmuhte hi tih tawp sak an ni ang.”
“Lo pawm lo ta se engtin nge ni ang?”
“Min hnial dawn lo. Nancy hian thil tamtak a tibuai tawh. Europe-ah emaw, Asia-ah emaw, insiamtha turin an thawn bo daih ang,” ka fawp a, mahse Jungkook chu a inthlahdul phah chuang lo.
“Namjoon leh J-hope bkha lo awm lo ta se i chunga thil thleng tur kha ka ngaihtuah a ni. Pawnah khan hnuk chhuak hman che se, thil thleng tur ka hre vek. A kut bawlhhlawh zetin a khawih tur che anga ka ngaihtuah khan thi tlakah ka ngai ta a ni. A ngaihtuahna tenawmkha…”
Jungkook chuan a lu a thing nar nar a. Kha thil kha min hmangaih tak viau vanga ti a ni hran lo tih ka hria. A thikthu chhiat vang a ni. A ta emaw a tih kha midangin an lo khawih sak tur chu duh lovin, a that ta anih kha. Mahse inthiam lohna ka nei tlat.
“tae haw hnuah ka pumin min nei thei tawh ang.” A nghawng bul setah chuan ka ti sap a. Jungkook kut ka hnung zut mektu pawh a ding chat. Mahse engmah min zawt lo. Min zawt tur pawhin ka beisei lo bawk. Amah ngei pawhin a sawi kha, mifel leh mi hriatthiamna ngah tak a nilo tlat a lawm.
Tae nen chuan thildang tiin hun kan khawhral ve zel a. Thil ei tura chhuahte, shopping bakah titi tein hun kan hmang a, hun nuam tak kan hmang a ni.
Hun a liam ve zel a, vawiin hi korea pana tae haw ni tur a ni tawh. JFK departure hall-ah chuan Tae nen kan inkuah vang vang a. Reiloteah a thlawk chhuak tawh dawn a, mahse ka kal tir theilo. Ka ngaih dawn lutuk bakah Jungkook hnena ka thutiam kha ka hlen a ngai dawn a ni.
Tae lak atang chuan inla hrangin, ka inkuangkuah at a. “Min rawn tlawh leh vat ang che, i hria em?” tae chu hmui pet fan fan chungin a bu nghat a. “Nitin min rawn bia ang che, theihnghilh miah suh.”
“Ka theihnghilh lo ang,” tiin ka tiam a.
Muangchanga inherin security line lam panin a kal ta a. A lan theih chhung ka thlir. Ka hnung deuha ding Jungkook lamah chuan tlanin a awmah ka va bei thlawp. Dimtein ka hnungah min lo chul sak ve a.
“Dinner ei chhuak ila, tlai lam hun hahdam deuhin kan hmang dawn nia.” A awah chuan phur hmel viau mah se chaw chak vang chu a ni lovin ka hria.
“A tha alawm,” ka tih chuan Jungkook hmelah chuan engemaw ka hmu a, mahse enge anih ka hre lo.
Thil ka la ei mumal loh vangin ka pum chu a ri deuh rak rak a, mahse ei teuh chu ka thei lo. Ka thutiam khan min kap tlat.
