~ Gebroken Beloftes ~

Morgen met Matt

Ik ga rechtop zitten op de oude sofa, overal liggen pinda nootjes van gisteravond, die we in een van de kastjes gevonden hadden. Ik heb geen idee meer wat er allemaal gisteravond gebeurd is en waarom de nootjes echt overal hier liggen. Op de tafel staan nog halfvolle wijnglazen, maar daarnaast ligt ook nog een plasje wijn. Ganzebord staat ook nog op tafel. Precies in de positie waar we gebleven waren. Ik draag een trui, maar ik kan me niet herinneren dat ik die in mijn kast heb liggen. Wacht eens even, die is van Matt. Matthy droeg het gistermorgen nog. Ik kijk opzij, op het tweede bankje ligt Matthy nog te slapen. Dan heb ik nu de kans om de trui uit te doen en gewoon te doen alsof Matthy hem ergens gedumpt heeft gisteravond. Hij zou zich ook niet veel meer herinneren denk ik, we waren allebei zo dronken. Ik trek de trui voorzichtig uit. Opeens hoor ik een stem van de bank af komen. "Mag je best aanhouden hoor, als je het koud hebt." Ik kijk op. Ugh, ik hou het wel aan. Het is nog best koud hier. Heeft Matthy het niet koud dan? Hij loopt hier rond in een shirtje. "Heb jij het niet koud?" Hij schud zijn hoofd. "Nee hoor." Hij staat ook op. "Volgens mij is het weer helder weer." Ik knik. "Zullen we dan maar gaan?" Matthy knikt. "Ja dat lijkt me wel handig." Ik open mijn telefoon. "Fuck, 14 gemiste oproepen van Rob." Matthy kijkt op. "Huh, ik had toch al gezegd dat alles goed was?" Matthy had Robbie gisteren inderdaad nog gebeld om te zeggen dat we hier zouden slapen. Waarom heeft Robbie me dan gebeld? Ik knik. "Ja, zal ik hem ff terugbellen?" Matthy kijkt op mijn telefoon. "Dat was vannacht, hoef je nu toch al niet meer terug te bellen. We gaan nu toch al naar huis." Ik knik. "Je hebt gelijk." Ik doe mijn schoenen en mijn jas maar aan. Op naar huis. We doen de deur van het boshuisje achter ons dicht en we lopen de sneeuw in. Het is best een wonder dat we levend zonder gekke shit hier hebben overnacht. Het was toch best gevaarlijk, in zo'n open boshuisje.