Secret prinses slyderin

Sneeuwpret

POV Draco

Ik ga naar mijn kamer en daar zie ik Dana zitten en een boek lezen, alsof er niets gebeurt is. 'DANA' Riep ik en sprong zowat op haar. 'Ik ben ook blij om jou te zien Draco maar wil je me niet vermoorden alsjeblieft' zegt ze lachend en ik ga naast haar liggen. 'Het was allemaal in scène gezet' zeg ik en Draco knikt. 'In de laatste vergadering hadden ze het er over maar Cedric
zijn dood was niet plend' zeg ik. Na een tijdje merk ik dat ze niet meer reageert. Ze slaapt. Ik blijf vanacht bij haar liggen want als ik nu weg ga word ze wakker.

Ik word wakker, ik zie en voel Dana trillen, ze trilt over haar hele lichaam. Ik besluit haar wakker te maken. Als ze wakker is valt ze huilen in mijn armen en knuffel ik haar. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Je trilde helemaal, gaat het goed?' Vraag ik. 'Ik zag dat levenloze lichaam van Cedric weer, we waren geen beste vrienden ofzo naar tijdens het toernooi zijn ee een soort van vrieden geworden en nu, als ik eerder had ingegrepen als Sofia en niet bang was geweest dat iemand me zou herkennen leefde hij nu nog' zegt ze huilend. 'Het is niet jou schuld schat, je kon er niks aan doen' zeg ik en ik voel dat ze nee schud. 'Jawel' blijf ik zeggen tot ze weer slaapt. Ik ga ook maar weer slapen en dit keer blijft ze rustig slapen.

(Tijdskip naar een paar weken later)

Het gaat nog steeds niet heel goed met Dana, ze heeft nog steeds vaak nachtmerries en slaapt niet veel verder. Maar ze is zo eigenwijs dat ze niet naar Dumbledore wil om er over te praten. Ze slaapt nu meestal bij mij omdat ze zich daar veilig voelt.

We lopen over de buitenplaats, het is zo koud buiten maar ze lijkt er niet echt last van te hebben. Er komt een vogel aan gevlogen, het is geen uil maar een raaf. Het is Colbie met een brief in haar snavel en laat hem boven Dana vallen en vliegt dan naar de uilentoren. Ze maakt hem open en leest de brief.

Lieve Sofia

We zijn uitgenodigd op het bal van de Malfoy's, jij wil je eigen identiteit niet prijs geven en ook niet aan de grote tovenaars. Vandaar dat we hebben geregeld dat je gewoon met Draco mee kan als zijn vriendin en niet als Sofia, natuurlijk zijn er mensen die je zullen herkennen, maar die zullen hopelijk hun mond houden. Na afloop blijf jij bij Draco.

groetjes Pap, mam en Daan

Lees ik als ze de brief aan mij geeft. 'Leukkk' zeg ik en ze knikt. 'Ik ben nog nooit op een winterbal geweest' zegt ze een beetje twijfelend. Ik voel al aankomen wat er gaat gebeuren. En ja hoor daar komen de onzekerheden. 'Wat als ze me zullen herkennen, en Benno en Pansy dat zullen horen' ratelt ze. 'Rustig wij gaan gewoon samen bij de deur staan en zeggen tegen de tovenaars die je kent en die jou kennen en weten hoe je er uit ziet' zeg ik en ze knikt en gaat tegen me aan lopen, ik sla een arm om haar heen en we lopen , waarheen? Geen idee maar het dat haar wel goed denk ik. We gaan tegen een boom aan zitten en beginnen een gesprek over zwerkbal. De tijd lijkt te vliegen maar na een tijdje kijken we naar de grond en het is wit. Het sneeuwt. Dana haar gezicht licht ineens helemaal op alsof ze nooit nachtmerries heeft gehad. Ze springt op en loopt door de sneeuw. Ze rent weg en zo snel als ik kan ren ik achter haar aan tot we bij het zwarte meer komen. 'Ooit gehoord van schaatsen?' vraagt ze en ik kijk haar raar aan.

