O GÜN

Hayat olağan devam ediyordu herşey normal iken bir gün herşey altüst oldu eski günlerini arar oldu Asude.

Bazen yaşadığımız hayatın o anın ne kadar iyi olduğunu başımıza bişey gelince herşey kötüye gidince anlarız aslında olağan stabil devam eden hayatın bile ne kadar da önemli olduğunu anlarız ama tabi herşey kötüleşince.

Birden olur ya hani herşey hayatımızda birden güzel şeyler olur birden kötü şeyler olur ya hani bu da öyle bir şeydi.

Hayatımız ne kadar sıkıcı ne kadar olağan olursa olsun onun bile kıymetini anlıyor insan bir gün hayat böyle bişey işte geçte anlasak bu böyle yaşamadan bilemez insan başına gelmeden anlamıyor insan.

Her insanın hayatında zor zamanları vardı ailevi sağlık aşk arkadaşlık va daha nicesi önemli olan bunlara direnç gösterip bu zor zamanları dimdik ayakta durup atlatabilmek umarım öyle de olur...

O günden sonra hiç birşey bir türlü düzelemedi.

Gece yarısı fenalaşan Asude hastaneye acile kaldırıldı.
Abisi babası onu gece yarısı acile götürdüler.

Acilde ki doktorlar müdahale etmeye çalıştı ama uzman olmadıkları için pekte bişey yapamadılar biraz da olsa acısını dindirip eve gönderdiler sabah başka hastaneye gitmesini söylediler.
Eve geldiğinde herkes biraz da olsa uyumaya çalıştı çünkü sabaha az kalmıştı güneş doğacaktı.

Herkes uyumaya gitmişti Asude ve kardeşi aynı odada kalıyorlardı. Kardeşi de uyudu Asude uyumaya çalıştı ama bı türlü uyuyamıyordu ağrısından.

Bir an önce sabah olmasını istiyordu çünkü canı çok yanıyordu hemde çok ve hastayken canı yanarken herkes uyurken o tek başınaydı güçlü olmaya çalışıyordu ama tabi ne kadar olacaksa o durumdayken canı yanarken çünkü bı parmağımız kesilince bile o kadar yanıyorsa canımız bir de asude'nin yaşadıkları daha çok zor durumdu.

Başını yastığa koyup uyumaya çalıştı ama olmadı uyuyamadi dinlenemedi bir an önce sabah olsun diye dua etti geçsin bu acı bu sancı diye dualar etti.