POV Dana

Hij kijkt me raar aan en ik knip in mijn vingers. Ik beland in mijn kamer en zoek ik mijn kast naar mijn schaatsen. Als ik de mijne dan ren ik door het huis naar de kamer van Daan en zonder te kloppen storm ik zijn kamer in. 'SOOF wat doe jij hier jij moet op hogwarts zijn?!' zegt hij verbaasd. 'Kom van je kamer af en kijk naar buiten, ik kom je schaatsen stelen' zeg ik en pas zijn schaatsen uit zijn kast en ga dan terug naar Draco. Ik gooi de schaatsen naar hem toe en hij kijkt er raar naar. Hij heeft geen idee wat hij hier mee moet. 'Wat is dit?' vraagt hij en kijkt naar de schaatsen. 'Dit zijn schaatsen' zeg ik terwijl ik de schaatsen aan doe en op het ijs stap. Draco kijkt me raar aan en doet ook zijn schoenen aan en doet de schaatsen om zijn voeten. Hij strikt zijn schaatsen en probeert ook te gaan staan. Maar hij stort gelijk terug naar de grond. Ik ga het ijs af en help hem omhoog, hij wankelt maar zet een stap. Gelukkig kan ik goed schaatsen dus ik kan wel wat hebben. Ik stap het ijs op en Draco probeert ook het ijs op te gaan. Ik laat hem los en doe voor hoe je moet schaatsen. 'Kijk gewoon een soort vaan lopen' zeg ik en Draco komt vooruit maar ver komt hij niet of hij ligt al weer op het ijs. 'Dit is moeilijk' jammert hij. Ik pak zijn handen en trek hem mee, hij leunt op mijn schouder en blijf staan. Het gaat wel goed, af en toe verliest hij zijn evenwicht maar herpakt zichzelf met hulp van mij. Na een tijdje laat ik hem los, hij blijft staan, wankelt even maar blijft staan. Voorzichtig gaat hij verder. Ik maak vaart en schaats langs hem af. Hij verliest zijn evenwicht en valt, niet hard. 'moest dat?' Vroeg hij en ik knikte.

POV Pansy

Benno en ik lopen buiten door de sneeuw, we horen gelach van het zwarte meer af komen, ik kijk Benno zijn richting en kijk hem bedenkelijk aan. 'Zullen we eerste jaars zijn die met de sneeuw spelen alsof ze nog nooit sneeuw hebben gezien' Zegt Benno en ik knik, maar toch lopen we naar het meer toe, ik zie twee mensen op het bevroren meer en één van de twee licht op hij ijs en de andere staat op een soort messen op hij ijs. 'Zijn dat Dana en Draco?' vraagt Benno, en nu ik beter kijk zie ik het ook, het zijn Dana en Draco. Ik knik instemmend en ik zie ze lachen. Dana naar Draco toe lopen en trekt hem omhoog. Dana ziet ons gezien en komt op ons af ook Draco maar dat duurt wat langer zo te zien. 'Hey jongens' zegt ze opgewekt en ik kijk naar wat ze aan haar voeten heeft. 'Wie ga jij vermoorden met die schoenen van je' zegt Benno bloedserieus, Dana schiet in de lach en we kijken haar raar aan. En dan ineens is ze weg.

Na een paar minuten komt ze terug en staat ze weer voor ons, ze gooit één paar van de messenschoenen naar mij en ook een paar naar Benno. 'Trek aan' is het enige dat ze zegt en we verwisselen de schoenen. 'Oke dit zijn geen messenschoenen maar schaatsen' zegt ze en pakt mijn handen en Draco die van Benno. Ze helpen ons omhoog en als Benno staat helpt Dana Draco omhoog die zijn evenwicht is verloren en in de sneeuw lag. We stappen het ijs op maar het is best moeilijk. Binnen één minuut liggen Draco en Benno samen op het ijs. Dana laat me los en zegt dat ik moet proberen, en boven boven wonder lukt het om te blijven staan, kleine stukjes lukken en het gaat steeds beter. In mijn ooghoek zie ik Dana de twee jongens omhoog hijsen en Benno helpen en met Draco tegelijk. Dana kijkt mijn kant op en ik schaats een stukje, ik ga al best goed. 'Pansy gaat goed zo te zien, kan jij dan Benno helpen want ik mijn eigen stuntpiloot even helpen' zegt ze lachend en ik kom aangeschaats. Ik ben wel honderd keer gevallen maar nu gaat het best wel goed. Ik neem Benno van haar over en Dana haar gezichtsuitdrukking verlicht. Bij Draco gaat het ook steeds beter. 'Dana mijn voeten doen pijn' Jammert Draco en Dana krijgt een glimlach op haar gezicht. Ze laat Draco los en hij verliest gelijk zijn evenwicht en hij grijpt Dana haar handen snel, samen gaan ze terug naar de kant en Draco laat zich in de sneeuw vallen en Dana komt er weer aan en maakt in haar weg naar ons allemaal sprongen en draaien. Draco kijkt haar met grote ogen aan en Dana schiet gelijk in de lach.

'Zozo Dana, goed bezig hoor. Ziet er goed uit' zegt iemand anders. Draco kijkt achter zich en ziet twee roodharige jongens staat. De Weasley tweeling. Dana racet er heen en begroet de tweeling. Draco zijn glimlach verdwijnt en maakt plaats voor een chagrijnige blik richting de tweeling die met Dana staan te praten. Ik zie dat de tweeling ergens boos om is maar waarom hoor ik niet.

POV Dana

Ik sta met Fret en George te praten, ze zijn boos omdat ze geen ideeën meer hebben voor hun pranks, voor ik iets kan zeggen komt Draco er door. 'Ga dan naar mama, misschien heeft zij nog een leuk idee om jullie van school te laten sturen' zegt hij poeslief, ik stoot hem aan. Ik haat deze vorm van Draco. 'Draco doe normaal en niet zo vervelend' zeg ik en hij laat zich weer in de sneeuw vallen. 'Oke mama' zegt hij en de tweeling schiet in de lach. 'Ik wil wel helpen' zeg ik en de tweeling kijkt me verbaasd aan. 'JAA' zeggen ze in koor en er verschijnen twee identieke grijze van de tweeling. 'Mag ik mijn vriendin terug?' vraagt Draco verveeld. 'Vanavond in de keuken, oke?' vraag ik en de tweeling knikt en lopen dan weg. 'Ik ben er weer' zeg ik. 'hé hé' zegt Draco en ik ga naast hem zitten. Hij slaat een arm om me heen en we kijken samen naar Pansy en Benno die aan het stuntelen zijn op de schaatsen. Ik leg na een tijdje mijn hoofd op zijn schouder. 'Wist je nog toen ik zo boos op je was omdat je in de strijders van perkamentus zet' zegt Draco lachend en ik knik. 'Ja, dat weet ik nog. Of die keer dat je dacht dat ik met Alex vreemd ging' zeg ik lachend en hij knikt. 'Wacht wanneer is het bal eigenlijk bij jou thuis?' vraag ik opeens aan Draco. 'Vrijdag' zegt hij en ik knik en leg mijn hoofd weer op zijn schouder.

________________________________________________________________________________

Heyyyyyyy, weer een nieuw deel, weer een wat langer deel zonder echt drama. Dankjullie wel voor de 50 lezers <3 Vinden jullie dit boek of willen jullie dat ik het anders ga schrijven of dat er andere dingen in voor moeten komen?

1827 woorden

Groetjes Taraaaaa